LeGoLaS
Onursal Üye
- Üyelik Tarihi
- 1 Ağu 2008
- Konular
- 4,885
- Mesajlar
- 16,461
- MFC Puanı
- 15,790
KARANFİL (Dianthus Caryophyllus) BAKIMI
KARANFİL Bakımı Nasıl Yapılır?
Bildiğimiz karanfilin bilimsel adı: Dianthus caryophyllus. Caryophyllaceae familyasındandır. Bizde karanfil deyince akla gelen, genelde vazo çiçeği olan hangi tür karanfiller ise, İngilizcede de Carnation denince akla onlar gelir. Bütün dünyada kesme çiçek piyasasında büyük yeri ve önemi vardır. Çiçekleri güzel kokulu olur. Karanfiller çeşidine göre sadece ilkbaharda / yazdan sonbahara kadar / hem ilkbaharda hem sonbaharda olmak üzere farklı zamanlarda çiçek açarlar.
Dianthus caryophyllus türünden ıslah edilen karanfiller yüzlerce çeşitlere, kültivarlara ayrılır. Bunlar başlıca üç gurupta toplanır:
Büyük çiçekli karanfil: Bir sapta büyük bir (veya az sayıda) çiçek.
Dağınık karanfil: Saplar çok dallanır, çok sayıda küçük çiçekler açar. Saksılarda sarkık olarak yetiştirilebilir.
Bodur ve toplu çiçekli: Her sap üstünde çok sayıda küçük çiçekler açar. Daha çok bahçelerde bordır denen kenar süslemelerinde kullanılır. Yarı gölgeli yerlerde ve saksılarda yetiştirilmesi en kolay karanfil budur (çok havadar odalarda ev içinde pencere önünde yetiştirilebilir). Tohumla yetiştirilmeye elverişlidir, hızlı büyür. Diğerlerinin aksine kış soğuklarına dayanamaz.
Karanfillerin genel bakımı
Ortam: En iyi açık havada yetişir.
Işık: Günde en az 3 4 saat direkt güneş alabilmeli.
Sıcaklık: Yazın aşırı sıcak olan memleketlerde öğle güneşinden korunacağı bir yerde bulundurulmalı. Kış soğuklarına dayanıklılıkları tür çeşitlerine, kültivarlarına göre -17°C ile -40°C dereceler arasında değişir.
Sulama: uzun süre ıslak toprağı sevmezler. Toprak bir hayli kurumadan önce sulamamalısınız. Onun yerine dallarına sisleme gibi su püskürtülmeli. Toprak çok kuruduğu zaman sulamak gerekiyor. Tedbir açısından suyu çok iyi süzdüren toprakta yetiştirilmeli ki suladığınız zaman suyu tutmasın.
Nem: Sıcak günlerde akşamları su fısfıslamak iyi gelir. Su sisleme gibi olmalı, hortumla üstlerine su sıkmamalı.
Toprak ve gübre: İyi bahçe toprağına torf eklemenin yeterince besleyici olacağını tavsiye edenler var. Eski yanmış sığır gübresini de karışıma ilave etmenin çok daha verimli gelişim sağlayacağı da ayrıca tavsiye ediliyor. Aslında iyi karanfil doğal besleyiciliği yüksek toprakta olur. Birçok minerallere, elementlere ihtiyacı var.
Desteklemek: Uzun karanfillerin dik durabilmeleri için gerekenler yapılmalı. Çok sayıda yetiştirilenlere bir tür ağ sistemi kurmak, as sayıda veya saksılalarda yetiştirilenlere diplerine bir değnek dikmek ve karanfil uzadıkça değneğe bağlamak gerekir.
Solan çiçekleri ayıklamak: Karanfil çiçekleri solmaya yüz tuttuğunda hemen kesilip atılmalıdır ki yeni çiçekler açmaya devam edebilsin. Dalları dipten kesmeyin.
Çiçeklenmeden önce ilkbaharda uçlarını koparmak:
1- Uç budaması da denebilir. İlkbaharda yeni uzayan saplardan, en altta 6 çift yaprak kalacak şekilde üst kısım koparılır (daha fazlasını veya daha azını keserseniz verimlilik düşer; altı çift yaprak kalmış olmalı). Böylece kökten 4 5 yeni sap çıkarır. Veya zaten çıkmakta iseler onlar daha verimli gelişeceklerdir.
2- Daha sonra, yeni çıkan yan saplar kaç tane ise bunların yarısının tepeleri 5 cm yukarısından koparılır. Böylece karanfilin topyekun döl verme girişimi engellenir. Sonuçta aylarca çiçek açmaya devam eder.
3- Uç budamasında daha devam edilmemeli. Daha fazla çiçek açsa bile kalite bir hayli düşecektir.
Daha çok çiçek açması için başka bir püf noktası
İlkbaharda erkenden çiçeklenmiş uzun saplı karanfilin çiçeği solunca en tepeden kesip atın. Sonra uzun dalı kökünden kırmadan toprağa paralel uzatın. Çok hafif toprağa gömün. Yapraklar dışarda kalmalı. böylece o dal boydan boya yaza kadar filizlenir ve birçok yeni çiçekler açar. Bunu yapabilmek için karanfilizini uzun dikdörtgen saksılarda yetiştirmelisiniz. Aynı şeyi yaz sonunda denerseniz birçok yeni fide üretmiş olursunuz.
Tomurcuk azaltması
Büyük çiçeklilerde ve diğer uygun özellikli uzun kalın saplı karanfillerde yapılabilir. Amaç, bir sap üstünde tek çiçek gelişmesini ve o çiçeğin mümkün olduğu kadar iri olmasını sağlamaktır. Esas tomurcuk belirdikten sonra, aynı saptaki yan tomurcuklar ilk görüldüğünde yok edilir. Eğer biraz büyüdükten sonra koparılırlarsa aynı fayda gerçekleşmez.
Balkonlarda karanfil
Karanfil çiçekleri çok güzel kokuludur. Tamamen açık olan, aşırı güneş almayan, günde 4 5 saat sabah güneşi veya ilkindi ezanıyla beraber güneş almaya başlayalan balkonlarda yetiştirebilirseniz evinizi güzel koku ile doldurur. Kapalı ve sıcak balkonlarda yetiştirilmesi zordur. Gerçi karanfilin çeşidine ve toprağının özelliğine göre değişebilir.
Karanfillerin üretilmesi
Karanfillerin çoğaltılması, sonbahar erken başlayan yerlerde yaz sonundan itibaren, diğer yerlerde ekim- kasım aylarında, açık havada çelikle veya yan sürgünleri ayırmakla yapılmalı. Kışın kapalı yerlerde yapılabilir ama ortam ısısı gece en az 12, gündüz 15 20 dereceler cıvarında olmalı ve havalandırmaya çok önem verilmeli. Kasım sonuna kadar yapılan üretimlerde mekanın direkt güneşten korunması gerekir.
1- Karanfillerin çelikle üretilmesi: Çelikler çiçek sapından yapılır. Sapın en dip kısmı daha iyi daha verimli yeni bitkiler oluşturur. Çelik 10 15 cm uzunluğunda olmalı. En alttan iki boğum yerinin yaprakları arındırılmalı. Köklendirmek için sırf kum tavsiye ediliyor. Çelikler dikilince üstteki yapraklar kuma değmemeli. Yaklaşık bir ayda köklenerek toprağa dikilecek hale gelirler.
2- Yan sürgünlerin ayrılması (veya kökten ayırma metoduyla) karanfil üretimi: Bitki tamamen sökülür, kökler (sürgünler, guruplar) tek tek ayrılarak toprağa, saksılara dikilir.
Köklenmiş karanfil fidelerini yeni yerlerine dikildikten sonra:
Diktikten sonra derhal sulanmalıdır. Daha sonra toprak bir hayli kuruyana kadar sadece karanfillerin üzerlerine su fısfıslanmalıdır (sisleme gibi). Sulama aralıkları, toprağın kaydadeğer bir nem kaybı göstermesine göre ayarlanmalı.
Daha kolay yolu: Yaz boyunca ve yaz sonunda uzun dallarını toprağa yatırıp hafifçe gömün yapraklar dışarda kalacak. Dal boyunca birçok fide oluşur. Sonbaharda bunlar iyice gelişmiş oldukları zaman birbirlerinden ayırın ayrı ayrı saksılara dikin.
KARANFİL Bakımı Nasıl Yapılır?
Bildiğimiz karanfilin bilimsel adı: Dianthus caryophyllus. Caryophyllaceae familyasındandır. Bizde karanfil deyince akla gelen, genelde vazo çiçeği olan hangi tür karanfiller ise, İngilizcede de Carnation denince akla onlar gelir. Bütün dünyada kesme çiçek piyasasında büyük yeri ve önemi vardır. Çiçekleri güzel kokulu olur. Karanfiller çeşidine göre sadece ilkbaharda / yazdan sonbahara kadar / hem ilkbaharda hem sonbaharda olmak üzere farklı zamanlarda çiçek açarlar.
Dianthus caryophyllus türünden ıslah edilen karanfiller yüzlerce çeşitlere, kültivarlara ayrılır. Bunlar başlıca üç gurupta toplanır:
Büyük çiçekli karanfil: Bir sapta büyük bir (veya az sayıda) çiçek.
Dağınık karanfil: Saplar çok dallanır, çok sayıda küçük çiçekler açar. Saksılarda sarkık olarak yetiştirilebilir.
Bodur ve toplu çiçekli: Her sap üstünde çok sayıda küçük çiçekler açar. Daha çok bahçelerde bordır denen kenar süslemelerinde kullanılır. Yarı gölgeli yerlerde ve saksılarda yetiştirilmesi en kolay karanfil budur (çok havadar odalarda ev içinde pencere önünde yetiştirilebilir). Tohumla yetiştirilmeye elverişlidir, hızlı büyür. Diğerlerinin aksine kış soğuklarına dayanamaz.
Karanfillerin genel bakımı
Ortam: En iyi açık havada yetişir.
Işık: Günde en az 3 4 saat direkt güneş alabilmeli.
Sıcaklık: Yazın aşırı sıcak olan memleketlerde öğle güneşinden korunacağı bir yerde bulundurulmalı. Kış soğuklarına dayanıklılıkları tür çeşitlerine, kültivarlarına göre -17°C ile -40°C dereceler arasında değişir.
Sulama: uzun süre ıslak toprağı sevmezler. Toprak bir hayli kurumadan önce sulamamalısınız. Onun yerine dallarına sisleme gibi su püskürtülmeli. Toprak çok kuruduğu zaman sulamak gerekiyor. Tedbir açısından suyu çok iyi süzdüren toprakta yetiştirilmeli ki suladığınız zaman suyu tutmasın.
Nem: Sıcak günlerde akşamları su fısfıslamak iyi gelir. Su sisleme gibi olmalı, hortumla üstlerine su sıkmamalı.
Toprak ve gübre: İyi bahçe toprağına torf eklemenin yeterince besleyici olacağını tavsiye edenler var. Eski yanmış sığır gübresini de karışıma ilave etmenin çok daha verimli gelişim sağlayacağı da ayrıca tavsiye ediliyor. Aslında iyi karanfil doğal besleyiciliği yüksek toprakta olur. Birçok minerallere, elementlere ihtiyacı var.
Desteklemek: Uzun karanfillerin dik durabilmeleri için gerekenler yapılmalı. Çok sayıda yetiştirilenlere bir tür ağ sistemi kurmak, as sayıda veya saksılalarda yetiştirilenlere diplerine bir değnek dikmek ve karanfil uzadıkça değneğe bağlamak gerekir.
Solan çiçekleri ayıklamak: Karanfil çiçekleri solmaya yüz tuttuğunda hemen kesilip atılmalıdır ki yeni çiçekler açmaya devam edebilsin. Dalları dipten kesmeyin.
Çiçeklenmeden önce ilkbaharda uçlarını koparmak:
1- Uç budaması da denebilir. İlkbaharda yeni uzayan saplardan, en altta 6 çift yaprak kalacak şekilde üst kısım koparılır (daha fazlasını veya daha azını keserseniz verimlilik düşer; altı çift yaprak kalmış olmalı). Böylece kökten 4 5 yeni sap çıkarır. Veya zaten çıkmakta iseler onlar daha verimli gelişeceklerdir.
2- Daha sonra, yeni çıkan yan saplar kaç tane ise bunların yarısının tepeleri 5 cm yukarısından koparılır. Böylece karanfilin topyekun döl verme girişimi engellenir. Sonuçta aylarca çiçek açmaya devam eder.
3- Uç budamasında daha devam edilmemeli. Daha fazla çiçek açsa bile kalite bir hayli düşecektir.
Daha çok çiçek açması için başka bir püf noktası
İlkbaharda erkenden çiçeklenmiş uzun saplı karanfilin çiçeği solunca en tepeden kesip atın. Sonra uzun dalı kökünden kırmadan toprağa paralel uzatın. Çok hafif toprağa gömün. Yapraklar dışarda kalmalı. böylece o dal boydan boya yaza kadar filizlenir ve birçok yeni çiçekler açar. Bunu yapabilmek için karanfilizini uzun dikdörtgen saksılarda yetiştirmelisiniz. Aynı şeyi yaz sonunda denerseniz birçok yeni fide üretmiş olursunuz.
Tomurcuk azaltması
Büyük çiçeklilerde ve diğer uygun özellikli uzun kalın saplı karanfillerde yapılabilir. Amaç, bir sap üstünde tek çiçek gelişmesini ve o çiçeğin mümkün olduğu kadar iri olmasını sağlamaktır. Esas tomurcuk belirdikten sonra, aynı saptaki yan tomurcuklar ilk görüldüğünde yok edilir. Eğer biraz büyüdükten sonra koparılırlarsa aynı fayda gerçekleşmez.
Balkonlarda karanfil
Karanfil çiçekleri çok güzel kokuludur. Tamamen açık olan, aşırı güneş almayan, günde 4 5 saat sabah güneşi veya ilkindi ezanıyla beraber güneş almaya başlayalan balkonlarda yetiştirebilirseniz evinizi güzel koku ile doldurur. Kapalı ve sıcak balkonlarda yetiştirilmesi zordur. Gerçi karanfilin çeşidine ve toprağının özelliğine göre değişebilir.
Karanfillerin üretilmesi
Karanfillerin çoğaltılması, sonbahar erken başlayan yerlerde yaz sonundan itibaren, diğer yerlerde ekim- kasım aylarında, açık havada çelikle veya yan sürgünleri ayırmakla yapılmalı. Kışın kapalı yerlerde yapılabilir ama ortam ısısı gece en az 12, gündüz 15 20 dereceler cıvarında olmalı ve havalandırmaya çok önem verilmeli. Kasım sonuna kadar yapılan üretimlerde mekanın direkt güneşten korunması gerekir.
1- Karanfillerin çelikle üretilmesi: Çelikler çiçek sapından yapılır. Sapın en dip kısmı daha iyi daha verimli yeni bitkiler oluşturur. Çelik 10 15 cm uzunluğunda olmalı. En alttan iki boğum yerinin yaprakları arındırılmalı. Köklendirmek için sırf kum tavsiye ediliyor. Çelikler dikilince üstteki yapraklar kuma değmemeli. Yaklaşık bir ayda köklenerek toprağa dikilecek hale gelirler.
2- Yan sürgünlerin ayrılması (veya kökten ayırma metoduyla) karanfil üretimi: Bitki tamamen sökülür, kökler (sürgünler, guruplar) tek tek ayrılarak toprağa, saksılara dikilir.
Köklenmiş karanfil fidelerini yeni yerlerine dikildikten sonra:
Diktikten sonra derhal sulanmalıdır. Daha sonra toprak bir hayli kuruyana kadar sadece karanfillerin üzerlerine su fısfıslanmalıdır (sisleme gibi). Sulama aralıkları, toprağın kaydadeğer bir nem kaybı göstermesine göre ayarlanmalı.
Daha kolay yolu: Yaz boyunca ve yaz sonunda uzun dallarını toprağa yatırıp hafifçe gömün yapraklar dışarda kalacak. Dal boyunca birçok fide oluşur. Sonbaharda bunlar iyice gelişmiş oldukları zaman birbirlerinden ayırın ayrı ayrı saksılara dikin.
