- Konum
- İzmir
-
- Üyelik Tarihi
- 29 Eyl 2015
-
- Mesajlar
- 1,638
-
- MFC Puanı
- 94
Kahramanlık Trajedisi
kahramanlık trajedisi, İngiliz tiyatrosunda Restorasyon Dönemine özgü oyun türü. On iki hecelik dizelerden oluşan aleksan-drin tarzıyla yazılan bu oyunlarda aşk ve cesaret temalan işlenmişti. 17. yüzyıl başla-nndaki Fransız klasik tiyatrosunu ve William Davenantın kahramanlık oyunlarını örnek alan Restorasyon Dönemi oyun ya-zarlan, kahramanlık şiirlerinin uzunluğunu, dilini ve uyaklarını tiyatroya uyarlamaya çalıştılar. Kahramanlık trajedisinin önde gelen adlarından John Dryden, bu yeni türü minyatür kahramanlık şiiri olarak tanımladı.
Taklit ettikleri kahramanlık şiirleri gibi, kahramanlık trajedileri de geniş ve açık mekânlarda savaşçı kahramanlar, yüce gönüllü hanımlar arasında geçer, büyük ölçüde bir retorik gösterisi halindeki abartılı konuşmalar içerir. Bu oyunlarda gurur ve tutkuların yönlendirdiği soylu kahramanlar, aşk ve onur konularını incelikli mecazlara yer veren uyaklı bir dille tartışırlar. Vahşi savaşlar ve talihin beklenmedik biçimde tersine dönmesi gibi, geleneksel destan öğeleri içeren bu idealize edilmiş oyunlardaki temel olay örgüsünü, kahramanın bir kadına olan aşkıyla ülkesine beslediği sevgi arasında kalması oluşturur. İçerdikleri trajik öğelere karşın kahramanlık trajedileri, genellikle mutlu sonla biter. Bu türün en tipik örneği, Drydenın Almanzor and Al-mahide adlı iki bölümlük yapıtıdır. Bu oyun, daha çok The Conquest of Granada (1670-71; Granadanın Fethi) adıyla bilinir. Öbür Restorasyon Dönemi yazarları gibi Dryden da Aureng-Zebe (1675) adlı son kahramanlık trajedisini tamamladıktan sonra 17. yüzyıl sonlarına doğru uyaklı beyitlerin yerini alan açık ölçüye dönmüştür. Buckingham dükü kahramanlık trajedilerindeki abartılı tutumu, The Rehearsal (1671; Prova) adlı oyununda alaya almıştır.
kahramanlık trajedisi, İngiliz tiyatrosunda Restorasyon Dönemine özgü oyun türü. On iki hecelik dizelerden oluşan aleksan-drin tarzıyla yazılan bu oyunlarda aşk ve cesaret temalan işlenmişti. 17. yüzyıl başla-nndaki Fransız klasik tiyatrosunu ve William Davenantın kahramanlık oyunlarını örnek alan Restorasyon Dönemi oyun ya-zarlan, kahramanlık şiirlerinin uzunluğunu, dilini ve uyaklarını tiyatroya uyarlamaya çalıştılar. Kahramanlık trajedisinin önde gelen adlarından John Dryden, bu yeni türü minyatür kahramanlık şiiri olarak tanımladı.
Taklit ettikleri kahramanlık şiirleri gibi, kahramanlık trajedileri de geniş ve açık mekânlarda savaşçı kahramanlar, yüce gönüllü hanımlar arasında geçer, büyük ölçüde bir retorik gösterisi halindeki abartılı konuşmalar içerir. Bu oyunlarda gurur ve tutkuların yönlendirdiği soylu kahramanlar, aşk ve onur konularını incelikli mecazlara yer veren uyaklı bir dille tartışırlar. Vahşi savaşlar ve talihin beklenmedik biçimde tersine dönmesi gibi, geleneksel destan öğeleri içeren bu idealize edilmiş oyunlardaki temel olay örgüsünü, kahramanın bir kadına olan aşkıyla ülkesine beslediği sevgi arasında kalması oluşturur. İçerdikleri trajik öğelere karşın kahramanlık trajedileri, genellikle mutlu sonla biter. Bu türün en tipik örneği, Drydenın Almanzor and Al-mahide adlı iki bölümlük yapıtıdır. Bu oyun, daha çok The Conquest of Granada (1670-71; Granadanın Fethi) adıyla bilinir. Öbür Restorasyon Dönemi yazarları gibi Dryden da Aureng-Zebe (1675) adlı son kahramanlık trajedisini tamamladıktan sonra 17. yüzyıl sonlarına doğru uyaklı beyitlerin yerini alan açık ölçüye dönmüştür. Buckingham dükü kahramanlık trajedilerindeki abartılı tutumu, The Rehearsal (1671; Prova) adlı oyununda alaya almıştır.