Her ayağın bastığı yerde sanki kalbim var,
kalbim ki vahşi bir zevk alır ezilişinden.
ömrümün geçtiği yolda bana sorsalar,
gidiyorum bir kadın bacağının peşinden.
Bir kadının içinden ağlayışı, gülüşü,
gözlerinden ziyade bacaklarına yakın,
bir lisandır onların duruşu, bükülüşü,
kadınlar! onlar varken konuşmayınız sakın.
Ince sütunlardaki ilahi güzelliğe
bacakların ruhudur şekil veren diyorum
bacakları bir kalın örtüde saklı diye
mermerde kalbi çarpan venüs’ü sevmiyorum.
Boynuma doladığın güzel putu görseler
insanlar öğrenirdi neye tapacağını.
kör olsam da açılır gözüm, ona sürseler
isa’nın eli diye, bir kadın bacağını.


Üstat Necip Fazılın ilk dönemlerde yazdığı sonradan ben o şiiri kabul etmiyorum dediği ama bazılarının ısrarla Necip fazıl diyince bu şiirini hatırlatıyor.
Üstatta benim geçmişim bir çöplük ve çöplüğüde ancak köpekler karıştırır demiş
Üstat açıkça köpekleri deşifre etmiş.