Otranto ve Apuliadaki Osmanlı hakimiyeti sadece on üç ay sürmüştür. Buna rağmen, hakimiyetten onlarca yıl sonra, XVI. yüzyıl Yunan vakanüvisi, Osmanlıların Adriyatikin batı kıyısına çıkmasının, Hristiyan Batı Aleminde nasıl bir endişeyle karşılandığından bahsederek Fatih Sultan Mehmed ölmeseydi Apuliaya geçip, İtalyayı işgal edeceğinden bahsetmektedir.
Otranto ve Apulia seferinin İtalyada yol açtığı panik havası, Napoli Kralı I. Ferdinandın ilk tepkisi ve Sultan Mehmedin ölümünün bu seferin kaderi üstündeki hayati önemi diğer çağdaş kaynaklarda vurgulanmış ve Batı tarihçiliğince tekrar edilegelmiştir. Arnavut isyanının da şüphesiz hakimiyetin sona ermesinde önemi vardır, ancak bunu kimilerinin iddia ettiği gibi birinci amil olarak göstermek yanlıştır.
Otranto ve Apulia seferlerinin zamanlaması çok iyi ayarlanmıştı. Arnavutlukta, İskender Beyin ölümünden dokuz yıl sonra II. Mehmedin, Kuzey Arnavutlukun en güçlü iki kalesinden biri olan Akhisar 1478de teslim fethetti. Akdenizde, Osmanlı deniz gücü eskiye nazaran olağanüstü artmıştı. Venedik, İşkodra ile Sopot ve Himarra kalelerini teslim etmek gibi ağır şartlara razı olarak barış yapmak zorunda kaldı. Bu dönemde İtalyan devletleri ağır ihtilaflar içerisindeydi.
Gerçekten de Osmanlıların Otranto ve Apulia seferleri tüm ayrıntılarıyla planlanmış ve dikkatle uygulanmıştı. Öncelikle, 1479 yazında, Gedik Ahmed Paşa Avlonya sancakbeyliğine atandı. Hoca Sadeddin ve Solakzade gibi Osmanlı kaynakları Gedik Ahmed Paşanın Avlonyaya, İtalyanın işgali için hazırlık yapmak üzere gönderildiğini kaydeder.
Avlonya Otrantoya bir çıkarma için en iyi köprübaşıydı. Gedik Ahmed Paşanın hazırlıkları üç bölüme ayrılmıştı. İlk iş olarak, Epir ve Arnavutlukta Osmanlı hakimiyetini sağlamlaştırıldı. İkinci aşamaya geçildi ve Kral I. Ferdinandın müttefikinin elindeki iki İyonya adası, Leukas ve Zante ele geçirildi. Son hazırlık aşaması askerlerin nakledilmesi ve ordunun savaş alanına taşınmasından ibaretti.
İtalyaya karşı yapılacak Osmanlı harekatı hazırlıklarının üç aşaması da büyük operasyonlardı ve masrafların karşılanması, teknolojik sınırlamaların aşılması ve İtalyan sahiline gönderilen ordunun ihtiyaçlarının karşılanması için muazzam bir koordinasyon gayreti gerektirmişti. Venedik, Doğu Akdenizdeki ticari çıkarlarını daha fazla zedeleyecek herhangi bir çatışmaya girmeme yönündeki kararlılıklarıyla, bu seferi engellemek için bir şey de yapmadı. Napolililer çıkarma yapılacağının farkındaydılar ama onlar da hiçbir şey yapmadılar.
28 Temmuz 1480de Osmanlı ordusu Apulia sahilini çıkarma yaptı ve Otranto şehrini kuşatıldı. Sefere katılan Osmanlı ordusunun büyüklüğü hakkındaki tahminler tartışmalıdır. 15.000 askere yakın bir büyüklükte olduğu düşünülmektedir. Kuşatma sonrası Otranto ve civardaki bazı kaleler zaptedildi. Bundan sonra Gedik Ahmed Paşa İtalyadaki Osmanlı fetihlerini büyütmek amacıyla baharda düzenlenecek yeni bir seferin hazırlıkları için Osmanlı ordusunun geri kalanıyla Avlonyaya döndü.
Otranto şehrinin Osmanlılarca cebren ele geçirilmesi sırasında yaşandığı iddia edilen mezalimlerin Hristiyan propagandasının uydurmaları olması pek kuvvetli ihtimaldir. Napolililerin ilk şaşkınlıklarından sonra etkili bir şekilde karşı koydular.
Napoli Kralı I. Ferdinandın çağırdığı Alfonsonun takviye edilmiş ordusu Otrantodan güvenli bir uzaklıkta konuşlandı ve Osmanlıların daha fazla yayılmalarını önlemeyi amaçladı. Ayrıca, Kral Ferdinand yardım için Papaya ve Avrupadaki diğer Hristiyan devletlere müracaat etti. Ama destek veren sadece Papaydı. Avrupa devletlerini bir Haçlı seferine çağıran bir tamim yayınladı. Ancak bu çağrı herhangi bir sonuca ulaşmadı.
Ancak Kardinaller Heyeti 50,000 dukanın Macar Kralı Matthias Corvinusa gönderilmesini ve bunun karşılığında Osmanlılara Balkanların kuzeyinden saldırmasını kararlaştırdılar. Bu İtalyan müttefiklerin Osmanlıları topraklarından atmak için kullanacakları en etkili strateji olacaktı.
Bu sırada Arnavut isyanlarının şiddetlenmesi ve Gedik Ahmed Paşa isyanları bastırmak için yolladığı kuvvetin asiler tarafından yenilgiye uğratılması, asileri iyice azdırdı. Fatih Sultan Mehmed sefer için yola çıktıktan kısa bir süre sonra vefatı ile iki oğlunun, Bayezid ve Cemin arasında bir iç savaş meydana geldi.
Gedik Ahmed Paşa Bayezidin tarafını tuttu Arnavutluktan ayrılmak zorunda kaldı. Bu olaylar asilerin şevkini artırdı. Bayezidin kuvvetlerinin başındaki Gedik Ahmed Paşa Cemin ordusunu mağlup ederek Bayezidin tahta oturmasına giden yolu açtı. Cemi yakalayamaması Gedik Ahmed Paşanın bir süreliğine hapsedilmesine neden oldu. Böylece Gedik Ahmed Paşanın Osmanlıların İtalya seferindeki rolü de sona ermiş oldu.
Gedik Ahmed Paşanın yerine Rumeli Beylerbeyi Hadım Süleyman Paşayı daha Ahmed Paşa gözden düşmeden tayin etmişti. Bu esnada isyan da şiddetlenmişti. Avlonyaya vardığında Süleyman Paşanın önceliği, Otrantoya geçmeden önce, Avlonya için bile tehlikeli olmaya başlayan isyanları bastırmaktı. Süleyman Paşanın ordusu gücünü isyan çıkan bütün merkezlere dağıtmak zorunda kaldı. Hadım Süleyman Paşa kuvvetleri çatışmalarda bir mağlubiyet yaşadılar. Bu mağlubiyet Otranto ve Apuliadaki Osmanlı hakimiyeti için bir dönüm noktasıydı.
Zira bu mağlubiyet sonrası Otrantoya yardım ulaşma ümidi ortadan kalkmıştır ve Otranto teslim olmuştur. Otranto ve Apuliadaki Osmanlı hakimiyeti sadece on üç ay sürmüştü. Napoli Kralı I. Ferdinand ve Papanın daha sonra, Adriyatikin öteki yakasına bir Haçlı seferi düzenleme çabaları sonuç vermedi ve Arnavutluku kurtarma çabaları akamete uğradı.
Gerçekten, Osmanlıların İtalya çıkartması sözkonusu olunca 1481de Epir ve Arnavutlukta patlak veren isyanları gözardı etmek artık mümkün değildir. Bu isyanların, Osmanlıların Otranto ve Apuliadan atılmalarında önemli rolleri olmuştur. Ancak bu isyanları Osmanlının Otrantoyu terkindeki esas amil görmek doğru değildir.
ForumHatti YÖNETİMİ !