Eskilerin ASA dediği ISO filmin ışığa duyarlılığını belirler ISO değerleri genel olarak 50 100 200 400 800 1600 şeklinde gider Ama bazen ara değerler de kullanılabilir (80 gibi) Kimyasal fotoğrafçılıkta fotoğraf üzerindeki kimyasalların daha duyarlı olması dijital fotoğrafçılıkta da elektronik ışık sensörlerinin daha duyarlı olması ile sağlanır 200 ISO ile çekilen fotoğraf tüm diğer parametreler aynı olması durumunda (ışık koşulları diyafram enstantene) 100 ISO ile çekilene göre iki kat fazla ışık alır
Yani ISO değerleri de aynı pozlama süresi ve diyafram gibi (f-stop) ışığı artırmak veya azaltmak için kullanılır Kimyasal fotoğrafçılıkta ISO değeri fotoğrafçı tarafından kafasına göre değiştirilemez Makineye takılan film makarası ne ise onu ayarlayıp kullanmalıdır ama dijital fotoğrafçılıkta iş biraz farklıdır Kullanıcı sensör duyarlılığını dilediği gibi değiştirebilir
Yüksek ISO değeri olan filmlere “hızlı film” denir zira bu filmler daha fazla ışık aldıkları için daha kısa pozlama süresi kullanma olanağı sağlarlar Örneğin diyaframın aynı olduğu bir durumu düşünürsek 100 ISO bir film/CCD duyarlılığı ile bir pozu ideal olarak 1/15 sn pozluyorsak 200 ISO bir filmde aynı ışık miktarını 1/30 ile elde ederiz
İlk başta aklımıza “o zaman hep yüksek ISO kullanıp ışıktan ve zamandan kazanalım” gibi bir fikir gelebilir Ama kazın ayağı öyle değildir Zira filmin/CCD’nin ışığa duyarlılığı yükseldikçe yani ISO arttıkça fotoğrafta “grain” (gren) adı verilen kumlanma oluşur Dijital fotoğraflarda bunun adı ise “noise” yani çok küçük noktacıklar şeklindedir
Bu durumda yüksek ISO bize hız sağlarken düşük ISO da netlik sağlayacaktır Ama bazen netlik yerine hız ve ışıktan kazanma önem kazanır Mesela gece bir hatıra fotoğrafı çekmek istiyoruz ama tripod yanımızda değil Bu durumda uzun pozlama yapamayız yaparsak net görüntü elde edemeyiz Ama ISO’yu birkaç stop artırarak pozlama süresini birkaç stop düşürebiliriz Böylece kısa süre içinde titretmeden fotoğraf çekebiliriz Ama küçük kumlanmalara (veya noise) razı olmak kaydıyla

​