- Üyelik Tarihi
- 21 May 2008
- Konular
- 773
- Mesajlar
- 996
- MFC Puanı
- 760
[FONT="]Muhtemelen çok konuşması yanında biraz da kırıcı davranıyordu. Nitekim sopasıyla birisine vurması üzerine hocası Ebû Hanife:[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Ebû Süleyman! Senin elin de, dilin de fazla uzadı![/FONT][FONT="] diyerek onu azarlamak zorunda kaldı.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Bu ikazdan çok etkilenen Dâvûd et- Tâi öğrenciliğinin son bir yılı içinde hiç konuşmadı; ne soru sordu ne de sorulana cevap verdi. [/FONT][Ebû Nuaym, VII, 336; Zehebi, VII, 423][FONT="][/FONT]
[FONT="]Dâvûd et-Tâi, zamanının en fasih konuşanı ve Arapçayı en iyi bileni, fıkıhta ve re´yde imamların önde gelenlerinden biri olduğu halde kaynaklarda farklı şekillerde gösterilen bazı sebeplerle kitaplarını Fırat nehrine atarak zühd ve ibadete çekildi. [/FONT][bk. Ebû Nuaym, VII, 336; Kuşeyri, s.123][FONT="] [/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Halktan ve dünyevi işlerden tamamen uzaklaşarak evine kapandı ve ancak namaz vakitlerinde cemaate katıldı. [/FONT][Zehebî, VII, 423-424][FONT="][/FONT]
[FONT="]Mürşidinin Habîb er-Râî adında biri olduğu söylenir.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Tâbiînden birçok kişiyle görüştü. Tanıştığı kimseler arasında Fudayl b. Iyâz, Cafer es-Sâdık ve İbrâhim b. Edhem gibi ünlü simalar da vardı.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]İmam Ebû Yûsufun delâletiyle Hârûnür-Reşîd ile de tanıştı.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Ferîdüddin Attârın naklettiğine göre Fudayl b. Iyâz onunla iki defa görüşme şerefine erdiği için iftihar ederdi. Bir çağdaşı onun büyüklüğünü anlatmak için;[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Eğer Dâvûd et-Tâî Asr-ı Saâdette yaşasaydı mutlaka Kurân onun zühd ve takvâsından bahsederdi[/FONT][FONT="] demiştir.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Dâvûd et-Tâînin tasavvufî hayatında az yemek, az konuşmak, az uyumak, Allah korkusu ve âhiret kaygısıyla ağlamak gibi tasavvufun kuruluş safhasının başlıca özelliklerini bulmak mümkündür. Nitekim Kuşeyrî onda hâkim olan halin hüzün olduğunu belirtmiştir.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Yirmi yıl boyunca evinin tavanına bile bakamayacak şekilde kendi iç dünyasıyla meşgul olduğu söylenir.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]En tanınmış müridi olan Marûf-i Kerhî (k.s) mürşidini;[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Tâî kadar dünyaya değer vermeyen birini görmedim [/FONT][FONT="]diyerek tanıtır.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Birine iyi dilekte bulunurken, Ölüm bayramın olsun ifadesini kullanması ve ölümü zindandan kurtuluş olarak görmesi, o dönem zühd hayatının karakteristik özelliğini yansıtmaktadır.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Ölüm hakkındaki bu iyimser anlayış daha sonraki dönemlerde şeb-i arûsa dönüşmüştür. [/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Kabrinin ıssız bir yerde yapılmasını vasiyet eden ve böylece dünyadaki halvetinin orada da devam etmesini isteyen Dâvûd et-Tâî, ibadete büyük önem vermekle birlikte kişinin ibadetini kusursuz görmemesi ve ibadetlerine güvenmemesi gerektiğini söylerdi.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Ona göre cömertliği ve mürüvveti olmayanın ibadeti tam olmaz. Nitekim kendisi de tasavvufa yöneldikten sonra babasından kalan parayı dostlarıyla birlikte harcamıştır.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Dâvûd et-Tâî harabe haline gelmiş olan evinde Kuran okurken vefat etti. Kaynaklarda, bir gece sabaha kadar okuduğu cehennemle ilgili bir âyetin ileri derecede tesirinde kalarak hastalandığı ve öldüğü rivayet edilir.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Vefatı hakkında 160 (776) ile 166 (782-83) yılları arasında değişik tarihler gösterilmiştir. Marûf-i Kerhînin mürşidi olması, Kerhînin de Serî es-Sakatîyi (k.s) yetiştirmesi dolayısıyla tasavvuf ve tarikat tarihinde önemli yeri olan sûfîler arasında onu da saymak gerekir.[/FONT]
[FONT="]Ebû Süleyman! Senin elin de, dilin de fazla uzadı![/FONT][FONT="] diyerek onu azarlamak zorunda kaldı.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Bu ikazdan çok etkilenen Dâvûd et- Tâi öğrenciliğinin son bir yılı içinde hiç konuşmadı; ne soru sordu ne de sorulana cevap verdi. [/FONT][Ebû Nuaym, VII, 336; Zehebi, VII, 423][FONT="][/FONT]
[FONT="]Dâvûd et-Tâi, zamanının en fasih konuşanı ve Arapçayı en iyi bileni, fıkıhta ve re´yde imamların önde gelenlerinden biri olduğu halde kaynaklarda farklı şekillerde gösterilen bazı sebeplerle kitaplarını Fırat nehrine atarak zühd ve ibadete çekildi. [/FONT][bk. Ebû Nuaym, VII, 336; Kuşeyri, s.123][FONT="] [/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Halktan ve dünyevi işlerden tamamen uzaklaşarak evine kapandı ve ancak namaz vakitlerinde cemaate katıldı. [/FONT][Zehebî, VII, 423-424][FONT="][/FONT]
[FONT="]Mürşidinin Habîb er-Râî adında biri olduğu söylenir.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Tâbiînden birçok kişiyle görüştü. Tanıştığı kimseler arasında Fudayl b. Iyâz, Cafer es-Sâdık ve İbrâhim b. Edhem gibi ünlü simalar da vardı.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]İmam Ebû Yûsufun delâletiyle Hârûnür-Reşîd ile de tanıştı.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Ferîdüddin Attârın naklettiğine göre Fudayl b. Iyâz onunla iki defa görüşme şerefine erdiği için iftihar ederdi. Bir çağdaşı onun büyüklüğünü anlatmak için;[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Eğer Dâvûd et-Tâî Asr-ı Saâdette yaşasaydı mutlaka Kurân onun zühd ve takvâsından bahsederdi[/FONT][FONT="] demiştir.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Dâvûd et-Tâînin tasavvufî hayatında az yemek, az konuşmak, az uyumak, Allah korkusu ve âhiret kaygısıyla ağlamak gibi tasavvufun kuruluş safhasının başlıca özelliklerini bulmak mümkündür. Nitekim Kuşeyrî onda hâkim olan halin hüzün olduğunu belirtmiştir.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Yirmi yıl boyunca evinin tavanına bile bakamayacak şekilde kendi iç dünyasıyla meşgul olduğu söylenir.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]En tanınmış müridi olan Marûf-i Kerhî (k.s) mürşidini;[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Tâî kadar dünyaya değer vermeyen birini görmedim [/FONT][FONT="]diyerek tanıtır.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Birine iyi dilekte bulunurken, Ölüm bayramın olsun ifadesini kullanması ve ölümü zindandan kurtuluş olarak görmesi, o dönem zühd hayatının karakteristik özelliğini yansıtmaktadır.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Ölüm hakkındaki bu iyimser anlayış daha sonraki dönemlerde şeb-i arûsa dönüşmüştür. [/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Kabrinin ıssız bir yerde yapılmasını vasiyet eden ve böylece dünyadaki halvetinin orada da devam etmesini isteyen Dâvûd et-Tâî, ibadete büyük önem vermekle birlikte kişinin ibadetini kusursuz görmemesi ve ibadetlerine güvenmemesi gerektiğini söylerdi.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Ona göre cömertliği ve mürüvveti olmayanın ibadeti tam olmaz. Nitekim kendisi de tasavvufa yöneldikten sonra babasından kalan parayı dostlarıyla birlikte harcamıştır.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Dâvûd et-Tâî harabe haline gelmiş olan evinde Kuran okurken vefat etti. Kaynaklarda, bir gece sabaha kadar okuduğu cehennemle ilgili bir âyetin ileri derecede tesirinde kalarak hastalandığı ve öldüğü rivayet edilir.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]Vefatı hakkında 160 (776) ile 166 (782-83) yılları arasında değişik tarihler gösterilmiştir. Marûf-i Kerhînin mürşidi olması, Kerhînin de Serî es-Sakatîyi (k.s) yetiştirmesi dolayısıyla tasavvuf ve tarikat tarihinde önemli yeri olan sûfîler arasında onu da saymak gerekir.[/FONT]