- Konum
- ىαкαяyλ
-
- Üyelik Tarihi
- 27 Kas 2009
-
- Mesajlar
- 24,120
-
- MFC Puanı
- 79
Yokluğun varlığından daha durgun daha huzurluydu.
[/b][/i]
Sen yokken seni özlemek[/b][/i]
sen varken özlemekten daha az incitti beni.
Ömür boyu yanımda olma sözlerini
hiçbirzaman ciddiye almamış olmam sadece şansımdandı
yoksa seni sevecek kadar salaktım.
Gidersin diye korkuyla geçen onca gece geçti
seni düşünerek.
Sen asla gitmedin.
Ama gelmedin de.
Paylaşmayı daha küçük bir çocukken öğrenmiştim.
Bilmezdim büyüyünce acıtacağını konu sen olduğunda.
[/b][/i]
En son senin için çarptı bu kalp deli gibi.[/b][/i]
En son senin için gözlerim dalıp gitti uzaklara
her gece olduğu gibi.
Benim değildin belki ama.
Hep sen
benimle tamamlanmış olan
eksiklerine bakıp daha fazlasını isterken
ben sende yeni boşluklar yaşıyordum.
Daha çoğunu isterken sen
bense yarımlarında kayboluyordum.
Kaç kez vazgeç dedi bu yürek
kaç kez yolun kenarındaki ormana girip
yok olmak istedi.
[/b][/i]
Senin varlığını bilmek bile yeterken bana
[/b][/i]
sende kendimi yok hissetmek
"yok olduğumdan başka" ne düşündürebilirdiki bana?
Oysa düşünsene
ne coşku doluydu yüreklerimiz
başlarken yeni bir hayata.
Gecelerimizide
gündüzlerimizi de
adamaya hazırdık birbirimize
koşulsuz
içten ve sımsıcak duygularımızla.
Yaşadığımız her an unutulmaz
doyumsuz ve vazgeçilmez olacaktı.
Sen bir sonbahar rüzgarında
savrulmuş bir gül yaprağı bense taç olacaktım sana.
Şimdilerde
kim savruluyor ve
kim onu sarmaya çalışıyor karıştırıyorum artık.
Ben bu uykuları
böyle uykuları unutalı çok olmuştu.
Acı uykusu
hüzün uykusu
korku uykusu.
Ama çok sürmez esaretim biliyorum
Içimdeki bu yenilginin acısı sürsede yıllarca
bir yolunu bulup kavuşurum özgürlüğüme.
Şimdi gitmek zamanı belki
geride yaşanmış yada yarım kalmış anları bırakarak.
Sende tüm ürkekliğinle
tüm hatalarınla
tüm eksiklerinle
tüm haklı gördüğün yalanlarınla
vede vicdanınla başbaşasın şimdi.
Hepbir şeyler tamamlancak değil ya
bu da böyle yarım kalsın.
Yine yanıldım.
İlk acım değil ama en büyük acımsın.
Sevmemeye yemin etmiştim kimselerikendimden daha fazla sevmeycektim
uğruna hiç bir şey feda etmeyecektim.
seni sevmek için sana ihtiyacım yokki benim...
Sen yokken seni özlemek[/b][/i]
sen varken özlemekten daha az incitti beni.
Ömür boyu yanımda olma sözlerini
hiçbirzaman ciddiye almamış olmam sadece şansımdandı
yoksa seni sevecek kadar salaktım.
Gidersin diye korkuyla geçen onca gece geçti
seni düşünerek.
Sen asla gitmedin.
Ama gelmedin de.
Paylaşmayı daha küçük bir çocukken öğrenmiştim.
Bilmezdim büyüyünce acıtacağını konu sen olduğunda.
En son senin için çarptı bu kalp deli gibi.[/b][/i]
En son senin için gözlerim dalıp gitti uzaklara
her gece olduğu gibi.
Benim değildin belki ama.
Hep sen
eksiklerine bakıp daha fazlasını isterken
ben sende yeni boşluklar yaşıyordum.
Daha çoğunu isterken sen
bense yarımlarında kayboluyordum.
Kaç kez vazgeç dedi bu yürek
kaç kez yolun kenarındaki ormana girip
yok olmak istedi.
Senin varlığını bilmek bile yeterken bana
sende kendimi yok hissetmek
"yok olduğumdan başka" ne düşündürebilirdiki bana?
Oysa düşünsene
başlarken yeni bir hayata.
Gecelerimizide
adamaya hazırdık birbirimize
koşulsuz
Yaşadığımız her an unutulmaz
doyumsuz ve vazgeçilmez olacaktı.
Sen bir sonbahar rüzgarında
savrulmuş bir gül yaprağı bense taç olacaktım sana.
Şimdilerde
kim onu sarmaya çalışıyor karıştırıyorum artık.
Ben bu uykuları
Acı uykusu
Ama çok sürmez esaretim biliyorum
Içimdeki bu yenilginin acısı sürsede yıllarca
bir yolunu bulup kavuşurum özgürlüğüme.
Şimdi gitmek zamanı belki
geride yaşanmış yada yarım kalmış anları bırakarak.
Sende tüm ürkekliğinle
tüm eksiklerinle
vede vicdanınla başbaşasın şimdi.
Hepbir şeyler tamamlancak değil ya
bu da böyle yarım kalsın.
Yine yanıldım.
İlk acım değil ama en büyük acımsın.
Sevmemeye yemin etmiştim kimselerikendimden daha fazla sevmeycektim
uğruna hiç bir şey feda etmeyecektim.
seni sevmek için sana ihtiyacım yokki benim...