''İçimi oku,
Kaç şiirlik susabileceksen… ''

Ben seni şehrin metrekaresine adın kadar adım, gülüşün kadar kahkaha ekebilecek kadar seviyorum. Ben seni üç yüz altmış beş kere Mekke ve tam yirmi dört saat uykuma sayıklayacak, şehre sığdıracak kadar özlüyorum. Ben seni şiire dayanak, kitaba ayraçken bile. Ben seni kaleme arayış, dile tövbe, sese bin bir dilde nefesken arıyorum.
Ben seni,
Alnın kadar kaderim, sustuğun kadar konuşkan seviyorum. Rehberimde kaydın, adresimde ismin kalmamışken bile, nakarat nakarat gözyaşı, düşle karışık acıyken bile…
Ben; alfaben adıma saplanıp binlerce ceset sürüklerken bile,
Ben seni
bilmediğin her dilde
bildiğin bi ezgiye kapıldığım histe
ben kırdığın kalbi avuçlayacak
yarına gözlerini kıstığın yerden uyanacak gibi

adın alfabenin 22nci harfi
ilk harfe hasretlik
beşinci harfin vurgusu
21 kere özlem
12 ayın temini
Seni seviyorumdan evvel varılamayacak bi yolken ezberimde…
Seni
Seviyorum.​