Bazen hiç anlamadan çıkıverir dudaklarımızdan,

Bazen derin bir acıyla söyleriz,

Gidenlerin ardından.

Belki bir gün yeniden görme umuduyla,

İki yabancı gibi karşılaşma korkusuyla,

Hoşça kal diyoruz gidenin ardından.

Canımızı yakıyor belki bu kelime7

İstemeden söyleriz zaten çok kere,

Gitme! Demeyi gururumuza yediremeyince,

Hoşça kalları siper ediyoruz önümüze.

Bir buruk hüzün çöker yüreğine,

Alışkın değilsindir ki gitmelere,

Söylenen ise sadece üç hece;

Hoşça kal…

Son bakışıdır belki gözlerine,

Son yaslayışıdır başını sinene,

İki damla yaş süzülür gözlerinden,

Kaçırırsın gözlerini gurur denen illet yüzünden.

Belki kalacak gitme diyebilsen,

Söyleyemezsin işte gururun yüzünden.

Tekrar görme umuduyla,

Hoşça kallarla uğurlarsın.

İçinden desende,

Gitme kal benimle.

Dudaklarından çıkan üç hece

HOŞ-ÇA-KAL olur çoğu kere.
​