Küçük kasabanın birinde,

bir caminin tam karşısında arazisi olan adam,


arazisi üzerine bir genelev inşa etmeye başlamış.

İmam ve cemaat buna şiddetle itiraz etmişler,

ancak mal sahibinin kendi arazisi üzerine


nasıl bir iş yeri açacağına da

yasal olarak karşı çıkamamışlar.


Tüm cemaatin tek yapabildiği şey,

imamın öncülüğünde bu genelev için

hergün beddua etmekten öteye geçememiş.

İnşaat ilerlemiş ve açılışına birkaç gün kala

her nasılsa şiddetli bir yıldırım düşmesi sonucu


genelev yerle bir olmuş.

Caminin cemaati


bu olaydan duydukları büyük memnuniyeti

saklamaya gerek görmemişler,

ancak genelev sahibi adam,

cami imamının ve cemaatin

direk veya indirek olarak

bu hasardan sorumlu oldukları iddası ile

camiye karşı tazminat davası açmış.

Cami imamı ve cemaat,

savcılığa verdikleri savunmalarında


bu konuda herhangi bir şekilde

sorumlu tutulmalarına şiddetle itiraz etmişler,

Bu olayın

kendi dualarından dolayı meydana gelmiş

olabileceği iddiasını da kabul etmemişler.

Gerekli tüm belgeler tamamlanıp

mahkemeye günü geldiğinde

hakim dosyayı dikkatle incelemiş ve

taraflara dönüp:

"Bu konuda


nasıl bir hüküm verebileceğimi bilmiyorum," demiş.

....Ancak dosyadaki tutanaklara bakarsak

ortada tuhaf bir durum var.

Taraflardan birisi

duanın gücüne inanan bir genelev sahibi,

diğeri ise

duanın gücüne kesinlikle inanmayan

bir imam ve cemaati...!"



Nefis bir anektod..

Aynen günümüzde olduğu gibi

Kimi dinsizlerin menfaat ve çıkarları uğruna

nasıl dindar gözüktükleri ile,

kimi dindarların

çıkarları uğruna

nasıl dini inkar ettiklerinin hikayesi..