Her zaman tanıdık yüzlere baktım
Sağımda solumda, kıyımda köşemde
Benzetebilir miyim birine diye
Ama sen onlardan değilsin

Sonra, bir romandır o dedim kendime
Hani başucumda rafta duran
Odama girenin görebileceği
Herkesin okuyup çözemeyeceği

Okumak için can attığım
Günün geceye el verişini beklediğim
Buna rağmen, benimsedikçe
Sabahın ilk ışıklarıyla yok olan

Sıradan üzüntülerin arasından
Boğulmaktan son anda kurtaran
Varlığın bahar çiçekleri açtıran
Yokluğun ayaz geceleri andıran

Sen benim gölgem gibisin
Elle tutulamayan ama her an yanımda olan
Tutmak istedikçe uzaklaşan
Uzaklaştıkça yok olan

Biliyor musun, keşfedilmemiş ada gibisin
Hani asırlardır hiç bulunamayan
Bir adım yakın görünsen de
Bir ömür uzağımda olan

Çölde yağan yağmur gibisin
Her bir damlacığında
Vahanın yeşermesine kafi olan
Devamı gelmeyince de ölümü aratan

Damarımda dolaşan kan gibisin
Bir hastalıksın ruhumu saran
Bendeki cansın, hep var olan
Ömrüme ömür katan, hayatımın anlamısın