Bismillahirrrahmanirrahıym,

" Ey İman edenler Allah için Hakkı ve adaleti ayakta tutan şahitler olun.
Bir kavme olan buğzunuz sizi adaletsizliğe götürmesin
adalet gösterin o takvaya daha yakın olandır
Allah'tan sakının Şüphesiz Allah yaptıklarınızdan haberdardır. "

İnsan hastalanırsa ona ilacı hekim verir, Eğer hekim hasta olursa ona ilacı kim verecektir. Yöneticiler tavır ve hareketlerini temiz ve doğru tutmalıdır ki halk yolunu ve gidişini yöneticiye uydursun. Yöneticiler yasa ve kurallara nasıl uyarlarsa, halk da onları öylece takip eder. Yönetici hangi yoldan giderse, halkında gittiği yol budur. Yönetici doğru gidiş sahibi ise halk daha iyi yürüyecektir. ( kutlu bilgi )
Gurur ve kibir insanı aldatır. ("Şeytan size boş bir gururdan başka ne vaad edebilir ?" )

Ey Müslümanlar Allah'tan nasıl korkmanız gerekiyorsa öylece korkunuz...

Ne irfandır veren ahlaka yukseklik, ne vicdandır
Fazilet hissi insanlarda Allah korkusundandır
Yüreklerden çekilmiş farz edilsin havfı Yezdanın
Ne irfanın kalır tesiri katiyyen, ne vicdanın
Hayat artık behimdir... Hayır ondan da alçaktır
Ya hayvan bağlıdır fıtratla, insan hürri mutlaktır
Behaim çıkmaz amma hilkatin sabit hududundan
Beşer hala habersiz böyle bir kaydın vucudundan
Meğer kalbinde Mevla'dan tehaşi hissi yer tutsun...
O yer tutmazsa hiç ma'nası yoktur kayd-ı namusun
Hem efradın, hem akvamın bu histir, varsa vicdanı
onun tatili; İnsaniyyetin Tevki-i hüsranı
Budur hilkatte cari en büyük kanunu Hallak'ın :
O yüzden başlar izmihlali milletlerde ahlakın
Fakat, ahlakın izmihlali en müdhiş bir izmihlal ;
Ne millet kurtulur, zira, ne milliyet, ne istiklal.
Oyuncak sanmayın ! Ahlak-i milli ruh-i millidir;
onun iflası en korkunç ölümdür: Mevt-i küllidir
olur cemiyet artık çaresiz pamal-i istila
Meğer kaldırmış olsun, ruh-i sani indirip, Mevla
Evet bir ba'su ba'del mevte imkan vardır elbette
Bunun temini lakin bir yığın edvara vabeste

O cemiyyet ki vicdanında hakim havf-ı Yezdandır
Bütün dunyaya sahiptir, bütün akvama sultandır
Fakat efradı Allah korkussundan bi haber millet
Çeker milletlerin menfuru, kıbtiler kadar zillet
Me'ali meyli hiç kalmaz , şehamet büsbütün kalkar
ne hakimlik tanır artık ne mahkum olmaktan korkar
Şeref hırsıyle istihkar-ı mevt etmişken ecdadı
Bırakmaz öyle bir pakize neslin şimdi ahfadı
Hayat uğrunda istihfafa şayan görmedik hüsran
Gebersin tekmeler altında razı... çıkmasın tek can
Yürekler en mülevves, en sefil amal için çarpar
Sinirler en muhal endişeden titrer durur par par
olur cemiyyet efradınca şahsi menfaat <<ma'bud>>
Sorarsan kimse bilmez var mı <Hak> namında bir mevcud

O doymak bilmeyen ma'buda kurbandır haya hissi
Hamiyyet, ademiyyet hissi , ulvi hislerin hepsi !
Bu hissizlikle cemiyyet yaşar derlerse pek yanlış
Bir ümmet göster, ölmüş maneviyyatıyla sağ kalmış .... (M.Akif Ersoy)