GüL kırmızı ve aşk sızı





Sen gittin hazan düştü bahçemize

Sen gittin tarumar oldu her şey

Sen gittin geriye

doyumsuz bir aşk bıraktın bize.





Sevgili!

önce kum deryalarına düştük sonra serâba

bugüne kadar umutlardı bizi ayakta tutan

sevdandı kimsesiz çöllerde yürekleri bir tutan

yalnızlığa açılır bütün kapılar sensiz

sen yoksun diye

sicim sicim karanlık yeşerdi içimizde

dalga dalga hasretindi kalbimizde alevlenen

gönlümüze batan dikenler ne ki

büyüttüğümüz güller sadece sen kokmak içindi.











Sevgili

en haşin haliyle girdaba düştük

sensizliğe sürgün edildik ilkin

sonra mağara arkadaşın bırakıp gitti bizi

sonra kılıçların efendisi

ardından cennet gençlerinin efendileri

ve diğerleri birer birer bırakıp gittiler bizi

dilimiz lâl

âmâ kaldı gözlerimiz

sen olmasaydın kalpler sevmeyi öğrenebilir miydi!

ey

ihsanda nisan bulutunu geçen Sevgili.

örümcek

gözlerde hâlâ en kalın perdedir

sırların sırrı kisranın sarayında

ondört burcunun düştüğü yerdedir.

en büyük mucizen Kur’an’dı

sonra Sen’din

güneşi sağ eline

ayı da sol eline alsaydın

yine de çözülmezdi ebterlerin kalbindeki kir!

















ey ay yüzlü güzel!

bütün kelamları yazan kalemin emriydi gidişin

oysa ne kadar çok beklemişti gelişini Hira

ne kadar da çok yolunu gözlemişti Râhip Bahira

bir tek Bilâl değil

cihan alışmıştı sana

hüzündü ardında biriktirdiğimiz

yokluğunun vadilerinde yuvarlanırken

yaralı kalbimizin fısıltısına

günâha battık ama konuşan gözlerimizin hıçkırığına

“tebessüm sadakadır” fermânınla

bir damla bengisu ver n’olur

n’olur nûrunu gönder yoksul umutlarımıza.

asırlardır yetimliğe açılır gözlerimiz

bir pazartesi ilk defa

aşk gibi aşk yaşamıştı dünya

ilk defa karşı karşıya gelince Bedir’de

baba ve oğul

çoğalmıştı dillerdeki keşkeler

haberler uçuran bir güvercinin kanatları altında

eleverir bizi ahir zaman.













Sen gittin

hazan düştü bahçemize

Sen gittin

tarumar oldu her şey

Sen gittin

geriye doyumsuz bir aşk bıraktın bize.

hicretimiz var kervan kervan yurduna

bizi de coşkuyla karşılar mı Medineli kadınlar

kardeş kabul eder mi ensar bizi de

ondört asırdır takvimlerde kalınca bahar

adı Muhammed olmayan güller dövünür.

omuzlarımızda taşıyamadığımız en ağır yük

bestelenmemiş gidişindi

sevdandı

hasretindi her taşa desen desen nakşettiğimiz!











ey gecemizi gündüze çeviren sevgili

kardeşin “Yusuf’u görüp

ellerini kesen kadınlar

seni görselerdi kalplerini keserlerdi”

nisanı unuttu yokluğunda dünya

nisyan sardı bütün cihanı sen olmayınca

her hayat bir ırmaktır sana akan

yolu sana kavuşamayanın

daim zehirdir damarlarında dolaşan.

yüzünü göster ağustos gülü oluversin ateş

çöller vaha

sen olmayınca gökler bir damla rahmet indirir mi

hasretinden çatlamış dudaklarımıza!

Necâşi’nin Zeylâ’sından davet var yine!

gel ki nisanı nisan gibi

baharı bahar gibi

aşkı aşk gibi yaşalım bir daha!

müjdelediğin gibi altı asırdır

ezanlar hala dalgalanır Konstantin burçlarında.











heybemizde senin özlemin

dünya saltanatına bedel kaç insan

hizmetkarın olmayı istemişti.

şimdi bahtsız bir kıtada iz süreriz sana kavuşmak için

şimdi resimlerle tarifsiz uçurum kenarında dünya

gül iklimini çoktan yitirdik sevgili

hicran mevsimine düştük

masallarla büyütüldük

oysa adın anılınca susuyor bütün masallar

kırmızı kokuyor özlemin

gül kırmızısı

ne çok yakışırsınız birbirinize

Sen ve kırmızı!











Sen gittin

hazan düştü bahçemize

Sen gittin

tarumar oldu her şey

Sen gittin

geriye doyumsuz bir aşk bıraktın bize.

kirli yağmurlarla ıslanıyor dünya

güneş

ışığını suçlu indiriyor yeryüzüne

yokluğunda geceler kavuşur mu gündüze!

gel

yıldızlar dökülsün yollarına

müjdelesinler tek tek Muhammed Mustafa’yı

gel

yorgunluk çöreklendi yokluğunda omuzlarımıza

gel

gülü koparmadan sevmeyi öğret bize

seni yaşayınca gülistan oluyor dünya

seni yaşayınca gül kokuyor insan.

geldin! bin dört yüz seneler geçti

rüzgarlara kapıldık firakınla

izini kaybettik

sen sevmeyi

sevilmeyi öğretirken bize

anne karnında kurşun sesleriyle tanıştı bebekler

sen sevgi ekerken

biz zulüm

biz sevgisizlik koklamaya başladık

ey Nebi! senin getirdiğin nurla yeniden dirileceğiz

düştüğümüz yerden

kaybolduğumuz yerden kalkacağız yeniden

ey gelişiyle karanlıkları aydınlığa çeviren sevgili!

bugün gibi

yine bir pazartesiydi gidişin

yüz yirmi beş bin değil şimdi milyonlar diyor ki ey Resûl:

"ALLAH 'ın elçiliğini ifa ettin

vazifeni hakkıyla yerine getirdin

bize vasiyet ve nasihatte bulundun!"

"Şâhid ol yâ Rab! şâhid ol yâ Rab! şâhid ol yâ Rab!"