- Konum
- bilinmez..
-
- Üyelik Tarihi
- 22 Eki 2009
-
- Mesajlar
- 19
-
- MFC Puanı
- 0
Gri bir sabaha uyandı gözlerim ...
Sırtım üşümüş biraz ...
Perdeden sızan beyaz ışık odanın gizemli misafiri
Doğrululup ayaklarımı değiyorum soğuk zemine...
İlk dakika daha ...Bir şarkı dilimin ucunda ...
Beynimin içinde çalıyor sesi silik uzaktan yankılanıyor,
Sanki son şarkı içimde çalan son melodi gibi...
Hiç söylememiş belkide...
Sözler geliyor aklıma
Daha şimdi değil birşeyler yazmak istemiyorum
Pencerenin yanındayım şimdi...
Perdenin ardından bakıyorum beyaz sokağa...
Kar dün gece yağarken şehre ben bir başka üşüyordum...
Belki de gelirim üstesinden hayatın
Ama daha erken birşeyler söylemek için
Çok olmadı daha kokundan belli...
Yine aynı şarkı kafamın içini acıtıyor...
Çıksa içimden belki ağlasam belki ...
Bilmiyorum bildiğim birşey olduğunuda sanmıyorum
Bi süre hiç çalmasın kapı
Böyle kapalı içim gibi kapısız olsun
Kapısını bulamadığım evlerim gibi
Belkide alışacağım böyle
Böyle alıştığımı sanacağım belki de
Kendimi kandırma oyunu içinde ...
Koltukta oturmaktayım bi süredir
Uzunca bi süredir aynı sessizliğin içinde
Aynı noktaya bakıyor nefesimin sesini dinliyorum...
Nefesim dudaklarıma değiyor
Ve dudaklarımda bir tanıdık koku
Şimdi değil daha çok erken diyorum
İçime küsüyorum içten içe
Öyle sessizceki benim bile haberim yok
Yok bildiğim hiçbirşey bende olan
Yatağı toplamalıyım şehir uyandı çoktan
Botlarımı giyip dışarı çıkacağım
Üzerime kar yağmalı şimdi hemen...
Çok beyaz bir sabah...
Evdeki gri sabaha inat sanki
Gözlerim kamaşıyor sanki bin yıldır karanlıktayım...
O şarkı yine içimde çalıyor inadına
Bende inatla yürüyorum beyazlara basa basa
Belkide gelirim üstesinden hayatın ...
Birsürü şey unuttum daha şimdiden
Sanki yeniden herşey yenilenerek yine
Her seferinde daha da bi çok ...
Soba dumanının kokusu yakıyor genzimi
Özlemişim bu hissi..
Özlemek mi ...?
Geri dönmeliyim ne kadar yürüdüm
Daha ne kadar yürüyecektim böyle
Amaçsızca amacını unutmuş olarak
Bir ince sızı şimdi içimde ..
İçimde çıkmak isteyen birşeyler var
Anlayamıyorum nedir ...?
Yüzlerce kelebek uçuşuyor sanki gövdemin içinde...
Bir açsam ağzımı dışarı kaçacak gibiler
Hepsi çok heyecanlı yada...
Korku bu belkide ...
Belkide o kadar soğuk değil hava
İçime işleyen bu titreme belkide ....bilmem ....belkide...
Eve dönüyorum yine en son nerede kalmıştım ....
Hangi koltukta hangi boşluğa takılmıştım ...
Bir koku vardı bi an tanıdık ...
Bir süre bazı duyguları yasaklamalıyım belkide
Bu kadar güçlümüsün sen, sen kimsin be !
Bu kadar söz geçirebilen bi adam olabilseydin kendine...
Sus biraz dur ne olur nefes aldır biraz...
Bu kadar soru ... bu kadar cevapsızlık ....
Suskunluk bu soluduğum aslında...
Aynanın önündeyim şimdi...
Evet hesaplaşma vaktim...
Hı...çok komiksin...ve zayıf...
Gözlerim ...çok yorgun ...çok ıssız bakıyor
Ne kadar büyük bir kayıp bu ...
Geri gelebilecek mi dersin ...sanmam...
Şarkılar karıştı artık birbirine yok çıkamayacağım içinden
En son ne zaman ağlamıştım ...
Bir film miydi ...bir şarkı mı...?zihnim çok ağır
Tutsam kollarımdan kaldırıp kendimi
Şu beyaz sokağa bakan pencerenin önüne dikiversem...
Cama dokunan beyaz taneleri seyretsem bi süre...
Bi süre bu güzelliğe baksam bembeyaz bi sayfa gibi
Yeni bir hayat gibi hiç yaşanmamış sanki
Hiç çıkılmamış bir yol...
Hiç acımamış bi yürek hiç sevmemiş bi kalp
Hiç ıslanmamış bi göz dilesem..
Bide uçsuz bucaksın sen...
Şimdi ağlasam bağırarak parçalanarak
Olmadı dersin biliyorum yakışmadı....
Onun için ya içten içe susuyorum
Bi duysalar bilseler...
Kaç gün oldu daha ki dayanamadı derler...
Ama bilseler bu benim ilk gri sabahım ...
Sensiz ilk sessizliğe uyanışım.....
Şimdi affet beni biraz ne olur..
İzin ver biraz ağlayacağım ....
Bi süre... sadece....
Bağışla olur mu....?
Sırtım üşümüş biraz ...
Perdeden sızan beyaz ışık odanın gizemli misafiri
Doğrululup ayaklarımı değiyorum soğuk zemine...
İlk dakika daha ...Bir şarkı dilimin ucunda ...
Beynimin içinde çalıyor sesi silik uzaktan yankılanıyor,
Sanki son şarkı içimde çalan son melodi gibi...
Hiç söylememiş belkide...
Sözler geliyor aklıma
Daha şimdi değil birşeyler yazmak istemiyorum
Pencerenin yanındayım şimdi...
Perdenin ardından bakıyorum beyaz sokağa...
Kar dün gece yağarken şehre ben bir başka üşüyordum...
Belki de gelirim üstesinden hayatın
Ama daha erken birşeyler söylemek için
Çok olmadı daha kokundan belli...
Yine aynı şarkı kafamın içini acıtıyor...
Çıksa içimden belki ağlasam belki ...
Bilmiyorum bildiğim birşey olduğunuda sanmıyorum
Bi süre hiç çalmasın kapı
Böyle kapalı içim gibi kapısız olsun
Kapısını bulamadığım evlerim gibi
Belkide alışacağım böyle
Böyle alıştığımı sanacağım belki de
Kendimi kandırma oyunu içinde ...
Koltukta oturmaktayım bi süredir
Uzunca bi süredir aynı sessizliğin içinde
Aynı noktaya bakıyor nefesimin sesini dinliyorum...
Nefesim dudaklarıma değiyor
Ve dudaklarımda bir tanıdık koku
Şimdi değil daha çok erken diyorum
İçime küsüyorum içten içe
Öyle sessizceki benim bile haberim yok
Yok bildiğim hiçbirşey bende olan
Yatağı toplamalıyım şehir uyandı çoktan
Botlarımı giyip dışarı çıkacağım
Üzerime kar yağmalı şimdi hemen...
Çok beyaz bir sabah...
Evdeki gri sabaha inat sanki
Gözlerim kamaşıyor sanki bin yıldır karanlıktayım...
O şarkı yine içimde çalıyor inadına
Bende inatla yürüyorum beyazlara basa basa
Belkide gelirim üstesinden hayatın ...
Birsürü şey unuttum daha şimdiden
Sanki yeniden herşey yenilenerek yine
Her seferinde daha da bi çok ...
Soba dumanının kokusu yakıyor genzimi
Özlemişim bu hissi..
Özlemek mi ...?
Geri dönmeliyim ne kadar yürüdüm
Daha ne kadar yürüyecektim böyle
Amaçsızca amacını unutmuş olarak
Bir ince sızı şimdi içimde ..
İçimde çıkmak isteyen birşeyler var
Anlayamıyorum nedir ...?
Yüzlerce kelebek uçuşuyor sanki gövdemin içinde...
Bir açsam ağzımı dışarı kaçacak gibiler
Hepsi çok heyecanlı yada...
Korku bu belkide ...
Belkide o kadar soğuk değil hava
İçime işleyen bu titreme belkide ....bilmem ....belkide...
Eve dönüyorum yine en son nerede kalmıştım ....
Hangi koltukta hangi boşluğa takılmıştım ...
Bir koku vardı bi an tanıdık ...
Bir süre bazı duyguları yasaklamalıyım belkide
Bu kadar güçlümüsün sen, sen kimsin be !
Bu kadar söz geçirebilen bi adam olabilseydin kendine...
Sus biraz dur ne olur nefes aldır biraz...
Bu kadar soru ... bu kadar cevapsızlık ....
Suskunluk bu soluduğum aslında...
Aynanın önündeyim şimdi...
Evet hesaplaşma vaktim...
Hı...çok komiksin...ve zayıf...
Gözlerim ...çok yorgun ...çok ıssız bakıyor
Ne kadar büyük bir kayıp bu ...
Geri gelebilecek mi dersin ...sanmam...
Şarkılar karıştı artık birbirine yok çıkamayacağım içinden
En son ne zaman ağlamıştım ...
Bir film miydi ...bir şarkı mı...?zihnim çok ağır
Tutsam kollarımdan kaldırıp kendimi
Şu beyaz sokağa bakan pencerenin önüne dikiversem...
Cama dokunan beyaz taneleri seyretsem bi süre...
Bi süre bu güzelliğe baksam bembeyaz bi sayfa gibi
Yeni bir hayat gibi hiç yaşanmamış sanki
Hiç çıkılmamış bir yol...
Hiç acımamış bi yürek hiç sevmemiş bi kalp
Hiç ıslanmamış bi göz dilesem..
Bide uçsuz bucaksın sen...
Şimdi ağlasam bağırarak parçalanarak
Olmadı dersin biliyorum yakışmadı....
Onun için ya içten içe susuyorum
Bi duysalar bilseler...
Kaç gün oldu daha ki dayanamadı derler...
Ama bilseler bu benim ilk gri sabahım ...
Sensiz ilk sessizliğe uyanışım.....
Şimdi affet beni biraz ne olur..
İzin ver biraz ağlayacağım ....
Bi süre... sadece....
Bağışla olur mu....?