Siyahımsı bir ömrün grimsi avuntusuydun Sen...



Bembeyaz olmanı istememiştim senden hiçbir zaman.

Griliğinle güzeldin sen çünkü.

Huysuz yanlarınla seviyordum ben seni...

İnatçılığımı inatçılığınla uslandırmıştın.



Sert bakışların korkuturdu beni hep.

O halimi görünce güldüğünde bir oh çekerdim.

















Gülerdim...Gülerdik...



Korkardım gideceğinden .



Çünkü Sen grimsiydin bense siyah...



Öyle anlamlanmıştım ki seninle...





Uzaksın şimdi...





Muzur yanını nasıl özledim bilsen...

Durup durup gülümseyerek "Ben seni gerçekten çok seviyorum galiba" derdin ya hani.

Galibasını hep görmezden gelirdim ben.

Gülümserdim.



Ben de seni galiba'sız...



Galiba'sız seviyorum seni...

















Off...

Bugün Sen oldu yine günümün adı.



Yüreğimi tam oniki-den vurdu hayalin.





Daldım gittim Sana..



Tam tutuyorken ellerini...Kırmızı kadife kutuyu buldum ellerimde...



Hani içinde o değerli notun bulunduğu.



Hani yanımdan ayırmadığım...



Hani bakıp bakıp yüreğime sardığım...





Senden bir parça sanki...



Bir off daha...





Elime yüzüme bulaştırdım hayalini.

Azıcık düşünecektim oysa...



Zamanı sayamıyorum seni düşünürken...





Çünkü ben seni çok seviyorum.





Galiba'sız...








​