15.Ekim.1844 25.Ağustos.1900
Röcken, Almanya
Filozof, Yazar, Dilbilimci
Alman filozof ve yazar. "Ebedi dönüş", "Amor fati", "Güç istenci" ve "Üst-insan" kavramlarını felsefe dünyasına kazandırmıştır. Çoğu edebiyat çevresince, Avrupanın en büyük yazarı olarak kabul edilmektedir. Yazdığı eserler zamana meydan okumuş ve 21. yüzyıl dahil tüm zamanların en fazla alıntı yapılan filozofu Friedrich Wilhelm Nietzsche olmuştur. Thus Spoke Zarathustra(Böyle Buyurdu Zerdüşt), Ecce Homo, Die Geburt der Tragödie aus dem Geiste der Musik (Müziğin Ruhundan Tragedyanın Doğuşu), The Twilight of the Idols (Putların Alacakaranlığı) önemli eserlerindendir.
Biyografi
15 Ekim 1844te Almanyanın küçük kasabalarından biri olan Röckende dünyaya geldi. Prusya Kralı 4. Friedrich Wilhelmle aynı gün doğdukları için oğluna Friedrich Wilhelm adını veren babası Karl Ludwig Nietzsche, Röcken Protestan Kilisesi'nde papazdı. Annesi Franziska Ehler Nietzschenin de ailesinde papaz olması dolayısıyla Friedrichin çocukluğunda din faktörü büyük rol oynadı.
Babasının sağlık durumunun kötü olması, Nietzscheyi o yıllarda en çok üzen durumdu. O dönemde Karl Ludwig'in geçirdiği şiddetli migren ağrılarına kesin bir tanı konulamamıştı. Ancak, sonraları, rahatsızlığına hızlı biçimde ilerleyen bir beyin tümörünün neden olduğu saptandı.
1849 yılında, henüz 5 yaşındayken kör olarak hayatı sona eren babasının kaybı, onu derinden etkiledi. 1850de annesi, kız kardeşi, anneannesi ve 2 teyzesiyle birlikte Naumburga yerleşti. 5 kadınla beraber yaşamak, onun kadınlar hakkındaki düşünceleri ile ilgili belirleyici unsurlar içermese de kişiliğinin oluşum sürecinde oldukça etkili oldu. Keskin düşünceler, önyargılar, zorlayıcı kurallar ve ağır dini eğitim ekseninde geçen çocukluğu onu kendi içine kapanık biri yaptı.
İlköğrenimini bu kentte Bürgerschulede tamamladı. Oldukça çalışkan ve başarılıydı. Küçük yaşta, dinin yeterli çözümler getiremediği sorunlara yöneldi. Var oluş nedenleri hakkında kendi kendisine sorular soruyordu. Katı geleneklere sahip kadınlardan oluşan ailesinin tutumu nedeniyle, Nietzsche'nin duygularının derinliklerinde bu uzun ve bunalımlı yılların izleri kaldı. Bu türden soruları, Baudelaire, Edgar A. Poe ya da L. Pirandello gibi ünlü yazarlar da çocukluklarında sormuşlardı ve sonrasında kendilerinin, ailelerine karşı yabancılaştıklarını fark etmişlerdi. Nietzsche, o yıllarda müzikle de yakından ilgilenmeye başladı ve Robert Schumann'ın etkisinde romantik kompozisyon çalışmaları yaptı.
On üç yaşında, yani 1857de ilk otobiyografisini yazan Friedrich Wilhelm Nietzschenin, kafasını kötülük olgusu kurcalıyordu. Hiç bir adalete sığmayan, dünyadaki sayısız çatışma ve derin acı iyi bir Tanrıya nasıl mal edilebilirdi? Çocuğun küçük yaşta kaygı ile tanık olduğu, özellikle bedensel acı ve işkencelerin kaynağı neydi? Bu kuşkular Nietzsche'nin bilincinde gelişecek, dört yıl sonra, 1861 yılında yazdığı ilk şiirin esin kaynağı olacaktı.
1858de, burs kazanarak, Naumburg yakınlarındaki, Almanya'nın önde gelen Protestan yatılı okulu Schulpforta'ya yazıldı. Üstün başarı gösterdiği okulda, eski Yunan ve Roma klasik eserleri üzerine temel bir eğitim aldı. Arkadaşlarının Küçük Protestan papazı diye çağırdıkları Nietzsche, 1864teki mezuniyetinin ardından aile geleneklerini devam ettirip papaz olmak için ilahiyat ve filoloji okumak üzere bonn Üniversitesine gitti. Ancak bir yandan da inancını sorgulamaya devam ediyordu. Nietzschenin keskin zekâsı, içinde yaşadığı dünyanın çelişkilerini görmezlikten gelmesine engeldi. Bu dönemde kadınlar tarafından çevrelenmiş geçmişi ve atacağı adımlar ve yapacakları yine ailesi tarafından planlanmış geleceği ile ilgili düşünmeye başladı. Huzursuzdu, bilinçsiz bir isyan dürtüsü kişiliğine etki etmeye ve onu değiştirmeye başladı. Bonna geldikten kısa bir süre sonra o münzevi okul delikanlısı neşeli ve taşkın ruhlu bir üniversite öğrencisinin en iyi örneklerinden birine dönüştü. Herkesin giremediği özel öğrenci birliklerine girdi, arkadaşlarıyla içki içmeye başladı ve öğrenciler arasında yapılan eskrim düellolarına katıldı. Kaçınılmaz olarak bir düelloda yara aldı. Burnunun üstündeki küçük dikiş izi o günlerden kalmadır.
Nietzsche aynı dönemde şu sonuca vardı: "Tanrı öldü". Bu yüzden tatil için eve döndüğünde dini ayinlere katılmayı reddederek, bundan böyle asla bir kiliseye gitmeyeceğini açıkladı. Aynı sebepten ilâhiyat eğitimine de son verdi. Öğretmeni, Friedrich Wilhelm Ritschl'in çalışmalarından çok etkileniyordu ve klasik filoloji üzerinde yoğunlaşmaya karar verdi. Bir sonraki yıl üniversitesini de değiştirerek Ritschl'in peşinden Leipzig'e gitti. Bu kentte hayatını değiştirecek olan iki önemli olay yaşadı.
Bunlardan biri, gittiği bir genelevde, daha sonraları zihinsel bulanıklığına neden olacak frengi mikrobunu kapmasıydı. Göründüğü doktor kendisinden gerçeği gizledi. (O dönemlerde bu adettendi, çünkü bu hastalık henüz tedavi edilebilir değildi.) Bu olaydan sonra, Nietzschenin kadınlarla olan cinsel ilişkilerine bir son verdiği sanılmaktadır.
İkinci olay ise, bir sahaf dükkânında oldu. Zira Nietzschenin düşünce dünyası, Arthur Schopenhauer'in ünlü yapıtı İstem ve Tasarım olarak Dünya yı bulmasıyla tamamen değişecekti. Schopenhauerun kıssadan hisse çıkaran üslûbu ve bulaşıcı karamsarlığı onu çok derinden etkiledi. O yıllarda ünlü filozofun felsefesini derinlemesine inceleyen Nietzsche, yakın çevresine artık "Schopenhauer'cu" olduğunu açıklayacaktı.
Nietzschenin inanabileceği hiçbir şeyi kalmamıştı artık. Schopenhauerun karamsarlığına ihtiyaç duyuyordu. Kendi doğasına tamamen uymasa da, onun dürüstlüğünü ve gücünü keşfetmişti. Ona göre, artık, pozitif düşünceler, karamsarlığı ancak güçlü olduklarında yenebilirlerdi. İleriye doğru giden yol Schopenhauerden geçiyordu. Ancak Nietzschenin düşüncelerinde en belirleyici olan şey, Schopenhauerun istemin temel rolü ile ilgili tasarımıydı.
Filolojiye duyduğu ilgi, okuldaki filolog öğretmenlerinin, hayatın aciliyetle cevap bekleyen sorunlarına karşı sergiledikleri kayıtsızlıktan dolayı oldukça azaldı. Henüz bir üniversite öğrencisiyken ne yaptığını sorgulamaya ve filolojiyi Bir budala veya salak tarafından döllendirilen felsefe tanrıçasının bir hilkat garibesi şeklinde tanımlamaya başladı . Ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Kararsızlık ve çaresizlik içerisinde bunalarak, kimya öğrenimi almak, kankan dansını öğrenmek ya da sarı yavşan otu zehrini denemek için bir yıllığına Parise yerleşmek gibi fikirler arasında gidip geliyordu.
Tam bu sırada, gizlilik içerisinde (Çünkü Wagner hakkında, yetkililer tarafından daha sonra iptal edilse de, yirmi yıl önce devrimci tahrikleri yüzünden sürgün kararı çıkarılmıştı.) Leipzigte bulunan besteci Richard Wagner ile tanışma şansını elde etti. 8 Kasım 1868de gerçekleşen bu büyük karşılaşma sonrasında Nietzsche, onun müziğine hayranlık derecesinde ilgi duydu. Her ikisinin de dehasını kabul ettikleri Beethoven'a ve görüşlerini çok beğendikleri Schopenhauera duydukları hayranlık, onları birbirlerine yakınlaştırdı. Yaşam onları yan yana getirmişti.
Wagner, Nietzschenin babasıyla aynı yaştaydı ve kaynaklara göre ona şaşılacak derecede benziyor olmalıydı. Nietzsche, bilinçsizce de olsa çaresizlikle bir baba figürü arıyordu. Wagner, aynı zamanda, tasarımları kendi tasarımlarına bu denli uyan, karşılaştığı ilk kişiydi. O yüzden Wagnerin, Nietzsche üzerindeki etkisi o dönem büyük oldu.
Bir yandan eğitimine de devam eden Nietzsche, Friedrich Wilhelm Ritschlin yönetimindeki Rheinisches Museum dergisinde, yazıları yayınlanan tek diplomasız yazardı. Klasik diller öğrencisi olarak öyle başarılıydı ki, daha mezun olmadan Basel'de kendisine filoloji profesörlüğü önerilmişti. Sınav ve tez koşulu aranmaksızın sadece yazdığı yazılar ve Ritschlin referansıyla üniversiteye kabul edilen Nietzsche, henüz yirmi dört yaşındaydı ve doktorası bile yoktu. Filolojiye karşı geliştirdiği olumsuz düşüncelerine rağmen bu öneri kendisi için geri çevrilebilecek cinsten değildi.
Nisan 1869da Nietzsche, Baseldeki görevine başladı ve filoloji dersleri yanında felsefe dersleri de verdi. Yapmak istediği şey, her iki disiplinin kesişen yönlerini incelemek ve bundan hareketle, uygarlığın zayıf noktalarını irdeleyebileceği bir araç geliştirmekti. Nietzsche , kısa bir süre içerisinde üniversitede oldukça saygın bir konum edindi. Rönesansı tarihsel bir dönem olarak niteleyen ilk kişi olan büyük kültür tarihçisi Jacob Burchardt ile tanıştı. Burchardt, Baseldeki profesörler arasında onunla aynı tinsel seviyeye sahip olan tek kişiydi ve Nietzschenin hayatı boyunca saygı duyduğu insanlardan biri oldu.
1869 noeli için, Wagner, Nietzscheyi, Lisztsin kız kardeşi CosimaVon Bülow ile birlikte yaşadığı yer olan Tibschene davet etti. Nietzsche geleceğin müziği olarak gördüğü Wagner bestelerine ve bilgin havasıyla onu çok etkileyen Wagnerin kendisine kayıtsız kalamıyordu. Noel için gittiği Wagnerlerde, ilk kitabı Die Geburt der Tragödie aus dem Geiste der Musik" i (Müziğin Ruhundan Tragedyanın Doğuşu) yazmaya başladı. İlkin Yunan dramını işleyecek, kitabın sonu da Nibelungların Sonu ile birleşecekti.
Sessizlik içinde, sadece kitabına odaklanabilmek için Alplere giden Nietzsche, Almanya ve Fransa arasında savaş başlamasıyla çalışmalarını sona erdirdi. Vatanseverlik duyguları ağır basan Friedrich Wilhelm Nietzsche, üniversiteden izin de alarak, sağlığı uygun olmadığı halde gönüllü sıhhiye eri olmak üzere 1870te cepheye gitti. Çünkü Prusya için bu, Napolyonun kazandığı zaferlerin intikamını almak, Fransayı mağlup etmek ve Almanyanın Avrupadaki egemenliğini sağlamlaştırmak için bulunmaz bir fırsattı. Nietzsche kitabını tamamlama duygusunun bile önüne geçen vatanseverliğiyle ilgili sonraları şunları söyleyecekti: Karşımızda devlet var. Başlangıcı insana utanç verici. Çünkü devlet insanların çoğu için kurumak bilmeyen bir acı kuyusu, ikide bir buhranlara salarak onları tüketen bir alev. Ne var ki, çağırmaya görsün, ruhlarımız kendilerini unutuyor; kanlı çağrısına yığınlar koşa koşa gidiyor, kahraman oluyorlar.
Cepheye giderken, Frankfurtta, oldukça gösterişli biçimde resmi geçit yapan bir süvari birliği görmüştü. Bütün felsefesini yaratacak hayalin ve görüntünün o an doğduğunu söylemiş ve bunu şu sözlerle ifade etmişti: En güçlü ve en yüksek yaşama isteminin sefil bir var oluş mücadelesinde değil, savaş isteminde, güç isteminde, yenmek isteminde olduğunu duydum ilk defa. Bu düşünce, onun Güç İstemi kuramının tohumu olacaktı ve oluşumundaki militarist kaynağı hiçbir zaman inkar etmeyecekti.
Komutanları Bismarc ve Moltke, Fransızları hezimete uğratırken, Nietzschenin etrafı savaşın acımasız gerçekleriyle sarılıydı. Kolları ve bacakları kurşun yaralarıyla bezeli ve etleri çürümeye başlayan askerler arasında kalan Nietzsche, onlara elinden geldiği kadar yardımcı olmaya çalışmıştı. Yaralı askerlerle yaptığı bir tren yolculuğu sonrasında hastalanan Nietzscheye dizanteri ve difteri teşhisleri konuldu. Savaş alanında geçirdiği 2 aydan sonra sağlığının bozulması nedeniyle Basele geri döndü. Sağlığıyla ilgili olan tüm sorunlara rağmen, okuldaki görevine kısa bir süre sonra yeniden başlayan Nietzsche, bir yandan da savaş öncesi başladığı Müziğin Ruhundan Tragedyanın Doğuşu isimli ilk kitabını tamamlamaya çalışıyordu. Kitap 1872de yayınlandı. Yunan kültürünün parlak ve alabildiğine özgün analizini yaptığı bu eserinde, Apolloncu ve Diyonisoscu güçleri inceledi. Ona göre Yunan tragedyası bu iki unsurun kaynaşmasından ortaya çıkmış ve sonunda Sokratesin sığ rasyonalizmi tarafından yok edilmişti.
1872 ve 1876 yılları arasındaysa Nietzsche , David Strauss: the Confessor and the Writer, On the Use and Abuse of History for Life, Schopenhauer as Educator ve Richard Wagner in Bayreuth isimli çalışmalarından oluşan toplam 4 denemesini yayınladı.
1878de ilk bölümünü Voltairee adadığı kitabı, "Menschliches, Allzumenschliches"i (İnsanca, Pek İnsanca) çıkardı. Kitapta metafizikten ahlaka, dinden sekse kadar Nietzschenin farklı konulardaki düşünceleri aforizmalar şeklinde ifade edilmişti ve bu kitapta felsefesi çok açık olarak Wagner ve Schopenhauerdan ayrılıyordu. Deussen ve Rohdele olan arkadaşlığında da soğuk rüzgarlar esmesine neden olan bu değişimden sonra, Nietzsche evlenmek üzere eş bulmaya çalıştı, ancak başarılı olamadı.
1879da uzun yıllardır sürmekte olan sağlık problemleri iyice arttı. Zira çocukluğundan bu yana miyop olan filozofun bu sorunu geçici körlüğe neden oluyordu. Migren ve şiddetli mide ağrılarıyla birlikte sağlığı iyice bozulduğu için üniversitedeki görevinden istifa etmek zorunda kaldı. Çünkü, 1868deki binicilik kazası ve 1870teki hastalıkları üst üste gelince, üniversiteden aldığı izinlerin süresi uzamaya ve zaman içinde düzenli bir çalışma için imkansız duruma gelmeye başlamıştı.
İstifasından sonra sağlığı için uygun iklim arayışına girdi ve sık sık seyahat etti. Farklı şehirlerde yaşayıp bağımsız yazar olarak çalışmaya başladı. Yazları İsviçredeki St. Moritz yakınındaki Sils Maria, İtalyadaki Cenova, Rapolla, Turin ve Fransadaki Nice şehirlerinde geçirmeye başladı. Özellikle bu dönemde kız kardeşiyle olan ilişkisi bir küs bir barışık şekilde devam etti. Baselde bir pansiyonda yaşıyordu ve arkadaşlarından yardım alıyordu. Aynı zamanda Nietzschenin üniversitede sekreterliğini de yapmış olan eski öğrencisi Peter Gast ve Overbeck hayatının sonuna kadar ona sadık kalan arkadaşları olacaktı. Malwida von Meysenbug ise ona anne gibi davranmaya devam ediyordu.
Daha sonra Nietzsche, müzik eleştirmeni Carl Fuchs ile bağlantı kurdu. Hayatının en yaratıcı döneminin başında olan filozof, 1878de yayınladığı Menschliches, Allzumenschlichesdan sonra 1888e kadar her yıl bir kitap yayınladı. 1880deki Mixed Opinions and Maximsden sonra 1881de The Wanderer and His Shadowu çıkaran Nietzschenin bu iki kitabı da, Menschliches, Allzumenschlichesin ikinci versiyonu olarak görüldü.
Daybreak: Reflections on Moral Prejudices (1881), The Gay Science (1882) kitapları yayınlandıktan sonra, Paul Ree ve Malwida von Meysenbugun sayesinde Lou Salome ile tanıştı. Thuringiada birlikte bir yaz geçiren ikiliye Nietzschenin kız kardeşi Elizabeth de eşlik etti. Salome, Nietzscheyi bir partnerden çok öğretmen gibi görüyordu. Ancak filozof Salomee aşık oldu ve ortak arkadaşları Reeye rağmen, onun peşinden koşmaya devam etti. Salome, Nietzschenin evlenme teklifini reddettikten sonra ilişkileri sona erdi. Kardeşi Elizabethin annesiyle birlikte sürekli olarak Salome hakkında tartışmaları, tekrarlayan hastalık nöbetleri ve onu canından bezdiren intihar düşüncesi ile oldukça bunalan Nietzsche, Thus Spoke Zarathustranun da (Zerdüşt Böyle Buyurdu) ilk bölümünü 10 günde yazacağı Rapollaya kaçtı.
Felsefik bağları Schopenhauerdan tamamen koptuktan ve Wagnerla sosyal ilişkileri bittikten sonra bu durum Thus Spoke Zarathustraya da yansıdı. Kitabın farklı ve yeni bir stili vardı, bu stil okuyucusunda kitaba karşı bir yabancılaşma hissi oluşturmuştu. Tepkilerin niteliği sadece kibarlık olsun diye kitabın kabul edildiği yönündeydi ve Nietzsche bunu fark etti. Bu durumdan sık sık şikayet eden filozof, kitapları çok az satılmaya başladığı için yayıncısıyla sorunlar yaşadı ve 1885te, Zarathustranın dördüncü bölümü için sadece 40 kopya bastırabildi. Kitap, aralarında Nietzschenin yakın arkadaşlarının bulunduğu sınırlı bir kitleye dağıtıldı.
1886da kendi çabasıyla Beyond Good And Evilı (İyinin ve Kötünün Ötesinde) yayınladı. 1886-1887 yılları arasında, ilk çalışmaları The Birth of Tragedy, Human, All Too Human, Daybreak ve The Gay Scienceın ikinci baskılarının yayınlanması, Nietzschenin, çalışmalarının zaman içinde beklediği karşılığı bulacağı yönündeki inançlarını arttırdı. Bu yıllarda Meta von Salis, Carl Spitteler ve Gottfried Kellerla tanıştı.
1886da kardeşi Elizabeth, anti-semitik görüşleriyle tanınan Bernhard Försterla evlenip Nueva Germaniayı bulmak için Paraguaya yerleşti. Nueva Germania bir Alman kolonisiydi ve Yahudilere karşı savaşıyordu. Nietzsche, Elizabethin bu planına kahkaha atarak karşılık verecekti. İki kardeşin arası hiçbir zaman tam olarak iyi olmamıştı ve bu tarihten sonra Elizabeth, Nietzschenin sağlık durumu iyice kötüleşene kadar onunla görüşmedi.
Nietzschenin acı veren hastalık nöbetleri giderek artmaya başladı. Bu yüzden filozof kitapları üzerinde eskisi kadar uzun süre çalışamıyordu. Çok kısa bir süre içinde yazdığı On the Genealogy of Moralsi 1887de yayınladı. O dönemde tesadüfen Fyodor Dostoevskynin kitaplarını buldu ve yazarı çok kısa sürede benimsedi.
1888de Nietzsche, beş kitap daha yayınladı. Bu beş kitap, yıllardır tuttuğu notlarından oluşan ve uzun süredir yazmayı planladığı büyük eseri The Will To Power (Güç İstemi) için baz oluşturdu. Filozofun çalışmaları hakkında, kitaplarının kendi kişisel düşüncelerini ve kaderini yansıttığıyla ilgili kanılar o dönem daha da güçlendi. Nietzsche, polemik konusu olanThe Case of Wagner başta olmak üzere, yazdıklarıyla ilgili söylenenlere gereğinden fazla değer verip, onları abarttı.
The Twilight of the Idols ve "The Antichrist" kitaplarını tamamladığında 44 yaşında olan Nietzsche, otobiyografisi olan Ecce Homoyu kaleme almaya karar verdi. Ardından, Nietzsche Contra Wagner geldi. Aynı yıl kendisi gibi yazar olan August Strindbergla mektuplaşmaya başladı. Planladığı şey, kitaplarının haklarını yayımcısından geri almak ve eserlerini farklı dillere çevirmek için girişimlerde bulunmaktı.
3 Ocak 1889da Nietzsche, zihinsel bir çöküş yaşadı. 2 polis memuru tarafından kontrol altına alınan olayda, anlatılanlara göre Turinde bir caddede yürüyen Nietzsche, bir atın kırbaçlandığına tanık oldu ve atı korumak için kollarıyla boynuna sarıldıktan sonra fenalaşarak yere yığıldı. Bu olayla ilgili kesin bir bilgi mevcut değildi, ancak anlatılanlar olayın bu yönde geliştiğine dairdi.
Dostoyevsky'nin Crime and Punishment (Suç ve Ceza) kitabında, eserin kahramanı Raskolnikovun da gözleri önünde bir at kırbaçlanıyordu. Bu durum Nietzschenin biyografi yazarlarının gözlerinden kaçmadı. Zira Nietzsche, Dostoyevskyi çok seviyor ve onun için şöyle diyordu: Öğrenebileceğim bir şeyler olan tek psikopat- analist.
Olayı takip eden birkaç gün içinde Cosima Wagner ve ortağı Jacob Burckhard başta olmak üzere birkaç arkadaşına gönderdiği mektuplarda sözünü ettikleri, onun zihinsel sağlığını tamamen kaybetmekte olduğunu gösteriyordu. Burckhard, Nietzscheden mektup aldığını Overbecke bildirdi. Mektubu gören Overbeck, durumun ciddiyetini anladı ve Nietzscheyi Baselde bir psikiyatri kliniğine yerleştirmek üzere Turinden almaya gitti. Nietzschenin durumu oldukça kötü görünüyordu ve delirmek üzereydi. Annesinin, onu tedavi etmesini istediği doktor Otto Binswangerin kliniğine yatırılan Nietzsche, sonuç alınamayınca Kasım 1889dan, Şubat 1890a kadar Julius Langbehnin kontrolünde tedavi gördü. Langbehn, diğer doktorlardan farklı metotlar kullanarak Nietzschenin durumunun nispeten düzelmesini sağladı. Ancak hastası hakkında gizli kalması gerekenleri çevresiyle paylaştığı için, annesi Nietzscheyi mart ayında klinikten çıkardı ve mayıs ayında onu kendisinin yaşadığı Naumburgtaki evine götürdü.
Bu süreç içinde arkadaşları Overbeck ve Gast, Nietzschenin yayınlanmamış eserleri ile ilgili olarak ne yapmaları gerektiğini düşünüyorlardı. Ocak 1889da The Twilight of the Idolsü özel baskısıyla yayınlamaya karar verdiler, ancak kitabın yayıncısı C. G. Naumann onlardan habersiz kitabın 100 kopyasını yayınlamıştı. Bu yüzden Overbeck ve Gast, Nietzschenin de onayıyla The Antichrist ve Ecce Homonun radikal içerikli baskısını saklamaya karar verdiler.
1893te, kardeşi Elizabeth kocası intihar ettiği için Paraguaydan geri döndü. Nietzschenin eserlerini okumaya ve bu konuda çalışmaya başlayan Elizabeth, kitapların basılmasıyla ilgili kontrolü de eline aldı. Ardından onun yayınlanmamış yazılarına Yahudi düşmanlığı yapan ve Alman ırkını öven eklemeler yaptı. Bu yazıları Nietzsche nin uzun soluklu projesi olan Güç İstemi kitabında toplayıp yayınladı. Ancak daha sonraları, Nietzsche ve eserleri konusunda uzmanlaşmış olan Walter Kaufmann, Elisabeth Försterin yaptığı bu yanlı eklentileri fark ederek, kitabı gerçek haliyle hazırlayacak ve yayınlatacaktı. Yine de bu durum Naziler tarafından kullanılacak, Nietzsche nin Üst İnsan kavramı Alman milliyetçiliğine mal edilecekti. Ancak bunun tamamen yanlış olduğu ve Elisabeth Försterin bir planı olduğu zaman içinde ortaya çıktı.
Annesi Franziskanın 1897deki ölümünden sonra, Nietzsche, Weimarda kardeşi Elizabethin bakımı ve kontrolü altında yaşamaya başladı. Arkadaşı, Rudolf Steiner, sık sık, çevresiyle çok az iletişim kuran Nietzschenin ziyaretine gidiyordu.
Nietzsche hakkında, frengi dolayısıyla zihinsel problemler yaşadığına dair yapılan yorumlar dışında, beyin kanseri olduğu ve bunu kalıtsal olarak babasından aldığı şeklinde görüşler de bulunmaktaydı. Ancak yaşadığı zihinsel ve ruhsal bozukluğun asla felsefesiyle ilişkilendirilmemesi gerektiği yönündeki inanca rağmen aralarında Georges Bataille ve René Girardin de olduğu azınlık bir grup, Nietzschenin zihinsel sağlığının felsefesi yüzünden bozulmuş olduğunu düşünmekteydi.
25 Ağustos 1900de, Friedrich Wilhelm Nietzsche, geçirdiği zatürree sonrasında hayata gözlerini yumdu. Elizabethin isteğiyle babasının yatmakta olduğu Röcken mezarlığına defnedildi. Arkadaşı Gast, cenazesinde yaptığı konuşmada Nietzschenin kutsal olarak anılmayı istemediğini, Ecce Homoda belirtmiş olmasına rağmen şunları söyleyecekti : Ey kutsal, tüm gelecek nesillerin adı ol!
Nietzsche 19. yüzyılın sonlarında yaşamış olsa da, eserleri düşünce dünyasında çığır açmış, felsefenin kendisinden sonraki seyrini derinden etkilemiştir. D.H. Lawrence, Herman Hesse, Rainer Maria Rilke, Michel Foucault, Albert Camus, Carl Gustav Jung, Alfred Adler ve Sigismund Schlomo Freud gibi yazın, psikoloji, felsefe dünyasının büyük isimleri onun eserlerinin ışığında yol almışlardır.
Friedrich Wilhelm Nietzsche'den Aforizmalar
Beni öldürmeyen şey, beni güçlendirir.
Kendi alevlerinizde yanmaya hazır olmalısınız: Önce kül olmadan kendinizi nasıl yenileyebilirsiniz?
Ümit en son kötülüktür, çünkü işkenceyi uzatır.
Uçurumları sevenin kanatları olmalı.
Nedeni olan nasıla katlanır.
Sevilmiş olma isteği kendini beğenmişliklerin en büyüğüdür.
Kadının nasıl bir nimet olduğunu tüm derinliğiyle hissetmek gereklidir.
Müziksiz hayat bir hatadır.