GERÇEK FENERLİ OLDUM​

Takımımız, bu sezon 60'ın üzerinde maça çıktı. Tek bir maç ile Avrupa Ligi'nde finalin kapısından döndük. Ancak sezonun, stadımızdaki son maçı olan G.Saray derbisini kazanmak ve taraftarımıza bu mutluluğu yaşatmak güzeldi. Takıma sezonun 2. yarısında katılmama rağmen Fenerbahçe'ye, hocama ve taraftarlarımıza duyduğum aidiyet, Galatasaray maçında attığım 2 gol ile perçinlendi; ben de gerçek Fenerbahçeli oldum ve bununla gurur duyuyorum.​

BURAK'TAN SONRA SEVİNEMEYİZ​

Ancak tüm bunlardan önemli olarak gördüğümüz şey kaybettiğimiz taraftarımız Burak Yıldırım. Takım olarak bunun üzüntüsünü, acısını yaşıyoruz. Artık bu olaydan sonra herhangi bir başarıya sevinmemiz de söz konusu değil. Futbol böyle bir şey değil. Artık bunun farkında olmalıyız. Ailesine sabır diliyorum.​

PROVAKASYON İÇİN GELMİŞLER​

Pazar gününe dönecek olursak... Maç sonunda, ben ve tüm takım arkadaşlarımın dikkatini çeken şey rakibimizin sahada, maç öncesinde ve maç sonunda attığı provokasyona dair adımlar oldu. Rakip stada geldiği andan ayrıldığı ana kadar büyük bir tahrik çabası içerisindeydi, nedenini anlayamadığımız şekilde. Çok da fazla detaya girmek istemiyorum.​

ÇOK BÜYÜK ENDİŞE DUYDUK​

Karşılaşma boyunca tribünlerimizin bu provokasyona gelmemesi adına takım olarak büyük stres yaşadık. Rakibimiz şampiyon olmuş olabilir, saygı duyuyoruz ancak ezeli rakibinin sahasında, tribünleri germek için atılan adımlar karşısında gerçekten büyük üzüntü ve endişe duyduk.​

TİŞÖRTLE ÇIKACAKLARDI​

Kuyt'ın dile getirdiği gibi, mağlubiyetten sonra rakibimizin sahamızda sevinmesine hepimiz çok ama çok şaşırdık. Bununla birlikte rakibimizin sahamıza üzerinde 'şampiyon' yazılı tişörtler ile çıkmak istediğini duyduk. Bunu kulübümüz ya da güvenlik güçleri nasıl engellediler bilmiyorum ancak eğer bunu yapsalardı, sakinliğini koruyan 55 bin taraftarımız, kulübümüz ve hatta ülke futbolu büyük zarar görebilirdi. 100 yıllık rekabetin saygı ile devam etmesi adına bunlar olmaması gereken şeyler. Maçtan sonra biz taraftarımız ile kucaklaşmaya gittiğimizde çok gergin olduklarını fark ettik. Onların bu gerginliğini biraz olsun dindirmek, olası olayların önüne geçebilmek için tüm tribünleri tek tek dolaştık. Kale arkasında güvenlik görevlisi iki arkadaşımız, kapıyı zorlayan 500 taraftarın sahaya girmesine izin vermedi. Canları pahasına o kapıyı tuttular. Ya bunu yapamasalardı? Ya o kapı kırılsaydı ve yüzlerce insan ezilme tehlikesi yaşasaydı? Biz bunları yakından bizzat gördük. O an ciddi endişeye kapıldık. Ancak taraftarımızın sağduyusu ikinci bir 12 Mayıs olayının önüne geçmiş oldu. Hem taraftarımızla hep birlikte galibiyeti kutlamak hem de ortamın biraz yatışması adına tribünleri tek tek dolaştık.​

GEÇEN YIL OLANLARI BİLİYORUM​

Bazen tribünlere yaptığınız hareketler, toplumsal reaksiyonlar ve telafisi mümkün olmayan sonuçlar doğurur. Pazar akşamı biz bunların kıyısından döndük. Ben geçen yıl Fenerbahçe'de değildim ancak taraftarın o son maçta yaşadıklarını, yine kupa yüzünden meydana getirilen olayları gayet iyi biliyorum.​

ŞAMPİYONLUKTAN DAHA ÖNEMLİ​

Fakat bunların yaşanmasına şahit olan rakibimiz, yine aynı şeylerin olmasından çekinmeden bu maçta da geçen sezona benzer adımlar attı. Şampiyon olabilirsiniz ancak bu size saygı duyan rakibinize ve camiaya saygısızlık yapabileceğiniz anlamına gelmemeli.​