Cohen
MFC Üyesi
-
- Üyelik Tarihi
- 2 Şub 2013
-
- Mesajlar
- 1,686
-
- MFC Puanı
- 66
Esrarengiz Adam
Aynı sokakta oturuyorduk, her gün bir kızla gelirdi eve ve adı ''Esrarengiz''di. Herkes onun hakkında farklı şeyler söylerdi fakat kimse gerçeği bilmezdi... Kirli sakalları vardı, kahverengi gözlü, mahallenin kızları hayrandı ona ben ise nefret ederdim. Hiç kimse ile konuşmaz sadece gelip geçerdi...
Bir gün onunla yolda karşılaştık, çok güzel bir yüzü vardı biraz gülümsedi şaşırdım ama yinede onu sevmemiştim. Fakat o çok farklıydı gece boyunca lambası yanardı uyumak yerine onu seyrederdim onu sevmediğim halde her şeyiyle ilgilenirdim... Onun yollarını gözlemeye başlamıştım artık. O an anladım ki, hep kendimi kandırmışım meğer ona karşı hissettiğim şey ''sevgiymiş'' artık. O eve gelmeden uyuyamıyordum ve eve uğradığında yanında gelen kızları kıskanırdım. Herkes onun kötü olduğunu söyleyince ben onu savunurdum. Onunla karşılaşmak için kapıda beklerdim onu ve yine yolda gördüm... Bana göz kırptı yanımdan geçerken onu çağırdım; acelem var ''küçüğüm'' dedi ve bana aramızdaki yaş farkını hatırlattı. Eve gidip ağladım ama yaş farkı önemli değildi karar verdim ona ''ilanı aşk'' edecektim.
Yolunu bekledim bir gün ve onu gelirken gördüm... Peşine düştüm, o eve girdi biraz bekleyip kapısını çaldım açtı ''ne var küçüğüm'' dedi... Adımı bile söylemeden ''seni seviyorum'' dedim. Gülümsedi, cevap vermedi; ''evet'' dedim -''ne eveti'' dedi. Sonra koşarak oradan uzaklaştım ve bir ay boyunca evden çıkmadım.
Bir gün ambulans geldi, onun evinin önünde durdu ve sedyeyle çıkardılar onu. Önümüzden geçerken: ''ben de küçüğüm'' dedi. Gözlerini yumdu, kıpkırmızı oldum... Herkes bana bakıyordu: ağlayarak koşmaya başladım. Akşama kadar sokaklarda gezdim gözyaşlarım devamlı akıyordu eve geldim annem ondan bahsediyordu. Ailesi yokmuş, adeta sürünerek bu yaşa kadar gelmiş ve eve getirdiği kızlar da evsiz kızlarmış. '' Seni seviyorum'' dediği herkes ölmüş... Evinin duvarında da ''SENDE ÖLME KÜÇÜĞÜM'' yazıyormuş.
İstediğimiz gibi gitmeyen şeylerin ardında bazen umduğumuzun aksine çok farklı nedenler gizli olabiliyor. Evet, aşk sebep ya da bahane kabul etmiyor ama bazen bize karşı istemeyeceğimiz tepkilerin ardında da sadece bizim iyiliğimiz düşünülerek yapılanları aklımıza getirmemiz gerek.
Aynı sokakta oturuyorduk, her gün bir kızla gelirdi eve ve adı ''Esrarengiz''di. Herkes onun hakkında farklı şeyler söylerdi fakat kimse gerçeği bilmezdi... Kirli sakalları vardı, kahverengi gözlü, mahallenin kızları hayrandı ona ben ise nefret ederdim. Hiç kimse ile konuşmaz sadece gelip geçerdi...
Bir gün onunla yolda karşılaştık, çok güzel bir yüzü vardı biraz gülümsedi şaşırdım ama yinede onu sevmemiştim. Fakat o çok farklıydı gece boyunca lambası yanardı uyumak yerine onu seyrederdim onu sevmediğim halde her şeyiyle ilgilenirdim... Onun yollarını gözlemeye başlamıştım artık. O an anladım ki, hep kendimi kandırmışım meğer ona karşı hissettiğim şey ''sevgiymiş'' artık. O eve gelmeden uyuyamıyordum ve eve uğradığında yanında gelen kızları kıskanırdım. Herkes onun kötü olduğunu söyleyince ben onu savunurdum. Onunla karşılaşmak için kapıda beklerdim onu ve yine yolda gördüm... Bana göz kırptı yanımdan geçerken onu çağırdım; acelem var ''küçüğüm'' dedi ve bana aramızdaki yaş farkını hatırlattı. Eve gidip ağladım ama yaş farkı önemli değildi karar verdim ona ''ilanı aşk'' edecektim.
Yolunu bekledim bir gün ve onu gelirken gördüm... Peşine düştüm, o eve girdi biraz bekleyip kapısını çaldım açtı ''ne var küçüğüm'' dedi... Adımı bile söylemeden ''seni seviyorum'' dedim. Gülümsedi, cevap vermedi; ''evet'' dedim -''ne eveti'' dedi. Sonra koşarak oradan uzaklaştım ve bir ay boyunca evden çıkmadım.
Bir gün ambulans geldi, onun evinin önünde durdu ve sedyeyle çıkardılar onu. Önümüzden geçerken: ''ben de küçüğüm'' dedi. Gözlerini yumdu, kıpkırmızı oldum... Herkes bana bakıyordu: ağlayarak koşmaya başladım. Akşama kadar sokaklarda gezdim gözyaşlarım devamlı akıyordu eve geldim annem ondan bahsediyordu. Ailesi yokmuş, adeta sürünerek bu yaşa kadar gelmiş ve eve getirdiği kızlar da evsiz kızlarmış. '' Seni seviyorum'' dediği herkes ölmüş... Evinin duvarında da ''SENDE ÖLME KÜÇÜĞÜM'' yazıyormuş.
İstediğimiz gibi gitmeyen şeylerin ardında bazen umduğumuzun aksine çok farklı nedenler gizli olabiliyor. Evet, aşk sebep ya da bahane kabul etmiyor ama bazen bize karşı istemeyeceğimiz tepkilerin ardında da sadece bizim iyiliğimiz düşünülerek yapılanları aklımıza getirmemiz gerek.
