- Üyelik Tarihi
- 11 Mar 2015
- Konular
- 1,897
- Mesajlar
- 3,366
- MFC Puanı
- 15,160
Engelli olmak kusur degildir
Ben henüz 10 yaşımdayken yüksek ateşten havale geçirip yataklara düşen bir genç kızım..
Büyümeye alışamadığım her gün ölmek için direnen bir kızım..
Her gecenin sabahında bir kez daha insanların yargılamaları önünde yaşayan bir ölüyüm.
Elimden tutup beni hayata bağlayan sadece annem var.
O da bana bakmak için her şeyi yapar..Annem sevgilim arkadaşım dostum sırdaşım her şeyim'dir..
Kendi sıkıntılarımı dökebildiğim bir köşem var odamda.Yazar-çizer-karalarım.
Geçen gün ''kendim ve kafası olmayan bir erkek çizdim''.
Hayalimde canlandırdığım kişi yürüyebilen gülebilen biriydi.
Beni her kusurumla kabul etmişti ben tekerlekli sandalye ve felçli yüzümle dışarı çıkmaya çekinirken o benimle gurur duyarak elimden tutup yanımda oluyordu.
Dedim ya sadece vücudu vardı kafasını çizersem aşık olacağımdan korkardım ''ağlardım''..
Zamanla çizemediğim yüzüne kalemim düştü gözlerini çizdim sadece bana bakan gözlerini.
Sonra sürekli ''ben yanındayım korkma'' diyen küçük ağzını..
Kulakları burnu kirpikleri kaşları her şeyi tamamdı..Bakmaya korkuyordum; biliyordum orada kimse yoktu.
Kağıt üzerine çizdiğim siyah çizgiler vardı.
Farkında olmadan hergün onunla konuşmaya başlamıştımher gün bir farklı kıyafet giydirip onu kalbimin baş kahramanı yapmıştım..
Ben her gece ağlasamda o benim için gülüyordu;öyle diyordu..
Elimden tutup ''yürüyeceksin!'' dedi.
Korkuyordum çünkü imkansızdı doktorum bile imkansız demişti.
''Dua ile adım at besmele ile adım at'' dedi sevdiğim.
....
Gel zaman git zaman şimdi evli ve bir çocuğa sahip 28 yaşında bir kadınım..
Hayalimde ki adam beni yürütmek için çabaladı beni evliliğe ikna etti.
Mutlu etti ''topluma kazandırdı''.
Engelimin olmadığını görebiliyor musunuz?Benim engelim yok baskalarının zihinleri engelli..
Kendi kuyumdan çıkıp etrafa bakmayı özleyen biriydim ben büyüdüm-büyüdük-büyüyoruz..
Eşim ben ve kızımız.
Haydi şimdi sen de kalkıp etrafında olan biteni göz ardı et ''kimsenin seni üzmesine izin verme!''
ALINTI
Ben henüz 10 yaşımdayken yüksek ateşten havale geçirip yataklara düşen bir genç kızım..
Büyümeye alışamadığım her gün ölmek için direnen bir kızım..
Her gecenin sabahında bir kez daha insanların yargılamaları önünde yaşayan bir ölüyüm.
Elimden tutup beni hayata bağlayan sadece annem var.
O da bana bakmak için her şeyi yapar..Annem sevgilim arkadaşım dostum sırdaşım her şeyim'dir..
Kendi sıkıntılarımı dökebildiğim bir köşem var odamda.Yazar-çizer-karalarım.
Geçen gün ''kendim ve kafası olmayan bir erkek çizdim''.
Hayalimde canlandırdığım kişi yürüyebilen gülebilen biriydi.
Beni her kusurumla kabul etmişti ben tekerlekli sandalye ve felçli yüzümle dışarı çıkmaya çekinirken o benimle gurur duyarak elimden tutup yanımda oluyordu.
Dedim ya sadece vücudu vardı kafasını çizersem aşık olacağımdan korkardım ''ağlardım''..
Zamanla çizemediğim yüzüne kalemim düştü gözlerini çizdim sadece bana bakan gözlerini.
Sonra sürekli ''ben yanındayım korkma'' diyen küçük ağzını..
Kulakları burnu kirpikleri kaşları her şeyi tamamdı..Bakmaya korkuyordum; biliyordum orada kimse yoktu.
Kağıt üzerine çizdiğim siyah çizgiler vardı.
Farkında olmadan hergün onunla konuşmaya başlamıştımher gün bir farklı kıyafet giydirip onu kalbimin baş kahramanı yapmıştım..
Ben her gece ağlasamda o benim için gülüyordu;öyle diyordu..
Elimden tutup ''yürüyeceksin!'' dedi.
Korkuyordum çünkü imkansızdı doktorum bile imkansız demişti.
''Dua ile adım at besmele ile adım at'' dedi sevdiğim.
....
Gel zaman git zaman şimdi evli ve bir çocuğa sahip 28 yaşında bir kadınım..
Hayalimde ki adam beni yürütmek için çabaladı beni evliliğe ikna etti.
Mutlu etti ''topluma kazandırdı''.
Engelimin olmadığını görebiliyor musunuz?Benim engelim yok baskalarının zihinleri engelli..
Kendi kuyumdan çıkıp etrafa bakmayı özleyen biriydim ben büyüdüm-büyüdük-büyüyoruz..
Eşim ben ve kızımız.
Haydi şimdi sen de kalkıp etrafında olan biteni göz ardı et ''kimsenin seni üzmesine izin verme!''
ALINTI