Eksik yaşıyorum kendimi
Bazende yalan !!!
İşine gelmiyor kelimeleri üstüne giyinmek utancımın..
Tüm çift haneli yanlızlıkların rotası içime dogru işgal halinde..
”Keşke yüregimin dudak büküsü ile bir ” gitme ” daha koyabilseydim yoluna”
Keşke avazımı kursuna dizebilseydim kaskatı sogukluna ,
Onurumu provoke edebilseydim önünde yar..
Bakışlarımın ellerine gözlerini sürebilseydim kıyına demir atarak
Biliyorum Gidemezdin …
”Simdi yenik bir çocuk gibi bilyelerini karşı mahallenin çocuklarına kaptırmış bir hükmün sancısı çalıyor kapımı”
Sensiz ziyanlardayım avuntusuz çağlamaların vaktinde..
Büyük hikayelerin kötü kahraman’larına yenildi düşlerim.
Parmak ucları münafik sözlere mühürlendi tozlu sayfalarımın.
İntihar kokuyor ellerim en pis biçimde..
Hadi bakışları keskin gülüşünle kaldırsana enkazdan aklımı yar ..
Ne var yani böyle mi olur yangın yeri yedikleri
Böylemi kaybedilir en iyi bildigin oyun insanin.. ?
Son defa bağdaş kurup otursana yüreğin orta yerine Yar..
Başrolü ölür mü bir filmin
– ki sen son satırı olmak istiyorsun sözlerimin..
–
–
Aminler dilendim ardından tüm dualarımın hüznüyle
Yokluğununun en risalesi yenik hecelenirini saldım ardından..
Ne Yazık
Katli içimizdeki cellada kaldı kendimize adadığımız müeebbet sevgimizin
–
Gelişlerinin sevincini mısralara dökemediğim yanım..
Bilesin
Gidişine Kanıyorum…
Geldiğine Kandığım gibi…

Can DEMİRYEL – Eksik Yanlarım