- Konum
- ىαкαяyλ
-
- Üyelik Tarihi
- 27 Kas 2009
-
- Mesajlar
- 24,120
-
- MFC Puanı
- 79
Dalgalı bir iç çekiş
katmerli bir acı yayan gitar tellerin de
dağınık ve sonsuz sesler duydum
kitap sayfalarının arasında,bir kaç defa dışarıya çıktım,yüreğimi yere eğerek yürüdüm.alnımı gererek
her zaman ki gibi birileri konuşuyordu yüzüme bakarak,dinlemeye bıraktım bütün dikkatimi
aklımın duvarına astığım fotoğraflarına göz attım,
sonra kendime öfkemi sordum
kime? neye? sokakların zalimliğini ve adaletsizliğini düşündüm
bu kadar olamaz diye sayıkladım sessizce.bilmiyorum belki de olabildiğince her şeye idi
bu sabah ezan sesi ile güvercinlere gökyüzünün kapılarını açıp yolculadım
ve sonra muhteşem açılışla gökyüzünün mavi derinliğinde gümüş ve ak renkte olan kanatları uzaklaştıkca parıldadılar,aralarında akça bir güvercin kartallara yakışır bir eda ile kanatlarını sonuna kadar açarak hareketsiz gökkubbeyi izliyor ve bir an önce ulaşmak istercesine atılıyordu o an dalgasız okyanusun en derin sularında sükunetle yüzüyorum sandım,hayranlık ve dingin bir sevinç hissettim gözlerimde sırtımı döndüm odama geçmek için başımı çevirip son bir bakış attığım da mavinin derinliğine fırlatılmış ufak beyaz lekeler halinde yücelere doğru rahatça uçtuklarını gözlemledim
Ekim'i düşündüm göçmen kuşlar için göç vakti dedim
aslında ne zamandır Ekim'e dayanamaz olduğumu da düşündüm,hayatımdan çıkaramayacağımı anladım sen gibi,herşeyi anladığımı ve birden hiç bir şey anlamadığımı fark ettim,bir ara ne idüğü belirsiz bir din seyyah olup bütün şehirlerde göründüğünü duydum,okuduğum her şiir bana bıçak gibi saplandığını ve ruhumun sırtı kanlarla sıvazlandığını düşündüm,her gece,her gecee rüyalarım bana dönsün diye yalvardım,kime? yalvardığımı bilmeden
kalabalıklar içinde yüreğimin kamburunu gizlemek için dimdik durdum,ayakta durdum öfkemin elinden tuttup ayakta dimdik durdum
içimden bu benim yol arkadaşım dedim sımsıkı sarıldım sonra
her gün utanmamak için değil unutamadığım için zikrettim adını,madem öfkemin sebebi olan bana çok gördüğü gülümsememi alsın benden olanca sensiz günlerimi alsın
her an hatırlamak için öfkemi,çığlıklarımı içerden tınlattım
rüyalarım,rüyalarım neden? kabul etmiyor beni
kahırla,kahırlanarak iyice sımsıkı kapladım uykularımı,acımadı gözlerim,senden sonra hiç bir şey acıtmadı beni bu dünyada,hayatın kocaman bir yalan olduğunu düşündüm,hayatın içinde olan ben de yalan olabilirim,söylediğim her şey de yalan olabilir ama
titreyen
her gün senin için titreyen
yüreğim
...de yalan olabilir mi?
Gönül Çalımlı
katmerli bir acı yayan gitar tellerin de
dağınık ve sonsuz sesler duydum
kitap sayfalarının arasında,bir kaç defa dışarıya çıktım,yüreğimi yere eğerek yürüdüm.alnımı gererek
her zaman ki gibi birileri konuşuyordu yüzüme bakarak,dinlemeye bıraktım bütün dikkatimi
aklımın duvarına astığım fotoğraflarına göz attım,
sonra kendime öfkemi sordum
kime? neye? sokakların zalimliğini ve adaletsizliğini düşündüm
bu kadar olamaz diye sayıkladım sessizce.bilmiyorum belki de olabildiğince her şeye idi
bu sabah ezan sesi ile güvercinlere gökyüzünün kapılarını açıp yolculadım
ve sonra muhteşem açılışla gökyüzünün mavi derinliğinde gümüş ve ak renkte olan kanatları uzaklaştıkca parıldadılar,aralarında akça bir güvercin kartallara yakışır bir eda ile kanatlarını sonuna kadar açarak hareketsiz gökkubbeyi izliyor ve bir an önce ulaşmak istercesine atılıyordu o an dalgasız okyanusun en derin sularında sükunetle yüzüyorum sandım,hayranlık ve dingin bir sevinç hissettim gözlerimde sırtımı döndüm odama geçmek için başımı çevirip son bir bakış attığım da mavinin derinliğine fırlatılmış ufak beyaz lekeler halinde yücelere doğru rahatça uçtuklarını gözlemledim
Ekim'i düşündüm göçmen kuşlar için göç vakti dedim
aslında ne zamandır Ekim'e dayanamaz olduğumu da düşündüm,hayatımdan çıkaramayacağımı anladım sen gibi,herşeyi anladığımı ve birden hiç bir şey anlamadığımı fark ettim,bir ara ne idüğü belirsiz bir din seyyah olup bütün şehirlerde göründüğünü duydum,okuduğum her şiir bana bıçak gibi saplandığını ve ruhumun sırtı kanlarla sıvazlandığını düşündüm,her gece,her gecee rüyalarım bana dönsün diye yalvardım,kime? yalvardığımı bilmeden
kalabalıklar içinde yüreğimin kamburunu gizlemek için dimdik durdum,ayakta durdum öfkemin elinden tuttup ayakta dimdik durdum
içimden bu benim yol arkadaşım dedim sımsıkı sarıldım sonra
her gün utanmamak için değil unutamadığım için zikrettim adını,madem öfkemin sebebi olan bana çok gördüğü gülümsememi alsın benden olanca sensiz günlerimi alsın
her an hatırlamak için öfkemi,çığlıklarımı içerden tınlattım
rüyalarım,rüyalarım neden? kabul etmiyor beni
kahırla,kahırlanarak iyice sımsıkı kapladım uykularımı,acımadı gözlerim,senden sonra hiç bir şey acıtmadı beni bu dünyada,hayatın kocaman bir yalan olduğunu düşündüm,hayatın içinde olan ben de yalan olabilirim,söylediğim her şey de yalan olabilir ama
titreyen
her gün senin için titreyen
yüreğim
...de yalan olabilir mi?
Gönül Çalımlı