Divan şairi Hayretî

16’ncı yüzyılda Vardar’da dünyaya geldi. Asıl ismi Mehmed. Önce Gülşeni tarikatına girdi, ardından bektaşi oldu. Vezir İsrahim Paşa, sunduğu kasideyi çok beğenince şaire bir tımar vermek istedi. Ancak Padişah Yavuz Selim ve Kanuni Sultan Süleyman’ı küçümseyen şiirleri olduğunu görünce vazgeçti. Daha küçük bir tımar verdi. Hayretî ömrünün sonuna doğru gözlerini kaybetti. 1534’te öldü. Kalenderlik, yiğitlik, samimiyet, coşkunluk dolu şiirleriyle tanınır. Hayretî Divanı, 1981’de Prof. Dr Mehmed Çavuşoğlu ve M. Ali Tanyeri tarafından yayınlandı.


GAZEL


Ben bu bâzrun ne bazerganı ne bezzaâzıyam
Kûy-ı ışkun onmadık bir rind-i şâhid-bâzıyam


Bir megesce kadrüm olsa hân-ı vaslunda n’ola
Ben de hâlümce muhabbet evcinin şeh-bâzıyam


Câna kalmazam bu gün meydanda aslâ Hâk bilür
Rîsmân-ı kâkül-i dil-dârumun cân bâzıyam


Sen nice erbâb-ı hüsn içinde müstesnâ isen
Pâdişâhum ehl-i ışkun ben de bir mümtâzıyam


İt gibi öldürmez isen ger rakîb-i kâfiri
Dime hiç ey Hayretî âlemde ben de gaaziyem
GAZEL


Ne Süleymân’a esirüz ne Selîm’in kulıyuz
Kimse bilmez bizi bir Şâh-ı Kerîmün kulıyuz


Kul olan ışka cihân beğlerine eğmedi baş
Başka sultân-ı cihânuz gör e kimün kulıyuz


Gam yirüz kan yudaruz gûşe-i mihnetde müdâm
Sanma kim Kevser-i Cennât-ı Naîmün kulıyuz


Hüsn-i hâdis kulıyuz sanma bizi sultânum
Vech-i pâkünde olan ân-ı kadîmün kulıyuz


Terk idüb Hayretî’ya tâc ü kabâdan geçdük
Anca bu dünyede bir köhne kilîmün kulıyuz