Birisi Çerkez evine misafir olmuş. 1, 2, 3 gün derken hayli kalmış. Sonunda gitmeye karar vermiş. Atını getirmişler, hazırlıyorlar; tam o sırada ev sahibi gelmiş. Bakmış misafir gidecek gibi, nezaketen "Kal!" demiş. Misafir "Aman yok, olmaz; artık gitmem lazım!" gibi şeyler söyleyince ev sahibi misafirin iyice gitmeye niyetli olduğunu anlamış, olayı biraz daha abartıp "Yok gitme, olur mu kal!" diye ısrar etmiş. Misafir "Peki o zaman!" demiş. Dönüp ev sahibine "Atın ipini nereye bağlayayım?" demiş. Ev sahibi umutsuzca cevaplamış: "Dilime bağla!"