-Y-
Yağmur ormanı: Ekvator bölgesindek isık ve daima yeşil ormanlara verilen ad. Ekvatoral ya da tropikal orman da denir.
Yamaç deposu: Dağlardan taşınan çeşitli boyuttaki malzemelerin yamacın eteğinde birikmesi ile oluşan depo.
Yanardağ: Mağmanın yüzeye çıktlğı yerde oluşan dağ.
yapağı: Ilkbaharda kırkılan koyun yünü.
Yaprak orman: Kışın yaprak döken, geniş yapraklı ağaçlardan (kayın, meşe, gürgen, kestane vb.) meydana gelen orman. Yayvan yapraklı orman da denir.
Yarı çöl: Kuraklık ve bitki örtüsü bakımından çÖllerle bozkırlar arasındaki bölge.
Yarı kurak bölge: Nemli orman bölgelerinden daha az yağış alan, ama çöllerden daha nemli, bozkırlar ve ağaçlı bozkırlarla kaplı alan. Örnek: Iç Anadolu. Ortalam yağış genellikle 200400 mm arasındadır.
Yarı tropikal bölge: Orta kuşak ile tropikal kuşak arasında yer alan sıcak iklim. Bu iklimin görüldüğü yerlerin bazıla yağışlı, bazıları kuraktır.
Yarımada: Ana karadan denize doğru uzanan kara parçası.
Yarım küre: Ekvatorun kuzey ve güneyindeki yarım küreler. Kuzey Yanm küre: Ekvatorun kuzeyindeki yarım küredir.
Yarma vadi: Iki düzlük arasındaki yükseklik üzerinde akarsuların oluşturduğu dar ve derin vadi.
Yayla: Orman sınırının üstünde veya onay kanı sahalarda yaz döneminde hayvan otlatılan yer. Bu sahalar aynı zamanda Akdeniz BÖlgesi'nde olduğu gibi, yazın dinlenme yeri olarak da kullanılır.
Yayla yerleşmesi: Hayvan otlatma ve dinlenme amacıyla yapılmış mesken topluluğu.
Yer altı suyu: Yüzeyde sızarak yer aıtındaki çeşitli tabakalar ve çatlaklar arasnıda değişik şekillerde bulunan suların tamamı.
Yer kabuğu: Dünyanın 30 - 40 km kalınlıktaki dış kabuğu. Çoğu kez taş küre ile aynı anlamda kullanılır.
Yer şekilleri: Yer kabuğunun yüzeyinde, iç ve dış kuwetlerin etkisi altında meydana gelen bütün şekillere verilen genel ad. Çoğu kez yüzey şekileriyle ayna anlamda kullanılır.
Yoğuşma: Su bularının sıvı veya katı hale dönüşmesi olayı.
Yontuk düz: Akarsu aşındırması sonucu denize yakın seviyeye kadar alçalmış çok az dalgalı bir yüzey.
Yöre: Daha farklı özelliğiyle bir bölümün diğer kesimlerinden ayrılan alan.
Yüksek enlemler: Orta kuşak ile kutuplar arasındaki enlemleri kapsar.
Yükseıti: Bir yerin (dağ, tepe, plato, ova, şehir, köy) deniz yüzeyinde yüksekliği.
Yüzey şekilleri: Karaların üzerinde görülne topoğrafya şekillerinin tümü. Dağlar, ovalar, platolar, vadiler, havzalar, küçük ya da büyük çukurlar, sekiler gibi çok değişik boyuttaki şekillerin tümü yüzey şekilleri kapsamına girer. Yer şekilleri ile aynı anlamda kullanılır
Yağmur ormanı: Ekvator bölgesindek isık ve daima yeşil ormanlara verilen ad. Ekvatoral ya da tropikal orman da denir.
Yamaç deposu: Dağlardan taşınan çeşitli boyuttaki malzemelerin yamacın eteğinde birikmesi ile oluşan depo.
Yanardağ: Mağmanın yüzeye çıktlğı yerde oluşan dağ.
yapağı: Ilkbaharda kırkılan koyun yünü.
Yaprak orman: Kışın yaprak döken, geniş yapraklı ağaçlardan (kayın, meşe, gürgen, kestane vb.) meydana gelen orman. Yayvan yapraklı orman da denir.
Yarı çöl: Kuraklık ve bitki örtüsü bakımından çÖllerle bozkırlar arasındaki bölge.
Yarı kurak bölge: Nemli orman bölgelerinden daha az yağış alan, ama çöllerden daha nemli, bozkırlar ve ağaçlı bozkırlarla kaplı alan. Örnek: Iç Anadolu. Ortalam yağış genellikle 200400 mm arasındadır.
Yarı tropikal bölge: Orta kuşak ile tropikal kuşak arasında yer alan sıcak iklim. Bu iklimin görüldüğü yerlerin bazıla yağışlı, bazıları kuraktır.
Yarımada: Ana karadan denize doğru uzanan kara parçası.
Yarım küre: Ekvatorun kuzey ve güneyindeki yarım küreler. Kuzey Yanm küre: Ekvatorun kuzeyindeki yarım küredir.
Yarma vadi: Iki düzlük arasındaki yükseklik üzerinde akarsuların oluşturduğu dar ve derin vadi.
Yayla: Orman sınırının üstünde veya onay kanı sahalarda yaz döneminde hayvan otlatılan yer. Bu sahalar aynı zamanda Akdeniz BÖlgesi'nde olduğu gibi, yazın dinlenme yeri olarak da kullanılır.
Yayla yerleşmesi: Hayvan otlatma ve dinlenme amacıyla yapılmış mesken topluluğu.
Yer altı suyu: Yüzeyde sızarak yer aıtındaki çeşitli tabakalar ve çatlaklar arasnıda değişik şekillerde bulunan suların tamamı.
Yer kabuğu: Dünyanın 30 - 40 km kalınlıktaki dış kabuğu. Çoğu kez taş küre ile aynı anlamda kullanılır.
Yer şekilleri: Yer kabuğunun yüzeyinde, iç ve dış kuwetlerin etkisi altında meydana gelen bütün şekillere verilen genel ad. Çoğu kez yüzey şekileriyle ayna anlamda kullanılır.
Yoğuşma: Su bularının sıvı veya katı hale dönüşmesi olayı.
Yontuk düz: Akarsu aşındırması sonucu denize yakın seviyeye kadar alçalmış çok az dalgalı bir yüzey.
Yöre: Daha farklı özelliğiyle bir bölümün diğer kesimlerinden ayrılan alan.
Yüksek enlemler: Orta kuşak ile kutuplar arasındaki enlemleri kapsar.
Yükseıti: Bir yerin (dağ, tepe, plato, ova, şehir, köy) deniz yüzeyinde yüksekliği.
Yüzey şekilleri: Karaların üzerinde görülne topoğrafya şekillerinin tümü. Dağlar, ovalar, platolar, vadiler, havzalar, küçük ya da büyük çukurlar, sekiler gibi çok değişik boyuttaki şekillerin tümü yüzey şekilleri kapsamına girer. Yer şekilleri ile aynı anlamda kullanılır