- Konum
- ىαкαяyλ
-
- Üyelik Tarihi
- 27 Kas 2009
-
- Mesajlar
- 24,120
-
- MFC Puanı
- 79
İhmal, istismar ve şiddet çocukların kişilik gelişimini olumsuz yönde etkiliyor. Ebeveynler çocuklarını nasıl algılıyor, onları nasıl tanımlıyorsa ona uygun tepkiler verirler.Çocuğun rol modeli ebeveynlerinin şiddet içersindeki davranış kalıplarını gözlemleyerek içselleştirmesi ve taklit yoluyla öğrenmesiyle çocuğun şiddet davranışları ortaya çıkar.
Çocuk ergenlik sürecinde akran grubu içerisinde iletişim güçlükleri çeker, ebeveynlerinden modelleme ile edindiği şiddet davranışlarını arkadaşlarına gösterme eğilimindedir.
Günlük yaşamımızda, çocuğumuzun bir sorunu karşısında, her şeyin iyi gideceğini söylemek, akıl vermek, dinlememek, eleştirmek, suçlamanın iletişim engeli olduğunu öğrendiğimizde çoğumuz şaşırıyoruz.
Çocuk duygularının kabul edilmediğini, değersiz olduğunu, anlaşılmadığını düşünerek şiddet tutumlarıyla ailesinin ilgisini çekmeyi, iletişim yöntemi olarak benimser.
Sadece sorunlarını ya da çatışma noktalarını anlayıp çözebilen çocuklar şiddet davranışlarından kaçınabilir. Her şeyden önce çatışmanın çözümlenmesinde, sorunu anlamak ya da analiz edebilmek çözümün kaynağını da oluşturur.
İlişkilerde ortaya çıkan bir sorunun değerlendirilmesinde, sorunun kökenleri, nedenleri araştırılmalıdır.
Şu soruları sormanızda yarar var:
Çatışmanın asıl sebebi nedir?
Çatışma nasıl bir gelişim göstermiş, kimler çatışmaya yol açıyor?
Sorunu sürekli kılan faktör ne?
Soruna takılmak yerine çözüme odaklanarak, sorunun çözümü için izlenecek yollar ne olmalı?
Sorunu kişiler kendi aralarında çözebilirler mi?
Çözememeleri durumunda kimlerden yardım alabilirler?
Çözüme aslında yakınsınız
Çocuğunuzu anlamak ve onu dinlemek için zaman ayırın.
Akıl vermek, yorumlamak, eleştirmek, suçlamaktan kaçının.
Kendi düşüncelerinize değil çocuğun düşüncelerine odaklanın.
Değer verdiğinizi gösterin.
Onun seviyesinde kelimeler kullanarak duygularını yansıtın.
Sürekli çocuğa söz vererek, kendisini anlaşılmış hissetmesini sağlayın.
Çocuk ergenlik sürecinde akran grubu içerisinde iletişim güçlükleri çeker, ebeveynlerinden modelleme ile edindiği şiddet davranışlarını arkadaşlarına gösterme eğilimindedir.
Günlük yaşamımızda, çocuğumuzun bir sorunu karşısında, her şeyin iyi gideceğini söylemek, akıl vermek, dinlememek, eleştirmek, suçlamanın iletişim engeli olduğunu öğrendiğimizde çoğumuz şaşırıyoruz.
Çocuk duygularının kabul edilmediğini, değersiz olduğunu, anlaşılmadığını düşünerek şiddet tutumlarıyla ailesinin ilgisini çekmeyi, iletişim yöntemi olarak benimser.
Sadece sorunlarını ya da çatışma noktalarını anlayıp çözebilen çocuklar şiddet davranışlarından kaçınabilir. Her şeyden önce çatışmanın çözümlenmesinde, sorunu anlamak ya da analiz edebilmek çözümün kaynağını da oluşturur.
İlişkilerde ortaya çıkan bir sorunun değerlendirilmesinde, sorunun kökenleri, nedenleri araştırılmalıdır.
Şu soruları sormanızda yarar var:
Çatışmanın asıl sebebi nedir?
Çatışma nasıl bir gelişim göstermiş, kimler çatışmaya yol açıyor?
Sorunu sürekli kılan faktör ne?
Soruna takılmak yerine çözüme odaklanarak, sorunun çözümü için izlenecek yollar ne olmalı?
Sorunu kişiler kendi aralarında çözebilirler mi?
Çözememeleri durumunda kimlerden yardım alabilirler?
Çözüme aslında yakınsınız
Çocuğunuzu anlamak ve onu dinlemek için zaman ayırın.
Akıl vermek, yorumlamak, eleştirmek, suçlamaktan kaçının.
Kendi düşüncelerinize değil çocuğun düşüncelerine odaklanın.
Değer verdiğinizi gösterin.
Onun seviyesinde kelimeler kullanarak duygularını yansıtın.
Sürekli çocuğa söz vererek, kendisini anlaşılmış hissetmesini sağlayın.