Bi ceviz ağacının gölgesinde uyumak gibiydi seni sevmek.
Gölgen koyu derdin koyu iyileşmez kalp ömür boyu.
Düşünmeden konuşmak ve geri alamamak gibiyse kaybetmek
Diller susar sussun pişman, hep en kötüyü arıyor insan.

Kimbilir hangi şehrin ışıkları altında kanatlanıyor ruhun aşka kimbilir.
Biri çıkar da merhem olur diyerek bu yaraya nasıl yanılıyorsun kimbilir.






​