CAMİ İMAMI KONUŞTU.

O camide içki içilmedi
İşte o gece yaşananlar:

“Olaylar cuma akşamı başladı. İstiklal’deki kalabalığın 2-3 kat fazlası buradaydı. Camide ibadet yapıyorduk. Cuma ikindiden itibaren insanlar gelmeye başladı. Pazar günü kalabalık ve olaylar o kadar çoğaldı ki pazar günü yatsı namazını kılamadık. Gazdan etkilenen ve yaralanan 16-17 yaşında gençlerle yaşlılar da dahil olmak üzere buraya sığındılar.

İÇKİ İÇİLMEDİ
Burada içki içilmedi. Eylemciler buraya sığındıktan sonra içki içen görselerdi zaten kendileri dışarı atardı. Fakat ben de bazı şeyleri fark edemezdim çünkü 14 yaşında çocuğum ve eşim de yanımdaydı ve can güvenliğimizi de düşünüyordum. Twitter ve Facebookta burada içki içildiğine dair bilgiler çıkınca araştırdık. Bir tane bira kutusu vardı polis kamerasında görünen ezik bir bira kutusuydu.

PAZAR GECESİ VAHİMDİ
Sağlık ekibi burada organizeydi. Onların da hassasiyeti yüksekti kendileri de dahil olmak üzere kimse ayakkabıyla içeriye girmedi. Pazar günü de sağlıkçılar ayakkabısızdı fakat pazar gecesi durum o kadar vahim hale geldi ki camiyi yakacaklar korkusu bende oluştu. Gaz sıkılınca insanlar camiye girip, kapıyı da odunlarla kapattılar. Dışarıda kalan insanlar camiye sığınma amacıyla girmeye çalıştı. Giremeyince de tepkiler büyüdü.

KONUŞUP SAKİNLEŞTİRDİM
Eğer müdahale etmeseydim camiide ikinci Madımak yaşanmasından korktum. Ve arabuluculuk yapmaya başladım. Mikrofonu açıp konuştum ve grubu sakinleştirdim. Sonra polislerle görüşüp grubun müdahale edilmeden, slogan atılmadan, polisi taşlattırmadan camiiden çıkarıp gönderdik. Onlar camiden çıkıp Kabataş’a doğru gittiler.

POLİSİN CAMİYE GAZ SIKTIĞI DOĞRU DEĞİL
Polisin bu esnada camiye gaz sıktığı doğru değil. Dışarıda o kadar çok gaz vardı ki içeriye de sızdı. Ben buradaki insanlara olaylar büyüyünce caminin müezzini olarak tanıttım. Çünkü insanlarda bir imdat çağrısı görüyordum. Özellikle gençlerin birçoğu olayların bu noktaya geleceğini düşünememişti, tahmin etmemişlerdi.

KADERİMLE BAŞ BAŞA KALDIM
Herkes Gezi Parkı’na odaklanınca beni kaderimle başbaşa bıraktılar, 3 gün boyunca buradaki insanlar dışında çocuğum ve eşimle hiçbir yere çıkmadan yoğun gaz baskısı altında kaldık ve hayati tehlike endişesi yaşadık. Polisin girmediği yerde bize ekmek ve su bile gelmedi. Cuma akşamından Pazar gecesine kadar hiçbir şeyimiz yoktu. Pazar gecesi yemek, su, tıbbi malzeme geldi.

ÖĞRENCİLERLE KONUŞTUM, YUMUŞADI
Çoğu lise,üniversite öğrencisi olan gençlerden oluşan gençlerle birlikteydik. Kendimi tanıtıp yardımcı olacağımı söyleyince yumuşama ortamı oldu. Onlara slogan alkış yok burasının Allah’ın evi olduğunu söyleyince yumuşadı insanlar. Artık Twitter, Facebook sosyal medya ortamlarında karşılıklı atışmalardan vazgeçilsin. Burada bir olay yaşandı ve bitti.

MÜHİM OLAN İNSAN HAYATIDIR
Mühim olan insan hayatıdır, burada ölüm olmadı sevindirici olan budur. Çünkü insan önemlidir. Bir insanın hayatı kaç bin ağaca bedeldir. Ağacı dikersin ama insanları geri getiremezsin. Temennimiz Allah bu ülkeye, insanlarımıza bir daha böyle bir şey yaşatmasın. Şahsıma yönelik bir tepki yok. Gelse de önemli değil. Takdir, teşekkür beklemiyorum. Eleştiri gelse de durum ortada. Polisin, basının, STK’ların, cemaatin olmadığı bir ortamda ancak bu kadar başarabildim yalnız başıma. Şimdi hasar tespiti yaptık ve ilgili kurumlarla halledeceğiz.


Beşiktaş'taki Bezmi Alem Valide Sultan Camii

Hiçbir zaman inanmadım böyle şeylerin gerçekliğine. Gerçek olanların çoğu da aşırı abartılı ki, kasıtlı abartıldığı ÇOOOK açık. Hem hükümete oy veren kısma, hem de eylemci kesime o kadar çok koz veriliyor ki, birilerinin koas ortamı amaçladığını anlamamak için resmen GERİ ZEKALI olmak gerekirdi. Bölgemizde bu kaostan nemalanacak olan çok çakal ülke ve ülke birimleri cirit atıyor. Daha önce de defalarca farklı tarafların birbirine düşürüldüğü kaos ortamları yaşadık. Bizi bize kırdırma planlarının tuttuğunu televizyondan seyreden o bir takım karanlık eller, bu ortamın son bulması için devlet adamlarımıza yeni tehditlerle boyun eğdirip anlaşma imzalamaya zorluyorlardı.

Bunlar Türkiye'nin yakın tarihinin acı gerçekleriydi. 1980 ve 2000 yılları arası, Türkiye'nin en karanlık dönemleriydi. (2000'den sonrası, hükümetin çetelere yönelik operasyonlarındaki başarısından ötürü bir çıkış olarak kabul edilir) Bunlar yaşandı. Bunların hepsini tecrübe ettik. Ama gel gör ki, o kadar çabuk unutuyoruz ki.

İşte sırf bu yüzden kendi milletime, o sokaklara inen eylemcilere çok büyük sitemlerim var. O sokaklara inen çocukların ailelerine çok büyük sitemlerim var. Darbedeki korku imparatorluğunu yaşayan o nesil, kendi çocuklarına korkakça nasihat verme sınırını aşıp, adam akıllı yol gösteremediler. Böyle kabadayı bir hükümete boyun eğersin işte. Vakti zamanında bazı şeyleri daha iyi görebilseydik, daha cesaretli olsaydık, dış politikası blöften oluşan, iç politikası ise rezaletten ibaret bir hükümete bel bağlamak zorunda kalmazdık.

Herkes kendini hesaba çekmeli arkadaş. Banka telefonla arayıp 100 milyarlık kredi hakkınız var dediğinde, adam yerine koyuldum gibi saçma bir zihniyetle koşa koşa gidenler, 180-200 milyarı geri ödeyeceğini hiç planlamazlar. Ahhh ahhh ne örneklerim var daa, dili varmaz inasanın.

Bize dürüstlük lazım, dürüst adam lazım. Bizim ihtiyacımız olan bu. Bu kadar. Biraz adamlık istiyor bu ülke. Çok değil yahu, biraz.

Gül biraz ağır olmadı mı be kardeş fdsfgşlg