Bu gece..

Hazırdım aslında ama açmak için zamanını bekleyen çiçeklere özenmiş küçük bir yürek taşıyordum göğüs kafesimde.

Biriktirdiğim iyiliklerimi bedelsiz veriyorum şimdi köşedeki eskiciye. Deri kaplı bir defterin sararmış sayfaları kadar toza bulanmış gibiyim, üzerimde eskimiş satırlardan aşk mektupları.

Şaire özenip artık demir almak günü gelmiştir diyorum kendime, usul usul yol alıyorum.

Yaptığım hiçbir yolculuğa benzemeyecek bu, hissediyorum. Aşka gitmişliğim çoktur, gidip gidip kapıda kalışlarımı okudunuz defalarca parmak uçlarımdan.

Ey yâr..!

Ne zaman sana gitmeye kalksam bütün yollarım sokağına çıkıyordu, gitmek denildiğinde bildiğim tek adres kapın oluyorsa bundandır.

Şimdi kapılarına astığım bütün mevsimleri doldurup ceplerime kendime gidiyorum haber vermeden kimselere.

Azık ediyorum kendime satırlarımı, bütün cevapları ve bütün soruları.

Altına imzalar attığım mağlubiyetlerimi iliştirip dudaklarımın kenarına gamzeme komşu yapıyorum.

Kadınımm, bu gece kendime kalıyorum.

Hayallerini toplayıp alt alta yoktan var etmelerimi izledim gecelerce. Hani bazen sigaramın dumanıydın nefes nefes içime çektiğim bazen bir mumun alevi oluyordun soluksuz seyrettiğim.

Bilirsin, yokluğun daha tanıdıktır suretinden ama şikayet etmedim, Tanrı saklasın beterinden..!

Bu gece yokluğunu bırakıp avuçlarına elimde kaldığın kadarı ile gidiyorum kendimi bulmaya.

Ey hayat..! Söyle, hükmün nereye kadar..?

Gül dedin, güllere inanıp sensiz nefes aldım. Bırak dedin, azad ettim kanayan yanlarımı. Özgürlük, onlarında hakkı. Gidene dön demek düşmedi dilimden, duran olmadı. Dur dedin, döndüm durdum sebep sormadan. Şimdi içimde bir gemi, her yer biraz mavi. Aynaya baktığım zaman ne kusur kalıyor ne de gecenin rengi.

Madem ki zaman karaya vurma vaktidir, gitmeden sana çıkıyor yollarım bu gece.

Hadi, ben denizinde bir balığım. Çekinme güzelim, rastgele..

Hayattan sana kadardır yollarım. Her durağında biraz hüzün biraz ümit ekleyip sana teşekküre geldi mısralarım.

Şimdi ister al koynuna, ister beklet kapında.

Ben senden habersiz büyüttüm içimde sana dair, senden kalan ne varsa.

Çok değil, bir kaç dakika sonra düşerim sayfana. Biriktirdiğim tüm mısraların gizli öznesine methiyeler düzerim satır aralarımda. Hangi virgül, hangi nokta sanadır, hangisi senden kalmadır umursamadan.

Ey yâr..!

Git dediğinde gider mi sanırsın benden bu sevda. Ben ki yüzünü gözüme, nefesini nefesime kazımışım. Geçip bütün renklerin cümbüşünden ıssız bir mavinin serinliğinde ıslanmışım.

Sorma sakın, hiçbir yakamoz senin mavine yakıştığı kadar yakışmadı hiçbir maviye. Hiçbir gece sana kaldığım gecelerin yerini tutmadı o ıssız sahilde.

Seni düşünüp içtiğim sigaranın yerini alamadı nefes diye içime çektiklerimin hiçbiri.

Şimdi sus, sakın konuşma.

Bana gitmekten söz etme, gidip dönememeyi çıkar aklından. Beni çıkarıp yerime koyduğun hangi hayat sarar seni, hangisi tutar yerimi. Söyle, hangisi görür gördüklerimi.

Gelemem diyorsun, inanmak istemiyorum.

Gelmeyeceğini düşündükçe kendime sığmıyorum. Yürek çok geliyor bedene, ruh uzun zamandır terk-i diyarda.

Ey yâr..!

Adın çoktur, anlamın tek. Seviyorum, seveceğim demiştim sonsuza dek.

Şimdi ne zaman gitmekten söz etsen bunlar gelsin aklına tek tek.

Adımladığın yolların yolum olsun bilmeyerek, öylece, adres sorar gibi gel bana. Biraz mahçup, biraz utangaç mesela.

Elinde benden bir iki mısra, kime sorsan söyler nasıl olsa.

Bıraktığın adam, bıraktığın kumsalda. Biraz eksik, biraz yarım olsa da..

..

Gece..
Bir hesaplaşmadır çoğu zaman,
Gideni gelenden çok olan..
Gece..
Tek başınalıktır çoğu zaman,
Kaybettikçe yalnızlaşan..
Gece..
Hayatın ta kendisidir çoğu zaman,
Onunla bitip, onunla başlayan..

..