Biz İnsanlar

Bir garibiz biz insanlar;
Meleklerde suç ararız.
Nimetleri yokluk anlar,
Bolluklarda hiç ararız.

Başımız gökleri döver;
Burnumuz yerlere değer;
Düşmanlığı okşar, sever,
Dostluklarda öç ararız.

Dönüp bakmayız sevgiye,
Düşünmeyiz neden, niye?
Akla inat olsun diye,
Kel başında saç ararız.

Üstümüze toz dökülmez!
Okkamız atla çekilmez!
"Güçler üstü Güç"ü bilmez,
Kendimizde güç ararız.

Kimi çiğ yumurta soyar!
Kimimiz güneşi boyar!
Velîyi zindana koyar,
Delilerde taç ararız.

Irmağımız geçit vermez;
Aklımıza akıl ermez ;
Hilâl de cevheri görmez;
Totem, sembol, haç ararız.

Demeyiz ki: "Dünya fâni"
Ebe, dede ner’de, hani?
Çıkartmamak için canı,
Ölüme ilaç ararız.

Verseniz de şu Cihanı,
Asla doyurmaz insanı,
Aklı, fikri ve izanı,
Tez kaybeder, geç ararız.