- Konum
- ىαкαяyλ
-
- Üyelik Tarihi
- 27 Kas 2009
-
- Mesajlar
- 24,120
-
- MFC Puanı
- 79
Biz İnsanlar
(Peyami Safa)
Konu
Aşık Olan Bir İnsanın Düşünme Kabiliyetini Nasıl Kaybettiği Ve Gerçekleri Görememesi
Özet
Orhan Köşkte Cemilin Ablası Vedıayı Görür. İlk Bakışta Bir şey Yok Zanneder Fakat Aşık Olmuştur. Orhan Tahsin Olayından Sonra Okuldan İstifa Eder. Çünkü Orhana Göre Cemilin Bilmeyerek Bütün Türk Halkına Hakaret Ettiğini Düşünür. Artık Orhanı Açlık Ve Yoksulluğun Hüküm Sürdüğü Günler Beklemektedir. Kar Fırtınasının Olduğu Bir Akşam Orhan Yatağında Soğuktan Yatamaz.
En Yakın Caddeye Çıkıp Son Parasıyla Sıcak Bir Çay İçmek İster. Gittiğinde Kahvehane Kapalıdır Ve Olduğu Yere Düşer. Kahvecinin Erken Gelmesiyle Hayatı Kurtulur Ve Öğretmenken En İyi Anlaştığı Necatinin Evine Gider. Necatı Orhana Bir Arkadaşının Çevirmen Aradığını Söyler. Artık Orhanında Parası Vardır. Eski Anılar Canlanır Ve Vedia Tekrar Aklına Gelir. Onu Unutamaz Ama Vedia İle Evlenmek İsteyen Birçok Kişi Vardır.
Bunlardan Subay Olan Ahmeti Gördüğünde Başına Gelecekleri Anlar Ama Aşkı Daha Üstün Gelir. Ve Olacakları Umursamaz. Tahsinin Babası Bu Arada Hapishaneden Çıkar. Hapishaneye Girmesinin Nedeni Vedianın Annesidir. Vedia Herkese Aşıktır Ve Bu Orhanı Korkutur. Vedıa İle Bir An Önce Evlenmek İster. Vedia Buna Yanaşmamaktadır.
Vedianın Annesi Köylüler Tarafından Sevilmez Çünkü Evine Fransız Bayrağı Asmıştır. Ahmet Vediadan Uzaklaşmak İçin Cepheye Gider Ve Orada Ölür. Orhan Vedia İle Buluşacağı Bir Gün Vedianın Hastahanede Olduğunu Öğrenir Ve Koşarak Hastahaneye Gider.Vedia Şuursuzca Yatmaktadır.Orhan Günlerce Hastahanede Onun Yanında Kalır.Çok Halsiz Düşmüştür.Doktorların Tüm Israrlarına Rağmen Dinlenmeyi Kabul Etmez.Vedia Eskisinden İyidir Ama Hala Şuuru Yerine Gelmemiştir.
İçerini Havasından Sıkılan Orhan Dışarıya Çıkmak İçin Ayğa Kalkar Ama Sendeler.Çok Bunalır.Ayağa Kalkmak İçin Tekrar Hareket Eder.Duvarlardan Tutunarak Koridora Çıkar.Ama Gözleri Hiçbir Şey Görmez.Merdivenlerden İnerken Dengesini Kaybeder Ve Düşünmek İstemediğini Ölümü Vedianın Aşkından Olur.Vedia Ertesi Sabah İyileşir Ama Ahmetin Ölümüne Neden Olduğu Gibi Orhanı da Bilinmezliklerin İçine Atarak Ölümüne Neden Olur.Ama Vedia Hala Yaşamaktadır.
Ana Fikir
Bir Şeyi Ne Kadar Çok İstersek İsteyelim Sağ Duyumuzu, Mantığımızı Asla Kaybetmemeli, Her Zaman Gerçekler Doğrultusunda Ve Arkadaşlarımızın Önerilerine Kulak Vererek Karar Vermeli, Duygusal Davranmamalıyız.
Şahıslar ve Olaylar
Orhan: Öğretmendir. Farklı Görüşleri Yüzünden Evden Genç Yaşta Ayrılmıştır. Arkadaşları Tarafından Sevilir Ama Biraz Dik Kafalıdır. Yakışıklı Ve Laf Yapmasını Bilen Birisidir. Vediayı Sever. Aşırı Duygusal Bir Kişiliğe Sahiptir.
Vedia: Her Gördüğüne Aşık Olan Birisidir. Duygusal Yönden Gelişmemiştir. Civardaki En Güzel Kızdır. Fiziksel Olarak Narin Bir Yapıya Sahiptir. Arkadaşları Tarafından Sevilir. Orhanla Birlikte Birçok Kişiye Aşıktır.
Ahmet: Kendisi Subaydır. Vediaya İlk Gördüğünden Beri Aşıktır. Biraz Fazla Duygusal Olduğundan Gerçekleri Göremez. Yakışıklı V Esakin Bir Kişiliğe Sahiptir. Çevresinde Sevilir.
Tahsin: Yatılı Okulun En Sessiz Öğrencisidir. Babası Hapishanede Ve Annesi Ölmüştür. Zekidir Ama Fazla Konuşmaz. Yerli Halk Tarafından Çok Sevilir. Duygusal Açıdan Çok Zararlar Görmüştür Ama Belli Etmez.
Cemil: Vedianın Kardeşidir. Batı Kiltiri Altında Yetişmektedir. Kendini Beğenmiş Olduğundan Pek Sevilmez. Burnu Havadadır. Zekidir Ama Arkadaşlarını Hor Gördüğünden Yalnızdır. Tek Dostu Onu Yetiştiren Dadısıdır.
Necati: Öğretmendir. Her Alanda Bilgisi Vardır. Arkadaşları Arasında Sevilir. Orhanın En İyi Dostudur. Gerçeklere Göre Karar Verir. Yardım Severdir. Milliyetçi Bir Yapıya Sahiptir.
Vedianın Annesi: Batı Hayranıdır. Yerli Halk Tarafından Sevilmez. Çocuklarını Batılı Gibi Yetiştirmek İstemektedir. Kocasını Kaybetmiştir. Her Gece İstila Kuvvetlerine Parti Verir. Zeki Ve Kinci Bir Kişiliğe Sahiptir. Halkı Umursamaz Ve Onları Küçük Görür.
Yazar Hakkında Bilgi
Peyami Safa
Romanları: Gençliğimiz (1922), Şimşek (1923), Sözde Kızlar (1923), Mahşer (1924), Bir Akşamdı (1924), Süngülerin Gölgesinde (1924), Bir Genç Kız Kalbinin Cürmü (1925), Canan (1925), Dokuzuncu Hariciye Koğuşu (1930), Fatih-Harbiye (1931), Atilla (1931), Bir Tereddüdün Romanı (1933), Matmazel Noralyanın Koltuğu (1949), Yalnızız (1951), Biz İnsanlar (1959). Hikâyeleri: Hikâyeler (Halil Açıkgöz Derledi, 1980).