Okulun ilk gnnde 5.nci sınıfın 켶nnde dururken, ğretmen 춧ocuklara bir
yalan syledi. oğu 懶ğretmen gibi, ğrencilerine baktı ve hepsini aynı
derecede sevdiğini syledi. Ancak bu imkansızdı, 涧nk 켶n sırada oturduğu
yerde bir yana kaykılmış ismi Mustafa Yılmaz olan bir erkek ocuk vardı.
Bayan Mediha bir yıl nce Mustafa yı izlemişti ve diğer 綧ocuklarla iyi
oynamadığını, elbiselerinin kirli olduğunu ve srekli olarak kirli
dolaştığını gzlemişti. İlave olarak Mustafa tatsız olabiliyordu. Bu 춶yle
bir noktaya geldi ki, bayan Mediha onun kağıtlarını byk bir kırmızı
kalemle işaretlemekten, kalın 켧arpılar (x ) yapmaktan ve kağıdın stne
b켼yk '' F '' (en dş켼k derece) koymaktan zevk alır oldu.

Bayan Mediha nın okulunda, her ocuğun gemiş kayıtlarını incelemesi
gerekiyordu ve Mustafa nın kayıtlarını en sona bıraktı. Ancak, onun
hayatını g秶zden geirdiğinde, bir srpriz ile karşılaştı.

Mustafa nın birinci sınıf 缶ğretmeni şyle yazmıştı:

Mustafa glmeye hazır parlak bir 漧ocuk. devlerini derli toplu ve temiz
yapıyor ve ֧ok terbiyeli. Onun etrafta olması ok eğlenceli''

İkinci sınıf ğretmeni ş綶yle yazmıştı:

''Mustafa mkemmel bir ğrenci, sınıf arkadaşları tarafından 춧ok seviliyor,
ama annesinin lmc漼l bir hastalığı olduğu iin sıkıntı iinde ve evde ki
yaşamı m秼cadele iinde geiyor.''

秜nc缼 sınıf ğretmeni şyle yazmıştı:

''Mustafa nın annesinin 涶lm onun i켧in ok zor oldu. Mustafa elinden
gelenin en iyisini yapmaya alışıyor, ama babası ona ilgi g秶stermiyor ve
eğer bazı adımlar atılmazsa evde ki yaşamı yakında onu etkileyecek.''

Mustafa nın drdnc漼 sınıf ğretmeni şyle yazmıştı:

''Mustafa i涧ine kapanık ve okulda derslere ok fazla ilgi gstermiyor. 綇ok
fazla arkadaşı yok ve bazen sınıfta uyuyor.''

Bunları okuyunca, Bayan Mediha problemi kavradı ve kendinden utandı.
ğrencileri ona gּzel kurdelelerle ve parlak kağıtlara sarılmış hediyeleri
getirdiğinde bile ok kt綼 hissediyordu. Mustafa nın hediyesini alıncaya
kadar bu byle devam etti.

Mustafa nın hediyesi bir marketten aldığı kalın, kahverengi ambalaj kağıdı
ile beceriksizce sarılmıştı. Bayan Mediha onu diğer hediyelerin ortasında
amaktan acı duydu. Bayan Mediha pakette taşlarından bazıları d槼şmş yapma
elmas taşlı bir bilezik ve eyreği dolu olan bir parf짼m şişesini ıkarınca
ocuklardan bazıları g秼lmeye başladı. Ama o bileziğin ne kadar gzel
olduğunu haykırdığında ocukların g짼lmesi kesildi. Bileziği taktı ve
parfm bileklerine s켼rd. Mustafa, o gn okuldan sonra 켶ğretmenine şunu
sylemek iin kaldı.

'' 槖ğretmenim bugn aynı annem gibi kokuyordunuz.''

ocuklar gittikten sonra, bayan Mediha en az bir saat ağladı. O g쇼nden
sonra, okuma, yazma ve aritmetik ğretmeyi bıraktı.Bunun yerine, ocukları
eğitmeye başladı. Bayan Mediha, Mustafa ya 槶zel ilgi gsterdi. Onunla
alışırken, zihni canlanmaya başlıyor g槶rnyordu. Onu daha fazla teşvik
ettik켧e, daha hızlı karşılık veriyordu. Yılın sonuna kadar Mustafa sınıfta
ki en zeki ocuklardan biri oldu ve tm 缧ocukları aynı derecede sevdiğini
sylemesine rağmen, Mustafa onun gzdelerinden biri idi.

Bir sene sonra, Bayan Mediha kapısının altında Mustafa dan bir not buldu,
ona hala t涼m yaşamında sahip olduğu en iyi ğretmen olduğunu syl涼yordu.
Altı yıl sonra Mustafa dan bir not daha aldı. Liseyi bitirdiğini, sınıfında
짼nc olduğunu ve onun hala hayatındaki en iyi ğretmen olduğunu yazmıştı.
Bundan d춶rt yıl sonra, bazı zamanlar zor gemesine rağmen okulda kaldığını,
sebatla alışmaya devam ettiğini ve yakında kolejden en y秼ksek derece ile
mezun olacağını yazan başka bir mektup aldı. Yine Bayan Mediha nın tm
yaşamında ki en iyi ve ne favori ğretmen olduğunu yazmıştı. Sonra d춶rt yıl
daha geti ve başka bir mektup geldi. Bu kez faklte diplomasını aldıktan
sonra, biraz daha ilerlemeye karar verdiğini a缧ıklıyordu. Mektup onun hala
karşılaştığı en iyi ve en favori ğretmen olduğunu aıklıyordu. Ama simdi
ismi biraz daha uzundu.

Mektup s槶yle imzalanmisti,

Prof. Dr. Mustafa Yılmaz ( Tıp Doktoru)

ykּ burada bitmiyor. Gryorsunuz, ortaya 漧ıkan başka bir mektup var.
Mustafa bir kızla tanıştığını ve onunla evleneceğini sylyordu. Babasının
birka漧 hafta nce vefat ettiğini aıklıyordu ve evlenme t槶reninde Bayan
Mediha nın damadın annesine ayrılan yere oturup oturamayacağını soruyordu.
Şphesiz Bayan Mediha bunu kabul etti. Ve tahmin edin ne oldu ?

Taşları dşm켼ş olan o bileziği takti. Dahası, Mustafa nın annesinin
srnd켼ğ parfmden s켼rd.

Birbirlerini kucakladılar ve Dr. Mustafa, Bayan Mediha nın kulağına şyle
fısıldadı,

''Bana inandığınız i춧in teşekkr ederim, ğretmenim.

Bana 춶nemli olduğumu hissettirdiğiniz ve bir fark meydana getirebileceğimi
gsterdiğiniz iin 槧ok teşekkr ederim''

Bayan Mediha, gzlerinde yaslarla fısıldadı, s춶yle dedi,

Mustafa, yanlış şeylere sahiptim. Bir fark meydana getirebileceğimi bana
ğreten sensin. Seninle tanışıncaya dek, nasıl ğreteceğimi bilmiyordum''.