Biliyor musun

nasılım? Bilmiyorum.






Derdim

özlediklerim ve bana dost olanların her biri başka bir yerde; hiç birine kavuşamıyorum.






Dalları fırtınada kopmuş bir ağaç gibiyiz iki gözüm. Her dalımız bir sınır boyunda

dimağımdaki tadı da en iyi sen bilirsin.






Zaman geçiyor

bin yerinden vurgun yemiş bir gönülle acılara karşı umarsız olmaya çalışıyorum ama olmuyor. Belki bir gün son bulacak ufuklarda solar hüznümüz. Hala bir şeyler bekleyerek bulutsu bir sise gömülüyor her şey.






Şimdi ise

yoksa o ışık mı beni; bilmiyorum.






Nedense hep geçmişe bir özlem duygusu büyüyor içimde... İşte böyle iki gözüm. Hangi gündeyiz? Bugün ayın kaçı? Hangi mevsimdeyiz ? Bilmiyorum. Bilsem de

benim için artık hiç bir önemi yok..........






Uzun yıllar önce sevdamı yüreğime yükleyip geldiğim bu yabancı ülkede

okyanuslar söndüremez.






İnsanlar

en kutsal sevdası....






Ben ki

işkencelere maruz kaldım.






Yüreğimdeki yangını

türküler yakmak en büyük ibadetimdi. Kavuşmak ise en inanılmaz hayalim.






Bilirim ki aşkın bahçesinden bir gül koklayan

ağlayı ağlayı kör olurmuş.






Aşk olmasa iki gözüm

nasıl?






sorma


ben kimim

nereden geldim


kim açtı bu kahrolası çukuru yüreğimde


kimi sevdim

kime özlemim


kaç yıl sevda doldu iliklerime


kaç yıl eksildim.






tut ki

bir pınarım suyu kesik


akamadım nazlı nehirlere tut ki


susturulmuş binlerce türkü


bastırılmış binlerce acıyım


baştanbaşa aşk ve ateş






tut ki

incinmiş bir gülüşüm


gecikmiş bir düş


bir ateşin çemberinde


yarım kalmış sevinçler kanayan






tut ki

kar altında sevincim


bütün mevsimlere küsmüşüm






kanadı kırık bir serçeyim tut ki


dağlarda koparılmış kınalı bir çiçek






ateşin zulmünü gördüm


suyun ihanetini


baştanbaşa aşk


baştanbaşa hasret


susturulmuş


milyonlarca türküyüm






bir sarı çiçek


bir sarmaşık belki


çözer dilini yüreğimin






ihanetlerin kilitlediği..​