Bugün yaşlı bir kadın gördüm.Elindeki solmuş üç beş karanfili tek kelime etmeden gelip gidene uzatıyordu.Dil suskun gözler �Alın Allah rızası için� der gibiydi.

Üstü başı perişan,ayağında belki geçen asırdan kalma eski ayakkabılar.Ömür bu mu dedim kendi kendime.Bu mudur yaşamışlık?O kadın ben de olabilirdim.Ama kim bilir hangi talih yardım etti de ben olmadım.Peki o da genç olmuş muydu?Sevmiş sevilmiş miydi? İnsan içine karışıp gülmüş,benim de şu hayalim var diyebilmiş miydi?

Elbette ki annesinden doğduğu vakit böyle salaş ve çaresiz değildi.Hangi değirmen öğüttü yıllarını,hangi kapılar yüzüne kapandı.Ya çocukları var mıydı?Hepsi suskun dilinde ve bakan ama görmeyen gözlerinde saklıydı.

Kim bilir ne çok konuşmuştu bu yaşına kadar.Anlattı,ağladı,uyudu,uyandı.Ama artık konuşmanın faydasızlığına kanaat getirmiş olacak ki,bu en konuşması gereken anda sustu.Saatlerce sokak sokak gezmek,yağmurda ıslanmak,çamura bulanmak,aç kalmak,açıkta kalmak hayallerinin hangisinde vardı acaba?

Bir tablo seyreder gibi bakıyorum yüzüne.Öyle naif ki bir çiçekçi bir dilenci olamaz diye düşünüyorum.Çatlamış elleri hangi bıçkı makinesinden almıştı şeklini.Hiç eli öpülmüş müydü art niyetsiz?

Sonradan öğrendim hikayesini.Buranın en eskilerindenmiş. Safçaymış biraz.Hiç ana baba bilmemiş.Kaldırımlar döşeği,kuytular mekanı olmuş yıllar yılı.Kim doğurdu,kim terk etti bilen olmamış.

Kimliksiz kimsesiz olmak ne demek Rabbim?Ne kötü bir imtihandır bu?

Vaktiyle çok güzelmiş.Kandırmışlar,saflığından kimsesizliğinden yararlanmışlar.Ancak yıllar yüzünde çetele tutmaya başladığı an kurtarmış yakasını tacirlerden.

Erkek olsaydı satacaktı,ama ne yazık ki kadındı kıymetliydi ve satıldı.Kaç para etti toplam yaşamışlığın ey garip kadın?Kıymetini kim biçti?Bunca var olmuşluğun bir köşesinde içinde azıcık insanlık olan birine de mi rastlamadın?Geceleri nasıl korkmadın şehrin karanlık ışıklarından?Seni bilinmez adreslere alıp götürürlerken bir daha döner miyim diye düşündün mü?Anneni özledin mi?Anne olmak istedin mi?

Ne buruk bir hayat,ne yaman bir yalnızlık�Ruhunu öldürmedi mi o bedelli uyumalar,karşılıklı kahkahalar.Sen nasıl yaşadın?Sen yaşadın mı?

Şimdi tertemizsin.Şehrin en işlek caddesinde,bir sanat sokağında henüz bitirilmiş bir portre gibisin.Hadi sileyim çizgileri yüzünden.Elindeki çiçekleri sevgilin vermiş olsun.Saçın siyah mı sarı mı olsun?Bir de keskin bir ışık sönmüş ferlerine�İşte genceciksin,kimseler dokunmadı sana,anneni kandırıp şu bankta sevgilinle buluşmuşsun.Hayat hiç yazmamış seni daha.Üzerinden kaldırımlar geçmemiş.Biraz da gül..Bir de adam çizeyim mi yanına?

İster misin,bir de adam çizeyim mi yanına,şöyle en masumundan?