endimden yoruldum..

Sürekli maske takmaktan

İçim kan ağlarken

İnsanlara gülmekten yoruldum...







Çok sinirliyken bile

Sakin olma zorunluluğundan yoruldum.

Hüzün çizgileri sarmışken yüzümü

Gamzelerimi göstermekten yoruldum..

Bağıra bağıra ağlamak isterken

Gözyaşımı içime akıtmaktan yoruldum.

İçimde deli gibi çağlayan aşk varken..

Dağlara taşlara haykırmak varken

Sesimi içime çekip

Susmaktan yoruldum..









Gözlerinin mavisinde sana bulanmak isterken

Siyahın esiri olmaktan yoruldum..

Kendimden yoruldum

Hep güçlü olmak ne kadar zordur;

Hep sorumluluk sahibi olmak

Çocukken genç olmak

Gençken olgun olmak

Kimlik değiştmekten yoruldum..

Çabuk tükettim

Umutlarımı

Yarınlarımı

Duygularımı..







Geri dönüşü olmayan bir tüneldeyim

Yine kurulmuş sahne

Başrolde ben

Yardımcı oyuncular ;hüzün acı maske

Konu;herşeye rağmen mutlu olma sanatı

Ha bide

Oyunun adı var ;Hayat

Gülüyorum yine zorunluluktan..

Bu kaçıncı rol alışım bu filmde

Alışılmış senaryolar bunlar..

Acemi mi sandın beni hayat!!

Ben her gece bu sahnenin müdaviniyim

Hadi bırak mutlu olma tasasını

Yapışmış alnımıza Hayatın kavgası

Düş yakamdan hayat!!!..

Oyunumu oynarım

Sahnemi kapatırım

Ölümdür sonuma yakışan

Bilmezmisin!...

En çok ölülerdir alkışlanan..​