Tüm suçlular masumdur ya hani. En azından öyle denir… Ben de onlardanım ama benim ki gerçek bir masumiyet. Hem uzun zaman öncesinden hak etmişti. Ayrıca beklediğim de hataydı zaten. İçim çok rahat, vicdanım hiç sızlamıyor. Hafifletici sebeplerim çok fazla zira. Kimi öldürdüm peki? Kimi değil aslında neyi? Açıklıyorum, iç sesimi öldürdüm!! Peki neden? İşte sebeplerim...
Eğer iç sesiniz;
Sen başaramazsın,
Bu iş seni aşar,
Uğraşsan da olmaz boşuna çabalama,
Kendini onunla bir tutma o çok ŞANSLI!
Bunlardan sadece birini bile söylüyorsa artık o da hak etti demektir öldürülmeyi. Öldürün onu çok geçmeden. Hiçbir şey yapamıyorsanız duymamazlıktan gelin, müziğin sesini açın o konuşurken. Susmaz, inattır ama onun bile yorulduğu zamanlar oluyor inanın bana.

Baktığınızda negatif bir iç ses sadece için de bulunduğu dışına zarar vermiyor maalesef. Çevreye de zarar veriyor. Hele ki dinliyorsak bu negatif sesi. İş hayatımız da iş arkadaşlarımız, özel hayatımızda ailemiz ve arkadaşlarımızı da etkiliyoruz demektir. Hakkımız yok buna.
Bu yüzden aileniz, iş arkadaşlarınız sizin katiliniz(!) olmadan siz katil olun derim.
Yazan : Sibel Ötegen / İzgoren Akademi