Belki anlatılır, belki anlatılmaz, bu karamsarlığın nedeni unutmaya yüz tutmuşken, neden tekrar aklımdasın gecelerimde gündüzümdesin özlemek değil bu güzel olan bir kaç anı anımsamak ama gözleri yaşlı ama kalbi buz kesmiş şimdi sensizliğe yelken açmışken neden haber getiriyor kuşlar neden ağaçlar tatlı tatlı fısıldıyor adını dün ilk kez uyuyamadım sensizliğin ardından gözlerim karanlığın içinde aydınlığını aradı birde akşam rüzgarı eşlik etti yanlızlığıma belki o an sesini duysam kendimi uykunun derinliğine bırakabilirdim herşey herkes tüm dünya girdi aramıza boş kollarda aradın paha biçilmez mutluluğunu bendeki aşkı hiçe saydın senin gibi bir dünya servetine kanmadım gidipte beş para etmez insanlarla aramızdaki aşkı öldürmedim sen şimdi rahatmısın? eğlenebiliyormusun sahte gülüşler etrafında ya da eğlendirebiliyormusun yalanlarınla hala eskisi gibimisin? hiç mi değişmedin? biliyorum seni değiştirmeye hiç hakkım olmadı günlerce yazabilirim seni ya da bir anda silip atabilirim ya gelir tekrar koynuna girerim ya da sensizliği dost bilir sarılırım boş hayaline savrula savrula uzaklara göçerim sensiz değeri yok geçen zamanın içimde senden kalan bir hüzün dilimde sessiz adın kimseler duymuyor artık sen ve beni onlarda benimle birlikte alıştılar bu terkedişe ne güzel bir resminin olamaması kendimi bu şekilde alıştırabilmek herşeye aynı şehirde kocaman bir yalan olarak yaşamak ve dönüp karlı kaldırımlara bakmak ulaşabileceğim bir numaran varken arayamamak ne bileyim unutmadım mı acaba seni neden yazıyorum sanıyorsun sevmesem niye karalayım kağıdı kalemi özlediğim birşeyler var senden de benden de öte bir sıcaklık bölsün rüyalarımı bir nefes ver birde kokunu bırak ellerime sen gitsende kokun kalıyor yastığımda itiraf etmeliyim ki özlüyorum seni bende bilmek isterdim senin tarafından özlendiğimi vede beklerdim kapımı çalışını sensizlik vurmadan zamana sen gel sen gel....