on iki sıfır beş'te izmir'de bir yıldız kaydı 
imbat durmuştu kan ter içindeydim 
akdeniz'in elindeydim söz temsili 
ışıklı bir tesbih karşıyaka'ydı 
istanbul deyip mendebur sisli 
bir deniz kahvesinde içiyordum 
istanbul soluk yeşil bir tramvaydı 
sultanahmet demişti inliyordu 
on iki sıfır beş'te izmir'deydim allahım 
şiir deniz gibi kımıldıyordu
on iki on beş'te istanbul'a dağılmıştım 
hilâl gibi bir kızcağız beşiktaş'ta 
rüyasını dokuyordu ondan bıkmıştım 
çiğ mürekkep ve aseton kokuyordu 
sarıyer'de balıkçılar denizi çekiyordu 
deniz büyük büyük içini çekiyordu 
on iki on beş'te bir kadeh cin parlatmıştım 
kadehimi kırmıştım elim ayağım telaşta 
vezüv içime çökmüştü şaşırmıştım 
napoli'de gözlerim güneş diye doğmuştu 
on iki on beş'te istanbul'da allahım 
gökyüzü birdenbire buz gibi soğumuştu
on iki otuz beş'te napoli garında bir tren 
çırpınıyordu aşağılık bir gemici barında 
ben burnumu şaraba sokmuştum 
katiyyen sarhoştum kirpiklerim yanıyordu 
santa-lucia civarinda bir karanlık 
bir iştahsız orospu bulmuştum bilmem neden 
uyuyup uyuyup uyanıyordu 
on iki otuz beş'te napoli garı'nda ben 
utanmasam bilet parası dilenecektim 
paris diye ölecektim uzaktan 
notre-dame'ın çığlıklarını dinliyordum 
kalbim köpürmüştü anlıyordum 
on iki otuz beş'te napoli'de allahım 
uyuyamıyordum uyuyamıyordum
on iki elli beş'te paris'te kan çıktı 
içimdeki bozgun büyüyordu herkeste 
bir telâş vardı herkes acıkmıştı 
önüne gelen bir sual soruyordu 
ben daima bir sual soruyordum 
afrika bulut gibi üstüme yürüyordu 
on iki elli beş'te sen uyandığın zaman 
ben paris'teydim gare du l'est'de 
yoksul bir oteldeydim kahrımdan 
seni terketmiştim hırsımdan 
kendimi içkiye vermiştim mektuplarını 
yakıp yırtmıştım bütün mektuplarını 
bana yazdıklarını, yazmadıklarını 
on iki elli beş'te içimde isyan çıktı 
paris çıldırmıştı ben çıldırmıştım 
artık öteki ömrümü yaşayacaktım


SM-G610F cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi