Şimdi en asık yüzlerimizi takılıp, birbirimize ne kadar üzgün olduğumuzdan bahsedelim. Böyle olmasını ikimiz de istemezdik, arkadaş da kalabiliriz filan. Bir kaç yüzeysel arama, yanak yanağa öpüşmeler, el gereğinden az sıkılarak yapılacak tokalaşmalar. Bundan daha saçma ne olabilir, ben sana sevgilimmişsin gibi bakayım, sen bana arkadaş kirpik uçlarıyla. Şöyle bitireyim cümlemi, yeterince anlaşılır olacağından eminim. Kalpten kanamalı yara olsam, şehrinden geçip gitmem aşka..​