Birinci kadın; oğlunun çok hareketli olduğunu, ellerinin üzerinde dakikalarca yürüyebileceğini söyledi.​

İkinci kadın; bülbül sesli oğlunun şarkılarına herkesin bayıldığını anlattı.​

Üçüncü kadın onları dinlemekle yetindi. Niçin konuşmadığını sorduklarında:​

– Benimkinin anlatılacak bir marifeti yok, dedi.​

Bu konuşmalara kulak misafiri olan bir ihtiyar, kadınların peşinden yürüdü.​

Sokağın başında kadınlar sepetlerini yere bırakıp yorulan kollarını, ağrıyan bellerini ovuşturmaya başladılar. Onları gören çocukları koşarak geldiler.​

Birinci kadının oğlu perendeler atarak ellerinin üzerinde yürüyordu, ikinci kadının oğlu bir taşın üzerine oturup annesinin sevdiği şarkılardan birini söylemeye başladı. Diğer kadınlar onu coşkuyla alkışladılar.​

Üçüncü kadının oğlu ise;​

–Sana yardım edeyim anneciğim, diyerek sepetin kulpuna yapıştı. Kadınlar oradan geçmekte olan yaşlı adama, çocuklarının marifetini nasıl bulduğunu sordular.​

–Ben marifetli bir çocuk gördüm, dedi ihtiyar. 0 da annesine yardıma koşan şu çocuk, o, Peygamber Efendimiz (sav)'in şu hadis–i şerifine uygun davrandı:​

“HERKESE ANNESİNİN HİZMETİNDE BULUNMAYI TAVSİYE EDERİM.”​