sensizlikmis
MFC Üyesi
- Konum
- -Kampala-
-
- Üyelik Tarihi
- 7 Tem 2016
-
- Mesajlar
- 5,490
-
- MFC Puanı
- 469
cocuk yavaş hareketlerle eve dogru ilerliyordu..hava aşırı sıcaktı agac gölgelerinden gecmesine ragmen nefes nefese kalmıştı..
susadıgını farketti ama yapabilcek birşey yoktu yolu uzundu biran önce eve varması gerekiyordu..yavaş olan adımlarını sıklaştırdı..
sevincliydi annesine biran önce bu müjdeli haberi vermesi gerekiyordu..birden hava kapanmaya başlamıştı..başını kaldırıp baktı
yagmur geliyor galiba bu müjdeli haberle birlikte berekette geliyor dedi..etrafına bakınıyordu..öten kuşların sesi yaprakların hışırtısı
ve birbiriyle oynuyan iki köpek yavrusunu gördü biraz onlara baktı gülümsedi şu şirinlere bak hele dedi..nasilda oyun oynuyorlar
anneleri ise kıvrılmış bi an olsun gözlerini o iki yavrusundan ayırmıyordu..adamı görünce tedirginleşti anne köpek degişik bir ses cıkarıp
yavrularını yanına topladı..iki köpek yavrusu annenin altından adama bakıyorlardı..adam tekrar gülümsedi ve yoluna devam etti..zaten evede
varmıştı..şu tepeyi aştım mı artık evimdeyim diyordu..bu kadar ugraşmama degdi sonunda annemde mutlu olucak dedi..
eve geldiginde kapıya vurdu..her zamanki gibi icerden annesinin o huzurlu sesi geldi..tamam geliyorum evladım bekle dedi..sonra
kapıyı actı..annesinin yüzüne baktıgında her zamanki gibi huzurlu tebessümlü ve gözlerinin ışıldadıgını görüyordu..anne dedi anne müjdemi isterim..
annesi şaşırmıştı noldu evladım dedi..anne sonunda başardım bir iş buldum biraz senden ayrı kalıcam ama degicek dedi..annesi şaşırmıştı..
durduk yere bu ayrılık nerden cıkıyor dedi icinden..oglum dedi boşver işi gitme..benim senden başka kimim var bu dünyada..ben senden biran olsun ayrılmadım
hayatım boyunca yanımdan seni hic ayırmadım..bu saatten sonrada ayıramam dedi..oglu anne gelicem sana söz gelicem..biraz calısıp gelicem..
bu ayrılık kısa ayrılık anne dedi..senin emegini hic bir zaman ödiyemem anne ama merak etme oglun senin icin calısıp biraz gelicem..
annesi oglum ben bişey istemem sen sag salim ol yanımda ol..ne para isterim ne pul..oglunun yüzüne baktıgında o kararlı bakışları görünce
yüreginde bir burukluk hissetti..o an anladı hasretin ilk kıvılcımını hissetti yüreginde..şimdiden bile bunu hissederken..ilerliyen günler
naparım ben dedi..son kez bir daha baktı ve elini yüzüne götürdü oglunun..seni ben ne zorluklarla büyüttüm ne acılar cektim..burdada calışırsın dedi..
kocaman arazi burası istedigini ekersin bicersin..sonra oglundaki o neşenin kayboldugunu gördügünde..peki tamam git dedi..ama bak fazla
beni buralarda bekletme fazla beni merakta bırakma..gittigin yerden mektup yaz ulaş bana dedi..cocuk peki anne dedi..sen kabul ettin ya
ne dersen tamam yapıcam dedi..anne ogluna izin vermişti izin vermesine ama icinde kopan fırtınayı bir türlü dindiremiyordu..gidecegi yerde
ne yer ne icer nerde yatar hic bişey bilmiyordu..daha fazla cocuguna yüklenerek onuda üzmek istemedigi icin suskunlugu secmişti..
ayrılık vakti gelip catmıştı..annenin gözünden cocugunun ilk dogdugu günden itibaren tüm hayatı geldi..icinden ne cabuk gecmiş yıllar
şimdi büyümüşte kocaman adam olupta para kazanmaya gidiyor diye hem tebessüm etti hem iclendi..oglu sıkıcı annesine sarıldı sarıldı ve sarıldı..
merak etme anne dedi bu ayrılık kısa olucak hemen dönücem fazla kalmıcam dedi..anneside oglum nasil merak ettim seni düşünmeyecegim unutmayacagım
bir gün asla olmucak dedi..eller birbirine kavuşmuştu..hic bırakası yoktu annenin oglunun elini..hic bırakası yoktu sanki gidicek bir daha sanki
hic gelmicekti..uzun bir süre sarıldı evladına..sonra gözündeki yaşları silerek hadi git oglum dedi..git ama cabuk gel..cocuk kapının eşinden cıkıp
yavaşcana gidiyordu adım atarken zorlanıyordu..arkasına döndü baktı annesine..annesi kapının eşigine yaslanmış ona bakıyordu..sonra yavaş adımlarla
uzaklasmaya başladı ilk defa bu kadar uzun bir ayrılık yaşıcaktı cocuk annesinden..ve arkasına bir daha bakmadan uzaklastı..anne ise kapının önüne
cökmüş gözlerinden yaşlar boşanmış giden cocugunun arkasından bakıyordu..oglunun üzülmeyecegini bilseydi sıkı sıkı sarılır asla bırakmazdı...
ve anne kafasını kaldırıp baktıgında evladı coktan yol almış gitmişti..birden aklına geldi koşarak iceri gitti bir kova alıp icine su doldurup
dışarı cıkıp hemen fırlattı suyu..biraz gec oldu ama inş cabuk döner dedi..ve agır adımlarla iceri girdi anne...
aradan günler gecmeye başladı..anne her zamanki gibi evinden 2 tepe ötesine gidip uzaklara bakıp bakıp duruyordu..sanki gelecekmiş diye bir ümitle bekleşiyordu..
o daga cıkıp hergün uzaklara bakıp durmaktan başka bir şey yaptıgı yoktu..agaclara konan kuşlara soruyordu anne..oglumdan bir haber var mı..ne zaman gelicek
oglumu bana söyleyin diyordu..kuşlar sadece ötüşüp duruyordu..ve sonra elini acıp ALLAhım oglumu ben ölmeden son bir kez görim diyordu..son bir kez ona sarılayım..
beni oglumun hasretiyle alma canımı diyordu..son bir kez bakayım yeter..bu sözleri hergün cıkarak o daga ALLAh a yalvarıp aglayıp tekrar tekrar söylüyordu..
artık günler günleri kovalıyor haftalar haftaları kovalıyor ama ne gelen vardı ne giden..artık oglunun o kısa ayrılık dedigi anlar uzamışta uzamıştı..
yıllar geciyordu ama o kısa ayrılıgın saati bir türlü gelmiyordu..artık kadının saclarına ak düşmüştü..hergün yaşadıgı o evlat hasreti yüregine ilmik ilmik kor ateşiyle
işleniyordu..bir oglum vardı oda gitti deyip söylenip diyordu..neyi görse hemen ona soruyordu..güvercinlere sercelere kedilere ve diger gördügü her canlıya..
benim oglumu gördün mü..artık onun bu halini görenler üzülüyordu evlat hasreti deli etti bu kadını diyordu..ama hic kimse evladından başka kimsesi olmayan yaşlı annenin
yaşadıgı o ızdırabı cektigi o cileleri bilmiyordu..uzaktan sadece seyrettikleriyle yargılıyorlardı..annenin aklına o ayrıldıgı hasret acısını tattıgı ilk gün gelmişti..
keske hic izin vermeseydim böyle olmazdı yanımdan hic ayrılmazdı diyordu..ama sözleri sadece keşkelerle sınırlı kalıyordu..ugrunda sacını süpürge ettigi evladı yoktu..
yaşadıgından bile emin degildi o kadar agır gelmiştiki 2-3 yıl ona sanki bir ömür gelmişti..her üzüldügü her kederlendiginde beyazlattıgı sacları sanki yıllarını almıştı..
cocuk yıllar sonra eve dönüyordu..dönerken ugradıgı yerler o kadar degişmiştiki yaşadıgı yeri bile unutmuştu..gectigi yoldan birini gördü ve sordu annesinin kaldıgı yeri..
adam biraz duraksadı sonra haa şu kadın mı evet biliyorum şu tepenin ardındaki ev..zavallı kadın hergün tepeye cıkarak kuşlarla konuşuyor oglumdan haber var mı diye söylenip duruyor..
yıllardır hep bir ümitle oraya cıkıp bekliyor dedi..cocuk o an anladı annesini ne kadar hasretle bıraktıgını..üzüldü neyse dedi gittigimde uzun uzun kucaklasır kendimi affettiririm..
hızlı hızlı yoluna devam ederek tepeyi aştı..ve tepede oturan annesini gördü..ilk başta tanımakta o kadar cok zorlandıki..saclarına ak düşen cökmüş annesini biran hic tanıyamadı..
bu kadın acaba kim derken hafifce yüzünü görmeye başladıgında anladı..o an işte icindeki burukluk cogaldı cocugun..anne uzaktan birinin geldigini görüyordu..yaklastıgında bagırdı
sen kimsin evladım dedi..cocuk o an duraksadı artık annesi eskisi gibi iyide göremiyordu..benim anne dedi benim oglun geldi..işte o an kulakları sagır eden o sesi geldi..
bu bir feryattı bu bir yılların hasretinin birikintisiydi..oglum dedi sanki yer gök inlemişti o sözü söylediginde..ardından anne oraya yıgıldı kaldı..işte o an kuşlar ötmeyi kesmişti..
esen rüzgar birden sessizlesmişti..bi an öyle bir sessizlik cökmüştü kainat resmen suskunlugu oynuyordu..agaclar bile o sessizligi bozmamak icin yapraklarını dökmüyordu..cocuk koşarak annesinin yanına gitti
yüzünü okşadı işte anne ben geldim dedi işte karşındayım..yıllarca hasret duydugun özlemini cektigin oglun karşında..sarıldı annesine ama annesinin elleri hic kendisini sıkmamıştı..
hic tepkide vermiyordu annesi..cocuk annesinin suratına baktıgında gec oldugunu anladı..cünkü annesi o an öyle heyecan yapmıştıki..
yıllarca yorgun düşen kalbi dayanamamıştı..en azından cocuk öyle sanıyordu..bilmiyorduki annesi onu bir kez görmek icin ALLAH a ne kadar yalvardıgını...
bilmiyorduki kac gece uykusuz kaldıgını her bişey yaptıgında oglunu aklına getirdigini..bilmiyordu cocuk annesinin hergün tepe tepe dolaşarak kuşları tek tek görerek onlara sordugu..
cünkü cocuk annesinin kendisini özledigini kadar,hasret duydugu kadar duyamamıştı...
artık o tepeye gelmeden önce ucan kuşlar o tepeye geldiginde susuyordu..rüzgar her tarafta fırtınalar koparırken o tepeye geldiginde sanki kuzuya dönmüş gibi susup geciyordu..
agaclar öyle mateme bürünmüştüki..sanki koro seklinde sessizligin cıglıgını oynuyorlardı..ordan gecen insanlar bu duruma alışık degildi ürküyordu..her yerde esen rüzgar her yerde öten kuşlar
buraya geldiginde öyle susuyorduki tedirginlik yaratıyordu..bir annenin yaşadıgına öyle bir saygı duyuyorduki herşey..bu kutsal vazifeye canı gönülden yüreklerini ortaya koyuyorlardı..
evet bir annenin feryadıydı bu..dogmakla başlıyan bir vazifeyi en iyi şekilde bırakıyordu..feryadında bile oglunun hasretini saklıyordu..böyle bir annenin özlemine öterek niye gölge etsinki kuşlar?
böyle bir sevgiye rüzgar nasil karşı koyabilirdiki estikce?
E.K 10.03.2011
susadıgını farketti ama yapabilcek birşey yoktu yolu uzundu biran önce eve varması gerekiyordu..yavaş olan adımlarını sıklaştırdı..
sevincliydi annesine biran önce bu müjdeli haberi vermesi gerekiyordu..birden hava kapanmaya başlamıştı..başını kaldırıp baktı
yagmur geliyor galiba bu müjdeli haberle birlikte berekette geliyor dedi..etrafına bakınıyordu..öten kuşların sesi yaprakların hışırtısı
ve birbiriyle oynuyan iki köpek yavrusunu gördü biraz onlara baktı gülümsedi şu şirinlere bak hele dedi..nasilda oyun oynuyorlar
anneleri ise kıvrılmış bi an olsun gözlerini o iki yavrusundan ayırmıyordu..adamı görünce tedirginleşti anne köpek degişik bir ses cıkarıp
yavrularını yanına topladı..iki köpek yavrusu annenin altından adama bakıyorlardı..adam tekrar gülümsedi ve yoluna devam etti..zaten evede
varmıştı..şu tepeyi aştım mı artık evimdeyim diyordu..bu kadar ugraşmama degdi sonunda annemde mutlu olucak dedi..
eve geldiginde kapıya vurdu..her zamanki gibi icerden annesinin o huzurlu sesi geldi..tamam geliyorum evladım bekle dedi..sonra
kapıyı actı..annesinin yüzüne baktıgında her zamanki gibi huzurlu tebessümlü ve gözlerinin ışıldadıgını görüyordu..anne dedi anne müjdemi isterim..
annesi şaşırmıştı noldu evladım dedi..anne sonunda başardım bir iş buldum biraz senden ayrı kalıcam ama degicek dedi..annesi şaşırmıştı..
durduk yere bu ayrılık nerden cıkıyor dedi icinden..oglum dedi boşver işi gitme..benim senden başka kimim var bu dünyada..ben senden biran olsun ayrılmadım
hayatım boyunca yanımdan seni hic ayırmadım..bu saatten sonrada ayıramam dedi..oglu anne gelicem sana söz gelicem..biraz calısıp gelicem..
bu ayrılık kısa ayrılık anne dedi..senin emegini hic bir zaman ödiyemem anne ama merak etme oglun senin icin calısıp biraz gelicem..
annesi oglum ben bişey istemem sen sag salim ol yanımda ol..ne para isterim ne pul..oglunun yüzüne baktıgında o kararlı bakışları görünce
yüreginde bir burukluk hissetti..o an anladı hasretin ilk kıvılcımını hissetti yüreginde..şimdiden bile bunu hissederken..ilerliyen günler
naparım ben dedi..son kez bir daha baktı ve elini yüzüne götürdü oglunun..seni ben ne zorluklarla büyüttüm ne acılar cektim..burdada calışırsın dedi..
kocaman arazi burası istedigini ekersin bicersin..sonra oglundaki o neşenin kayboldugunu gördügünde..peki tamam git dedi..ama bak fazla
beni buralarda bekletme fazla beni merakta bırakma..gittigin yerden mektup yaz ulaş bana dedi..cocuk peki anne dedi..sen kabul ettin ya
ne dersen tamam yapıcam dedi..anne ogluna izin vermişti izin vermesine ama icinde kopan fırtınayı bir türlü dindiremiyordu..gidecegi yerde
ne yer ne icer nerde yatar hic bişey bilmiyordu..daha fazla cocuguna yüklenerek onuda üzmek istemedigi icin suskunlugu secmişti..
ayrılık vakti gelip catmıştı..annenin gözünden cocugunun ilk dogdugu günden itibaren tüm hayatı geldi..icinden ne cabuk gecmiş yıllar
şimdi büyümüşte kocaman adam olupta para kazanmaya gidiyor diye hem tebessüm etti hem iclendi..oglu sıkıcı annesine sarıldı sarıldı ve sarıldı..
merak etme anne dedi bu ayrılık kısa olucak hemen dönücem fazla kalmıcam dedi..anneside oglum nasil merak ettim seni düşünmeyecegim unutmayacagım
bir gün asla olmucak dedi..eller birbirine kavuşmuştu..hic bırakası yoktu annenin oglunun elini..hic bırakası yoktu sanki gidicek bir daha sanki
hic gelmicekti..uzun bir süre sarıldı evladına..sonra gözündeki yaşları silerek hadi git oglum dedi..git ama cabuk gel..cocuk kapının eşinden cıkıp
yavaşcana gidiyordu adım atarken zorlanıyordu..arkasına döndü baktı annesine..annesi kapının eşigine yaslanmış ona bakıyordu..sonra yavaş adımlarla
uzaklasmaya başladı ilk defa bu kadar uzun bir ayrılık yaşıcaktı cocuk annesinden..ve arkasına bir daha bakmadan uzaklastı..anne ise kapının önüne
cökmüş gözlerinden yaşlar boşanmış giden cocugunun arkasından bakıyordu..oglunun üzülmeyecegini bilseydi sıkı sıkı sarılır asla bırakmazdı...
ve anne kafasını kaldırıp baktıgında evladı coktan yol almış gitmişti..birden aklına geldi koşarak iceri gitti bir kova alıp icine su doldurup
dışarı cıkıp hemen fırlattı suyu..biraz gec oldu ama inş cabuk döner dedi..ve agır adımlarla iceri girdi anne...
aradan günler gecmeye başladı..anne her zamanki gibi evinden 2 tepe ötesine gidip uzaklara bakıp bakıp duruyordu..sanki gelecekmiş diye bir ümitle bekleşiyordu..
o daga cıkıp hergün uzaklara bakıp durmaktan başka bir şey yaptıgı yoktu..agaclara konan kuşlara soruyordu anne..oglumdan bir haber var mı..ne zaman gelicek
oglumu bana söyleyin diyordu..kuşlar sadece ötüşüp duruyordu..ve sonra elini acıp ALLAhım oglumu ben ölmeden son bir kez görim diyordu..son bir kez ona sarılayım..
beni oglumun hasretiyle alma canımı diyordu..son bir kez bakayım yeter..bu sözleri hergün cıkarak o daga ALLAh a yalvarıp aglayıp tekrar tekrar söylüyordu..
artık günler günleri kovalıyor haftalar haftaları kovalıyor ama ne gelen vardı ne giden..artık oglunun o kısa ayrılık dedigi anlar uzamışta uzamıştı..
yıllar geciyordu ama o kısa ayrılıgın saati bir türlü gelmiyordu..artık kadının saclarına ak düşmüştü..hergün yaşadıgı o evlat hasreti yüregine ilmik ilmik kor ateşiyle
işleniyordu..bir oglum vardı oda gitti deyip söylenip diyordu..neyi görse hemen ona soruyordu..güvercinlere sercelere kedilere ve diger gördügü her canlıya..
benim oglumu gördün mü..artık onun bu halini görenler üzülüyordu evlat hasreti deli etti bu kadını diyordu..ama hic kimse evladından başka kimsesi olmayan yaşlı annenin
yaşadıgı o ızdırabı cektigi o cileleri bilmiyordu..uzaktan sadece seyrettikleriyle yargılıyorlardı..annenin aklına o ayrıldıgı hasret acısını tattıgı ilk gün gelmişti..
keske hic izin vermeseydim böyle olmazdı yanımdan hic ayrılmazdı diyordu..ama sözleri sadece keşkelerle sınırlı kalıyordu..ugrunda sacını süpürge ettigi evladı yoktu..
yaşadıgından bile emin degildi o kadar agır gelmiştiki 2-3 yıl ona sanki bir ömür gelmişti..her üzüldügü her kederlendiginde beyazlattıgı sacları sanki yıllarını almıştı..
cocuk yıllar sonra eve dönüyordu..dönerken ugradıgı yerler o kadar degişmiştiki yaşadıgı yeri bile unutmuştu..gectigi yoldan birini gördü ve sordu annesinin kaldıgı yeri..
adam biraz duraksadı sonra haa şu kadın mı evet biliyorum şu tepenin ardındaki ev..zavallı kadın hergün tepeye cıkarak kuşlarla konuşuyor oglumdan haber var mı diye söylenip duruyor..
yıllardır hep bir ümitle oraya cıkıp bekliyor dedi..cocuk o an anladı annesini ne kadar hasretle bıraktıgını..üzüldü neyse dedi gittigimde uzun uzun kucaklasır kendimi affettiririm..
hızlı hızlı yoluna devam ederek tepeyi aştı..ve tepede oturan annesini gördü..ilk başta tanımakta o kadar cok zorlandıki..saclarına ak düşen cökmüş annesini biran hic tanıyamadı..
bu kadın acaba kim derken hafifce yüzünü görmeye başladıgında anladı..o an işte icindeki burukluk cogaldı cocugun..anne uzaktan birinin geldigini görüyordu..yaklastıgında bagırdı
sen kimsin evladım dedi..cocuk o an duraksadı artık annesi eskisi gibi iyide göremiyordu..benim anne dedi benim oglun geldi..işte o an kulakları sagır eden o sesi geldi..
bu bir feryattı bu bir yılların hasretinin birikintisiydi..oglum dedi sanki yer gök inlemişti o sözü söylediginde..ardından anne oraya yıgıldı kaldı..işte o an kuşlar ötmeyi kesmişti..
esen rüzgar birden sessizlesmişti..bi an öyle bir sessizlik cökmüştü kainat resmen suskunlugu oynuyordu..agaclar bile o sessizligi bozmamak icin yapraklarını dökmüyordu..cocuk koşarak annesinin yanına gitti
yüzünü okşadı işte anne ben geldim dedi işte karşındayım..yıllarca hasret duydugun özlemini cektigin oglun karşında..sarıldı annesine ama annesinin elleri hic kendisini sıkmamıştı..
hic tepkide vermiyordu annesi..cocuk annesinin suratına baktıgında gec oldugunu anladı..cünkü annesi o an öyle heyecan yapmıştıki..
yıllarca yorgun düşen kalbi dayanamamıştı..en azından cocuk öyle sanıyordu..bilmiyorduki annesi onu bir kez görmek icin ALLAH a ne kadar yalvardıgını...
bilmiyorduki kac gece uykusuz kaldıgını her bişey yaptıgında oglunu aklına getirdigini..bilmiyordu cocuk annesinin hergün tepe tepe dolaşarak kuşları tek tek görerek onlara sordugu..
cünkü cocuk annesinin kendisini özledigini kadar,hasret duydugu kadar duyamamıştı...
artık o tepeye gelmeden önce ucan kuşlar o tepeye geldiginde susuyordu..rüzgar her tarafta fırtınalar koparırken o tepeye geldiginde sanki kuzuya dönmüş gibi susup geciyordu..
agaclar öyle mateme bürünmüştüki..sanki koro seklinde sessizligin cıglıgını oynuyorlardı..ordan gecen insanlar bu duruma alışık degildi ürküyordu..her yerde esen rüzgar her yerde öten kuşlar
buraya geldiginde öyle susuyorduki tedirginlik yaratıyordu..bir annenin yaşadıgına öyle bir saygı duyuyorduki herşey..bu kutsal vazifeye canı gönülden yüreklerini ortaya koyuyorlardı..
evet bir annenin feryadıydı bu..dogmakla başlıyan bir vazifeyi en iyi şekilde bırakıyordu..feryadında bile oglunun hasretini saklıyordu..böyle bir annenin özlemine öterek niye gölge etsinki kuşlar?
böyle bir sevgiye rüzgar nasil karşı koyabilirdiki estikce?
E.K 10.03.2011
