Artık her cümleyi yazıp yazıp siliyorum.. hiçbir şey yazamıyorum..
o kadar sahte o kadar telaşlı seviyorsunuz ki.. ne özneyi yerine koyabiliyorum ne de yüklem yüklem gibi duruyor cümlelerde..
ağzınızdan hemen seviyorum'u kusuyorsunuz karşınızdakinin yüzüne..
yapmayın nolur.. sevip sevip unutuyosunuz.. sonra kimi sevdiğinizi unutuyorsunuz.. sonra da sevmeyi unutuyorsunuz..
küçük ellerinize bakıyorum.. o kadar çok el izi kalmış ki üzerinde.. kendi el iziniz kaybolmuş..
yazamıyorum artık.. yapmayın bunu..
kanıcam kanmasınada.. sizde biraz düzgün oynayın oyununuzu..
bomboş sokaklarda yürüyorum.. kaldırım taşlarına vuruyorum ayakkabımın burnunu.. vakit geçiyorum karanlık gecede..
barlara giriyorum eskisi gibi.. bir kaç kadeh bişeyler içiyorum..geri dönüyorum..
gece oluyor bir sürü sevenim oluyor karanlıkta.. telefonların ucunda binbir yalanla son perdenin oyununu oynuyorlar..
alkış bekliyorlar.. yada bir parça yalandan sevgi..
ulan yazamıyorum artık.. yapmayın bunu..
tam uyumaya yelteniyorum.. tavanım karşımda.. sevemediğim tüm kadınları görüyorum lekelerin arasında..
nefesim beynime vuruyor..
artık biliyorum..
ben..
çok eskide kalmışım..
ve o çok eskiden hatırladığım..
adam gibi seven kadınları özlüyorum..

Alıntı