Sevmeyen Ne Bilirdi Canın Kıymetini?

Şimdi nereden başlasam da sana söyleyemediklerimi bu satırlara nakşetsem.

Şu an yanımda olsan ‘ yine edebiyata başladın ‘ der duymak istemediklerini bana söyletmez susmamı isterdin biliyorum.

Sen inanmazdın kelimelere dökülmüş aşklara, kabullen etmek istemezdin bir kişinin kendi canından daha fazla sevebileceğine.

Belkide en iyisi bu der öyle devam ederdin; ama ne yazık ki sevgilim ben seninle hiç aynı fikir de olmadım.

Canından can çıkarcasına sevmek bana göreydi,

Sevmeyen ne bilirdi canın kıymetini.

Böylelikle süre gelmedi benim sevda dediğim, senin alışkanlık bile demediğin beraberliğimiz.

‘ Gidiyorum’ diyeni hangi söz engellerdi,

Bir kişi gelebilir miydi aşkın üstesinden karşı taraf suskunluğu bellemişken ?

Gitmeler düğüm düğüm dizilmişken boğazına konuşmak ne mümkündü gidene.

Kaderime bulaştın, kalbimde yer yer lekelerin var sızlamıyor değil arada.

Dedim ya bende sevda candan daha candı, gitsen de öylece kaldı.

Zamana yükledikleri mi duysan eminim yine arkana bakmadan kaçar giderdin.

Parçalara böldüm senden bana kalanları önce kokunu unutmak istedim, az sızlamadı burnumun direği

Yatağın soğuk tarafında izini aradım uzunca bir süre, ne kadar üşüsem de örtünmedim.

Biliyordum soğuk değildi beni üşüten, bedenim senin sıcağını arıyordu.

Kadın mı daha az sever, erkek mi daha çok sever inan bir fikrim yok.

Bilirim sende kendince sevdin beni, benden daha az belki ama aşkta kim azın çoğun peşine düşmüş ki ?

Hakkım varsa üstünde bil ki helal ettim gittiğin günde, ne bir aht ettim ne bir isyan.

Sevdiğim gibi sevmediğini kabul ettim.

Vedalar her zaman soğuk olur derim ama bil ki sana olan vedam yangın yeri.

Kendine, yüreğine iyi bak sevdiğim hakkında hayırlısını bulmanı isterim …

• Semra Şenol