Bir cumhuriyet çocuğu olarak doğmuş,
Cumhuriyetin milliyetçi, halkçı, demokratik ve laik değerleri ile beslenmiş
Ve bugün "ben" olmayı başarmış,
Gerektiğinde "biz" demeyi de bilen bir birey olarak sana sesleniyorum Atatürk...!
Sana üç ayrı kimliğimle seslenmek istiyorum. Öğretmen kimliğimle,
Kadın kimliğimle,
İnsan kimliğimle....
Kadın öldürmeyi erkeğe hala hak sayan kafaların olduğu bir ülkede ben bir öğretmenim.
Ve merak ederim
Neden Fuzulileri, Nedimleri,
Ali Kuşçuları Hezarfenleri yetiştiren bu millet
Tarihte hiç kadın şair ve bilim insanı yetiştirememiştir?
Ve sorarım neden
Fatih'i yetiştiren Akça kadın değildir?
Kadının bugün sahip olduğu bu kudrete
Tarihteki kadın neden sahip olamamıştır?
Ve sonra kimin eli dokunmuştur
Ve başlatmıştır sosyal devrimi...?
Hangi el kadını alim,
Kadını şair,
Yaşama dair düşünen bir insan haline getirmiştir...?
Sen, bin yıl önce açmalıydın bu topraklarda. Edebiyat kitabımda Fuzuli'nin yanında,
Gülnihal Hanım'ın şiirleri olmalıydı muhakkak.
Pakize Hanım da çiçek aşısını bulur muydu kim bilir?
Kim bilir kaç beyin zayi olmuştur?
Yitip gitmiştir bir kadının kafatası içinde.
Kafatası diyorsam sözün gelişi.
Zira kafa erkeğe aittir,
Kadına da tas kalmıştır sadece.
Kaç kadının çalınmıştır hayatı...?
Erkek olmak, erk olmak demek iken,
Kadın, ek olmaktan ibaret sayılmıştır
Sen yokken...
Sen bir kurtarıcısın ona şüphe yok.
Beni iki kez kurtardın şu esaretten.
Ben iki kez esirdim biliyor musun?
İşgalciler vurmuştu ayağıma prangayı. Boynumdaki zinciri doğarken getirmiştim. Prangadan kurtulmak yetmezdi bana, Boynumdaki zincirden kurtulmadıkça.
Ve bugün dizlerim varken inadına
Ayaklarım üzerinde durabiliyorsam eğer,
Hak arayabiliyorsam güçlü önünde
Ve el verebiliyorsan haklı olana
Güçlüysem...
Ve gücümü aklımdan alıyorsam kaslara inat,
Şerefim bana aitse
Ve korumak için illa da illa bir erkeğe muhtaç değilsem,
Özgürüm...
Kadınım...
Ben insanım insan....! diye bağırabiliyorsam İnanıyorsam kendime,
Dik tutarak başımı,
Kazanıyorsam aşımı,
Seviyorsam yaşamayı senin sayende.
Bu yüzden seni yaşatmak
Herkesten çok benim boynumun borcu...
Geleceğe umutla bakabiliyorsam eğer, Bakabiliyorsam mikroskopta mikroba,
Bükülmüyorsa belim,
Kalem tutuyorsa elim,
Türkü söylüyorsa dilim,
Düşünce üretiyorsa beynim,
Kabul görüyorsa fikrim,
Dinleniyorsa zikrim
Sen söyle Mustafa Kemal'im,
Sen söyle
Sen benim neyimsin...?
Ülkemin geleceğinin emanet edildiği çocuklar ve gençler
Bana, bir kadına emanet ediliyorsa,
Doktor oluyorsa Fatma,
Proje çiziyorsa Pınar,
Müvekkilini savunuyorsa Elif
Ve bu konuşmayı şu an burada yapabiliyorsa Sema öğretmen
Sebebi sensin...
Babasının,
Abisinin,
Kocasının gasp ettiği haklarını
Geri veriyorsun Ayşe'ye
Geri veriyorsun ya...
Sen söyle Mustafa Kemal'im, sen söyle
Sen benim neyimsin...?
Sen benim neyimsin biliyor musun?
Sen benim açılan gözüm,
Uygarlığa dönen yüzüm,
Geceden sonra gündüzümsün.
Sen benim neyimsin biliyor musun?
Sen benim çalışan kafam,
Zeybekler oynayan Efem
Dön Bana bak Ey Mustafa'm...!
Sen benim söyleyen dilim,
Sen benim işleyen elim,
Sen benim Mustafa'm,
Mustafa Kemal'imsin...
Sema Güzel Kara