Sen oldukça kendime kaldım,seni buldum.
Cezasının ne zaman biteceğini bekleyen bir hükümlüydüm sende.
Aşkı taşımak tek özgürlüğüm oldu anlamalısın.
Bende kendini üretirken yokluğunu aynı boyuta taşımasaydın keşke...

Sen yoksan olmayacaksan ben hangi kimlikle kalkarım ayağa hiç düşündün mü?
Yığılıp kaldığım her yerde yokluğun çöküyor gözlerime...
Hayalinle kalmak seni yaşamak, bundandır, yalnızlığı hiç kimse benim kadar sevemez.
Tuhaf bir teslimiyette, yokluğunu yaşıyorum hepsi bu!

Yokluğunda seni buldukça yeryüzündeki hiç kimsenin anlayamayacağı bir şölen oluyorsun içimde..
Eridikçe sana karışıyorum. . .
Seni sevmek, yaşama ve belki en çok sana direndikçe anlam kazanıyor..
İçimde üretiyorum seni.

Birlikte çoğalıyoruz, kimseye hesap vermeden.
Susmuyorum. Çünkü seni seviyorum...
Gözlerimi karanlığa sımsıkı yumuyorum.
Sen olmak üzere başkalaşıyorum, Bir kez daha ve sonsuza kadar sen oluyorum.
Aşk, yaşamın belirlediği rastlantıların sunduğu bir yöneliştir, söylemiştim sana.

Bu zorlu yürüyüşte kimseye tercih şansı tanınmadı elbette bilirdim bunu.
O kadar anlamlıydın ki ve özeldin ki tercih şansı tanınsaydı bile ben yine seçerdim..
Ödediğim ve ödeyeceğim bedeller ne kadar ağır olsa da..
Sana seni anlatmak bu kadar yetersiz kalmasaydım keşke..

Seni şu an yaşamaya ne kadar muhtacım bir bilsen .
Tek gerçeğim sensin ve hep öyle kalacaksın.
Yaşamın kırılma noktalarında beni birden bire tek başıma bırakınca sustuysam,
Ve şu an hala susuyorsam onurumdan' dır.

Ben kimi sevdim de sen oldum?
Kaç sen vardın,son sahnede nasıl bir kimlik taşıyordun, söyle bana?
Beni herkesten çok sevdiğini söylerken,
Yüreğine inancımı bir an olsun yitirmedim yemin olsun!

Böyle zamanlarımda hep sustuysam doğru yorumla beni,
Beni anlamayışlarının çaresizliğindendir işte.
Yani ; Çok sevdiğimdendir seni .
Ne yapmalıyım?

Kadehler dolusu içerek beynimi uyuştursam unutur muyum bu acıyı?
Ama ben böyle bir iflası onaylamıyorum..
Unutmaya çalışmak bireyci bir kaçış değil midir ?
Ben yokluğundan en çok bunaldığım anlarımda,

Böylesine kaçışlara yenilmeyecek kadar doğru sevdim seni.
Yüreğimi çatışmaların tam ortasına sürerken hiçbir ödül beklemiyordum,bilesin.
Anla artık, Anla ki yoruldum sevgili .

Sürekli ertelediğim bir finale doğru sürekli aynı startlarla başlamaktan bitirmekten yoruldum.
Yine gece işte ...Yine yoksun... Yine uğultu ve yine yalnızlık.
Ben herkesten başkaydım değil mi?
Herşeyin' dim senin.

Öyleyse neden yoksun ?
Bundaki çelişkiyi hangi sözünle anlatır da ikna edebilirsin beni yokluğuna ... ?
İçimde o kadar masumsun ki..
Seni yaşatmak adına nasıl bir direnişi üstlendiğimi kimse anlamasa da aldırmıyorum artık..

Yaşamak sana sığınmaktır,seni sende sevmektir..
Böyle anlarda yokluğun yüzümü kanatan bir ömür çizgisinin adıdır.
Sevdim seni hiçbir ödül beklemeden...
Gözlerimi kapatıyorum artık susma vaktidir.

Bir varsın bir yoksun..
Çocukluğumda anlatılan masallar gibi..
Ama en çok yoksun..
Başım dönüyor . . .

Her aşk bir yakalanmadır yaşama söyledim sana,
Bilinmedik yenilgiler taşıdım sesimde,
Aldanmalara yüzüm yoktu sabıkalıydım,
En çok sana geldim durduk yerde,

Yasaktı yollarım, aşk bir gidilmez ülkeydi gözlerimizde...
En çok kendi tarihimin kahramanı bile değildim sensiz,
Ne kadar dirensem o kadar hükümlüydüm sende,
Ve ben hep sana yürüdüm.. Hiç durmadan hep sana ...

Adımı unuttuğum her yerde seni bulmalarımdı beni yaşatan..
Zamansızdım, kimliksizdim, sen yoktun kimsesizdim,
Biriktirdiğim anlamlara seni katınca anlam buldum yeniden..
Aldanmalara yüzüm yoktu sabıkalıydım,

Hayatımdan en çok seni sevdim ben.
Yokluğunda bile sensin bana çoğalmaları yaşatan,
Sonunda tanıdık bir finalde tekil kalmalarımdır aslında yalnızlığım. . .
Ne zaman uzansam uzaklıktın,

Seni kuşandıkça sen oldum,
Böylece sen oldukça varlığıma ilişkin her şeyi unuttum,
Ama her şeyden çok en çok seni sevdim.
Herkesin ölümü kendi kıyametidir.

Ben gözlerimde yokluğunu taşırken bir gün beklenmedik düşeceğim belki bağışla..
Bilirim bir gün gelir bütün yıldızlar düşer,
Kavuşma günü gelsin diye mahşeri bekler ölüler..
Sen benim Mâhşerimsin...

Kırık ezgileri bir aşk senfonisi sandım
Değilmiş . . .
Bildim . . .
Yanılmadım . . .
Yenildim . . .
Bütün hayaller darmadağındır şimdi sustum...

Kimse sen değil
Sen herkes oldun, biraz...
Ben değil...


​