Ortaokul 1.sınıftaydım. Matematik öğretmeni sınav sonuçlarını açıklıyordu. Sıra bana geldi. 68 almıştım sınavdan. Öğretmenimiz dersin sonlarına doğru beni yanına çağırdı. Sınav kağıdımı gösterdi. Bütün sorulara doğru cevaplar verdiğimi, soruları çözme yolunun doğru olduğunu fakat işlem sonuçlarının niye yanlış olduğunu ve sebebini anlayamadığını belirtti. Mesela problemde 88 rakamı yazıyor ben 80 yazmışım vs.( o zamanlar tahtaya yazılıyordu sorular).

Acı bir gerçek ortaya çıkmıştı. En ön sırada olmama rağmen gözlerim net göremiyordu. Durumumuz iyi değildi. Bunu aileme söylemem demek büyük masraftı, ssk yok, hiçbir sağlık güvencesi yoktu, dahası paramız yoktu! Öğretmen durumu anladığını belirten bir baş hareketiyle sınıftan çıktı. İçimde bir burukluk. Ağlayacak gibiyim.

Bir sonraki ders tarih dersiydi. Öğretmen derse girer girmez beni yanına çağırdı. "Hemen şimdi minibüse bin, hastaneye gideceksin, göz bölümüne, eşime haber verdim, seninle ilgilenecekler" dedi. Eşi devlet hastanesinin başhekimiymiş o gün öğrendim. Hastaneye gittim, göz doktoruna çıktım. İsmimi söyleyince hemen içeri aldılar. Göz kontrolü yapıldı. 3 derece miyopmuşum. O arada başhekimde odaya girdi. Saçımı okşadı, kızar gibi bir sesle "Eşek herif daha önce nerdeydin" dedi. Reçete yazıldı.

Okula gittim. Öğretmenimi gördüm. "Yarın git gözlükçüye sor bakalım kaç para. Ama güzel kaliteli bir şey seç" dedi. Gözlükçüye gittim, sordum, en güzel gözlüğü, kalitelisini, mavi renkli çerçeveli olanını beğendim. Fiyatı o zamanın parasıyla 650 bindi. Ertesi gün fiyatını öğretmene söyledim. "Tamam" dedi.
Bir gün sonra müdür çağırdı odasına. önünde bir tomar para vardı. "Dün matematik öğretmenin öğretmenler odasında senin durumundan bahsetti, ismini söyledi, daha lafını bitirmeden bütün arkadaşlar ceplerinde ne varsa masaya bıraktılar. Ne çok sevenin varmış be! al bakalım bunları git gözlüğünü al gel, öyle gir derse". Çarşıya koşarak gittim, gözlüğü taktım. dünya bambaşkaydı, renkliydi, capcanlıydı. Gözlük parasını verdiğim halde cebimdeki tomar hiç eksilmemiş gibiydi. 3 milyonun üzerinde bir para cebimdeydi! sınıfa girdiğimde diğer arkadaşlar başka bir gözle baktılar, fısıldaştılar, gülümsediler. Gözlüklü yeni halim beni olduğu gibi onları da şaşırtmıştı. Matematik öğretmenimle göz göze geldim. İçten bir gülümsemeyle bana bakıyordu. Gözlüklerimin camına bir gözyaşı düştü, bir tane daha...

Not: Öğretmenlerime layık olmak için hep daha çok çalıştım, en yüksek notları aldım. Başka zaman başka iyilikleri de oldu. Karşılığını derslerime çalışarak vermeye çalıştım. Bugün itibariyle parlak bir işim yok. Ama ben hep iyi bir insan olmak için mücadele ettim. Mücadelem devam ediyor. İçimde o güzel, anlamlı zamanlara ahde vefa borcuyla...

Öğretmenlerin hakkı ödenmez gerçekten, ne kadar da güzel birşeye vesile olmuşlar ve öğrenci karşılığında öğretmenlerin ona sunduğu o eşsiz eğitimden aldığı notları hediye etti..??