Neyzen Tevfik, ciğercinin önünden geçerken,
parası olmadığı halde içeri dalar ve iki porsiyon
ciğeri götürür, sonra garsonu çağırarak
parasının olmadığını, sonra vereceğini söyler.
Şef garson kabul etmez. "Ya parayı verirsiniz
ya da bu gün bulaşıkları siz yıkarsınız" der.
Neyzen : “Öyleyse arka sokakta bir dostum
var, bir pusula yazayım ona götürün parasını o
verir” der. Şef garson : “Tamam ben giderim”
Şef garson : “Efendim, bu pusulayı size
Neyzen Bey gönderdiler” der. Neyzenin
dostu, pusulayı okuyunca tebessüm eder ve
kaç porsiyon ciğer yediğini sorar.
Garson : “İki porsiyon efendim” der
Dost : Üç porsiyon parası vererek “Bir
porsiyon daha yesin” der.
Şef garson meraklanmıştır, “Efendim para
önemli değil bizde karşılarız yeter ki pusulada
ne yazdığını söyleyin" Dost pusulayı uzatır.
İki satır yazı vardır... “Dağladı ciğerci ciğerimin yarasını, ciğerparem veriver ciğercinin parasını

Kaynak; İnsancıl Sanat Dergisi

"Efendim para
önemli değil bizde karşılarız."

Bunu söylemek için pusulaya mı ihtiyacı varmış yazık gençlik??