Bir sus gelir dudaklarıma
Bir cinnet gelir düşüncelerimin ortasına
Bir uğultu gelip yerleşir

Beynimin en hassas noktasına

Bir cinnet gelir yerleşir düşüncelerimin ortasına
İnce bir çizginin üzerinde rakseder aklım
Bir adım ötesi

Sabaha beş kala diyorum Gecenin bu saatlerine
Sabaha geç, Sevdaya geç, Bana geç...
Ne ilginç şey kendine geç kalmak


Her kışın sonu bahardı hani
Hani nerde kelebekler, nerde kuşlar, nerde çiçekler...

Her bankta bir haykırışım kazılı Her durakta...


Yüreğimde ki yalnızlık; bağ bozumu olmuş yüreğimde
Her aşk bir elveda büyüttü
Yeni bir sevda mevsimi... Ne zaman gelecek bilinmez...


Tutunmak istedikçe dalından hayatın
Bir bir kopup kalıyor elimde kütükler
Can kayıyor bedenimden usulca...

Ilgıt ılgıt süzülüyor kıyılardan yaşlarım
Dudaklarımda belli belirsiz bir kıpırtı insafff...
insaf diyorum...


Tutamıyor
Tutunamıyor ve düşüyorum
Üşüyor...

Gaflet uykusunun pençelerinden kurtulamıyor...
Kurtulamıyor...
Kurtulamıyorum...
Üşüyor...
Düşüyor...
Ölüyorum...

Menekşeler, papatyalar, laleler…
Ne zaman bir sevgili sulayacak gülleri ..?
Ne zaman dönecek gidenler geri ..?

Yüreğim hep kar boran yaşadı kışlarda
Elvedasız bir merhaba aradı bakışlarda
Ve gidenlerin ardına gözyaşı döktü...


Neden her gülümsemenin ardında bir hıçkırık
Bilmem ki neden bir merhaba
ve arkasından ayrılık...
Yüreğimde bir burukluk her zaman ...





​