veda edebilmek bazen cok zordur..
dügümlenir adeta bogazında son harfler..
seni bırakıp gidiyorum diyemezsin.
yüzünü asla yüzüne ceviremezsin
yerlere bakarsın...
verdigi tepkiden korkarsın..
mırıldanırsın birşeyleri ama hic bişey söyliyemezsin.
gözler dolar anılar depreşir...
zaman gecmek bilmez
yıllar gibi gelir adeta.
icindeki özlemi anlatamazsın..
anlarsın onun düşündüklerini..
onu sevmedigini düşünür...
halbuki onu düşünerekten yaparsın..
o son ayrılıgı hic unutamazsın..
kazınır bir yerlerine cıkaramazsın.
onu sevdigin halde ondan cekip gidersin..
seni bekliyecegim sözüne ragmen
beni bekleme dersin yüregin acıyarak..
ona en büyük iyiligi yaptım derken...
ve birgün haberini alırsın..
üstünden seneler gecmiştir ama unutamazsın
ilk günü,sevdigini söyledigin ilk anı ve el ele tutuştugun günleri
hafızanı yoklarsın..
ve icinden beklememiş beni dersin..
oysa dersin ama gerisi gelmez..
onun duyamayacagı şekilde
seni cok seviyorum dersin..
duymadıgını bildigin halde..
kendini avutursun
artık senden cekip gitmiştir o
seni öyle bırakarak..
kızmaya calışırsın ama kızamazsın..
hakkında yoktur zaten...
bazen rüyalarına girer
uyandıgında kan ter icinde kalırsın..
ben seni sevdim dersin..
sessizce haykırarak
ayrılıkta seni suclayacaktır hep
senin yüzünden bitti diyecek
hicbişey yokken beni bırakıp gittin diyerek
ama gercekleri bilmeden
oturursun deniz kıyısına
martı sesleri duyarak
ilk tanıştıgımız yerdi dersin gülümseyerek
kadıköy'ün ara sokaklarında kayboldugunu hatırlıyarak
ve birden yalnız kaldıgını anlıyarak sessizlesirsin..
ve birgün onu görürsün..
birsüre bakakalırsın..
yanına gitmek icin cesaretini toplarken...
ufak bir elin elini tuttugunu görürsün..
kurdugun hayalin gercegini kurdugunu görerek
arkana bakmadan cekip gidersin..
terketmek istersin bu koca şehri
ama hic bilmezsin..
o elini tutan kücük ellere senin adını verdigini
vefa bedende kalan birşey degildir
yürekte ve kalpte biten bir duygudur
