…GİDERKEN ARDINDA BIRAKTIĞIN GECE,AYRILIK KOKUYORDU…


Güvercinkahvesi gözlü kadın !
Giderken ardında bıraktığın gece,ayrılık kokuyordu
Büyüyordu gözyaşlarım yalnızlığıma
Depremler yarıyordu boydan boya yüreğimi
Her azalan nefeste içimde kelebekler ölüyordu
Ama sen hâlâ gidiyordun

Oysa,
Bir masalı olmalıydı bu sevdanın
Birde mavisi
Kaçış olmamalıydı aşktan
Çünkü kaçışlar ölüme sobeliydi

Gözler
Tanrım ! O gözler…
O gözlerle alakalı bir şey vardı yüreğimde
Sarı hüzünlerdi en ıssızda beni yakalayan
Ve o kahverenkleriyle büyüdü sokakta yalnızlığım
Yüzümde yıldızların aydınlığı
Kırıldım ademin elması gibi dalımdan
Ve kapandı üzerime masal mavisi düşlerim.

Oysa,
Öyle kırmadan,dökmeden,ebrûli seviyordum seni
Ve defterimde şiirler biriktiriyordum Senin için
Bütün kırılmışlığıma rağmen
Ama sen bilmiyordun

İçimin nehirlerinde yüzdürüyordum seni çırılçıplak
Ben o esnada geceleri sürüyordum gözlerime
Kopkoyu bir karanlık oluyordu senli arzularım
İçimden,bakışlarımı inceltmen geçiyordu
Ama sen hiç oralı olmuyordun

Şimdi yollarımda bir beyaz kâğıt boşluğu

Yitirdim tılsımımı
Kendimi sende unuttum
Eğdim boynumu çaresizce
Sensizliğin durduğu an/dayım
Kapama gözlerini gene de sen

Geceyi döven sadece ayak seslerim şimdi
Pervanenin kanadında asılı sanki yazgım
İğri iğri döndükçe dönen umutsuzluğa…

Aldım kendimi,
Aklımın senli sokaklarında ıssızca voltalıyorum
Kayıbım
Uyuyor musun ?
Üşüyen ruhumu ve gönlümü ısıt teninde n’olur ?
Hasretin vuruyor beni izbe tenhalarda
Daha ellerin dokunmadı bile kasımpatılarıma

Ey sevgili !
Aç perdelerini,aç..!
Lâcivert denizi aştım
Senin için büyüttüm yüreğimde sevinçlerimi
Al,hadi !
Uzatıyorum mavilerimi, avucumda…

Giderken ardında bıraktığın gece,ayrılık kokuyordu
Büyüyordu gözyaşlarım yalnızlığıma
Ve sen aldırmıyordun


Ilıkyağmurlar​