Dört Mum

Dört mum yavaşça yanıyordu.
Ortam çok yumuşaktı ve konuştukları duyuluyordu:
İlki söyledi;
Ben Barışım .
- Artık kimse benim yanık kalmamı sağlamıyor,sanıyorum söneceğim .
Alevi hızla azaldı ve bütünüyle söndü.

İkincisi söyledi;
Ben İnancım:
- Neredeyse herkes benim artık gerekli olmadığımı düşünüyor o nedenle daha fazla yanık kalmama hiç gerek yok .
Konuşmayı bitirdiği zaman, bir rüzgar hafifçe esti ve onu söndürdü.
Üçüncü mum üzgünce sırası gelince konuştu ;

Ben Sevgiyim:
- Yanık kalmak için artık gücüm kalmadı. İnsanlar beni bir kenara bıraktı ve önemimi anlamadı. Kendilerine en yakın olanları bile sevmeyi unuttular . .

Ve hiç zaman yitirmeden söndü.
Ansızın bir çocuk odaya girer ve üç mumun yanmadığını görür.

- Neden yanmıyorsunuz sizin sonuna kadar yanmanız gerekir.
Bunu söyleyerek çocuk ağlamaya başlar.
Ardından dördüncü mum söyler ;
- Korkma ben hala yanıkken diğer mumları yeniden yakabiliriz.

BEN UMUDUM !
Parlayan gözlerle çocuk umut mumunu aldı ve diğer mumları tekrar yaktı!...​